The Time That Remains

Σκηνοθεσία: Elia Suleiman
Παραγωγής: UK / Italy / Belgiumpan / France / 2009
Διάρκεια: 109'

The Time That Remains: Ο Suleiman κλέβει τις εντυπώσεις στις Κάννες για δεύτερη φορά. Το cinema του είναι ιδιόρρυθμο. Τα δάνεια απ' τον βουβό κινηματογράφο εμφανή. Η δραματουργία διακατέχεται από μια εγκρατή σουρεαλιστική χροιά. Ενώ η ειρωνεία, δια της σιωπής, κουρσεύει τη δραματουργία. Και μέσα από αυτό το συνονθύλευμα προκύπτει κάτι εντελώς φρέσκο, αυτό είναι το σινεμά του Suleiman.


Στα γνώριμα εδάφη της "Θεϊκής Παρέμβασης", θα παρακολουθήσουμε ένα ιστορικογράφημα για την Παλαιστίνη. Το "The That Remains" είναι πρωτίστως μια αυτοβιογραφική ταινία. Ο Elia Suleiman βάζει στο μίξερ την αυτοβιογραφία του πατέρα του, τις εικόνες της μητέρας του και τις δικές του παιδικές, αλλά και ενήλικες μνήμες. Και μέσα από αυτό το μείγμα, δηλαδή την καταγραφή της οικογενειακής ζωής, παρατηρεί το συλλογικό ιστορικό πλαίσιο της Παλαιστίνης από τη σύσταση του Ισραηλίτικου κράτους(1948) ως σήμερα. Οι κλιμακώσεις των γεγονότων αποδίδονται με εξωπραγματικά ελεύθερες εικόνες, δίχως κανένα ίχνος διδακτισμού και μελοδραματισμού.


Ο Elia Suleiman οπτικοποιεί το βουβό κινηματογραφικό όνειρο που απλώνεται στο χώρο με στατικά τζενεράλε πλάνα συναισθηματικής απεμπλοκής. Με μια απάθεια που φέρεται αθυρόστομα στα πολιτικολάγνα συμφέροντα των εκάστοτε εξουσιών. Δεν υποκύπτει στο πομπώδες του "free Palestine now"! Και καταδεικνύει μια τερματισμένη πραγματικότητα, που διαιωνίζει τον εαυτό της στο άπειρο. Άλλωστε οι σκηνές της ταινίας επαναλαμβάνονται στη ροή του χρόνου, δηλώνοντας την νεκρική στασιμότητα των γεγονότων. Τα γεγονότα που απαξιώνονται από την εμπνευσμένη ειρωνεία του σκηνοθέτη, καθρεφτίζοντας το δράμα των απλών ανθρώπων που άθελα τους γίνονται μέτοχοι (συνεπώς και συντηρητές) μιας αλλότριας πραγματικότητας πολιτικών συμφερόντων.


Το αποκορύφωμα της ειρωνείας έρχεται στο φινάλε. Όπου η Ισραηλίτικη εξουσία μοιάζει αιχμάλωτη της επεκτατικής πολιτικής του έθνους της. Καταδικασμένη να παρακολουθεί την πραγματικότητα απλών ανθρώπων, όπως δύο ψαράδων, ή ενός ανθρώπου που μιλάει στο κινητό του, ή μιας παρέας που διασκεδάζει σ' ένα club, χωρίς την παραμικρή ανταπόκριση-αντίδραση των παρακολουθούμενων που συνεχίζουν κανονικά τις ζωές τους. Γιατί όπως δήλωσε και ο Elia Suleiman, "το χιούμορ είναι ο τρόπος να αντιστέκεσαι στην πραγματικότητα".
Βαθμολογία 7,5/10