Män som hatar kvinnor

Σκηνοθεσία: Niels Arden Oplev
Παραγωγής: Sweden / Denmark / Germany / 2009
Διάρκεια: 152'

Υπάρχουν μερικά σενάρια -ή καλύτερα πλοκές, γιατί όταν το σενάριο είναι άφιλτρο μένει μόνο η πλοκή- που τα ρωτάς: "τι κάνεις;". Και σου απαντούν, "κάνω εντύπωση"! Γιατί αυτός είναι ο τρόπος τους να προσεγγίζουν το κοινό. Μια τέτοια περίπτωση είναι και το "The Girl with the Dragon Tattoo" που στηρίχτηκε στο ομώνυμο best seller του Stieg Larsson και έκανε εισπρακτικό σουξέ εντός των Σκανδιναβικών τειχών.


Περί τίνος πρόκειται όμως; Ένας τίμιος δημοσιογράφος(Michael Nyqvist), που μόλις έχει καταδικαστεί σε φυλάκιση από στημένη κομπίνα μεγαλοβιομηχάνων, προσλαμβάνεται, για το εξάμηνο διάστημα της εναπομένουσας ελευθερίας του, από συμπαθητικό(;) καπιταλιστή για να εξιχνιάσει τη δολοφονία της θετής και αγαπημένης του κόρης! Ο δρόμος του Michael Nyqvist σμίγει με αυτόν της Noomi Rapace, μιας κακοποιημένης hard γκοθούς και pro-emo γκόμενας, καθώς η τελευταία χακάρει παρατεταμένα τον υπολογιστή του προαναφερθέντος δημοσιογράφου. Οι δυο τους συνθέτουν ένα ιδιόρρυθμο και άκρως αποτελεσματικό "αστυνομικό" δίδυμο, και για να φτάσουν στην πηγή καλούνται να βάλουν στη σειρά ένα κουβάρι από αλλόκοτα γεγονότα.


Εν τέλη, ο Niels Arden Oplev θα πει περιγραφικά την ιστορία του δίχως βάθος. Χτίζει μεθοδικά τους χαρακτήρες του, αλλά και την πλοκή του, η οποία αναπτύσσεται με μια τετραγωνισμένα γραμμική ακολουθία. Εξασφαλίζοντας τα απαραίτητα για την απαιτούμενη ατμόσφαιρα μυστηρίου που προϋποθέτει το αστυνομικό δράμα, ακόμα και τις στιγμές που το film δείχνει να κατρακυλάει σε ανεδαφικά στοιχεία. Βέβαια τα πάντα τοποθετούνται σ' ένα ενοχλητικά πρώτο επίπεδο, όντας αναίμακτα προσβάσιμα για το κοινό. Η δραματουργία έχει τις ρίζες της στην εύκολη σαπουνόπερα. Αλλά η παραγωγή και η σκηνοθεσία είναι ιδιαιτέρως προσεγμένη -αυτό που λέμε Ευρωπαϊκό Hollywood- με αποτέλεσμα να επιτυγχάνει την ίντριγκα στον ολιγαρκή θεατή.

Θεματικά τώρα, πρόκειται για μια ιστορία που καταδικάζει τη βία, και αναδεικνύει το μεταδοτικό χαρακτήρα της. Οι αναφορές περί ρατσισμού, ναζισμού, φασισμού μοιάζουν ασυγκράτητα ξεκρέμαστες. Ενώ άλλο ένα στοιχείο που θίγεται και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι το βάρος του παρελθόντος και η επίδραση του πάνω μας. Στην ίδια θεματολογία παρακολουθήσαμε το εξίσου σκανδιναβικό, και σαφώς ανώτερο κινηματογραφικά "Let the Right One In". Ασφαλώς και ο Niels Arden Oplev θα μπορούσε να παραθέσει μια πιο ολοκληρωμένη ταινία. Αν δεν αρκούνταν στο να κάνει απλά εντύπωση. Καθώς το σενάριο θέλει να πει πολλά, και δραματουργικά και χαρακτηρολογικά, αλλά τα λέει φτηνά.
Βαθμολογία 5/10