Σκηνοθεσία: Peter Weir
Παραγωγής: Australia / 1977
Διάρκεια: 106'
Άλλο ένα διαμάντι, που πρέπει να σπεύσεις να ανακαλύψεις -αν δεν το έχεις πράξει ήδη. Μια ταινία απ' την μαγνητικά "ερωτική" περίοδο του Peter Weir στην Αυστραλία. Στις μυστηριακές συχνότητες του Picnic At The Hanging Rock, ο άνθρωπος πάλι στην καρδιά του δράματος. Όπως και η διαρκή αλληλεπίδραση με τη Φύση, με το περιβάλλον του.
Ο David Burton, ένας λευκός δικηγόρος, καλείται να υπερασπίσει μια ομάδα Αβοριγίνων(παντελώς αλλιώτικους του μέσου Αυστραλιανού ανθρώπου -εσωτερικώς και εξωτερικώς), οι οποίοι κατηγορούνται για τη δολοφονία ενός ομόφυλού τους. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους, ο David Burton που βασανίζεται από ψυχοφθόρα όνειρα-οράματα, θα ποθήσει διακαώς το λυτρωτήριο φως της αλήθειας. Εξερευνώντας πιθαμή προς πιθαμή την υπόθεση.
Αυτό που διαφοροποιεί όμως τον δικηγόρο απ' τη συντριπτική πλειοψηφία της σύγχρονης Αυστραλίας, δεν είναι τα μεταφυσικά οράματα που βλέπει. Είναι η επιθυμία του να αποτινάξει από πάνω του τα στέρεα πρίσματα της παγκοσμιοποιημένης συμβασιολογίας της επιβεβλημένης λογικής, και να ορθώσει βιωματικά το ανάστημα του απέναντι στα σύμβολα, απέναντι στα πράγματα. Προσπαθώντας να τα κατακτήσει. Όχι ως φωριαμός κάποιας παχυλής γνώσης, αλλά ταρακουνώντας διαρκώς τα ύδατα της προσωπικής αυτογνωσίας. Στο επίπονο ταξίδι της ενδοσκόπησης. Της ενδοσκόπησης και κατάκτησης του ατόμου, ως μια κουκκίδα στον χάρτη της καθολικότητας. Άλλωστε αυτή η ιδιάζουσα, μα γνήσια κουλτούρα των Αβοριγίνων, δεν είναι παρά η απόδειξη της μονόπλευρης οπτικής μας απέναντι στα πράγματα. Μιας επιβεβλημένης οπτικής, που με περίσσια ορμή επιβάλλουμε και εμείς οι ίδιοι.
Η καθολικότητα όμως, κάθε ομάδας, κάθε οργάνωσης και ολόκληρου του κόσμου, περιγράφεται μέσα απ' τον Νόμο, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά και οι Αβοριγίνες. Άραγε αναφέρονται σε κάποιο συνταγματικό συμβόλαιο; Προφανώς και όχι! Αναφέρονται στους άγραφους ηθικούς, εθιμικούς, κοινωνικούς κώδικες που διαμορφώνουν μια κοινωνία. Της κοινωνίας που προκύπτει ως παραγόμενο του ατομικού βάρους του καθενός μέσα σε αυτή. Και αυτό το Κύμα(The Last Wave) δημιουργείται στη σύγκρουση δυο κόσμων. Αυτόν που δουλικώς υποτάσσεται στα θέλγητρα των αρχόντων, και που γιγαντώνεται και αναπτύσσεται παγκοσμίως και ενοποιημένα. Και αυτόν που μισοπεθαμένος, με όποια δύναμη αντίστασης -πρωτίστως πνευματική- διακρατεί ακόμα μια εξαιρετικά στενόχωρη θέση σε αυτόν τον παραποιημένο παγκόσμιο φλοιό. Μια παραποίηση που αποτυπώνεται άλλωστε, στα πολυάριθμα πλάνα καταστροφής!
Και αν το σπανίως κινηματογραφημένο "The Last Wave" ήταν επίκαιρο στα 1977, δε μπορούμε να συλλάβουμε πόσο τραυματικά επίκαιρο είναι στο σήμερα! Στο σήμερα που οι κουλτούρες αφομοιώνονται και αφανίζονται στο βολικό πρότυπο της παγκοσμιοποίησης. Και αν η εθνική, η κοινωνική, η ομαδική διαφορετικότητα αμφισβητείται και αφανίζεται, τότε -όπως ο πρωταγωνιστής- οφείλουμε να κρατήσουμε ως φυλαχτό την ατομική μας διαφορετικότητα. Και μέσα απ' το ατέλειωτο ταξίδι της ενδοσκόπησης, να προσδιορίσουμε το βαθύτερο νόημα της καθολικής ύπαρξης. Ως παραγόμενο των δικών μας κόσμων...
Βαθμολογία 9,5/10
Παραγωγής: Australia / 1977
Διάρκεια: 106'
Άλλο ένα διαμάντι, που πρέπει να σπεύσεις να ανακαλύψεις -αν δεν το έχεις πράξει ήδη. Μια ταινία απ' την μαγνητικά "ερωτική" περίοδο του Peter Weir στην Αυστραλία. Στις μυστηριακές συχνότητες του Picnic At The Hanging Rock, ο άνθρωπος πάλι στην καρδιά του δράματος. Όπως και η διαρκή αλληλεπίδραση με τη Φύση, με το περιβάλλον του.
Ο David Burton, ένας λευκός δικηγόρος, καλείται να υπερασπίσει μια ομάδα Αβοριγίνων(παντελώς αλλιώτικους του μέσου Αυστραλιανού ανθρώπου -εσωτερικώς και εξωτερικώς), οι οποίοι κατηγορούνται για τη δολοφονία ενός ομόφυλού τους. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους, ο David Burton που βασανίζεται από ψυχοφθόρα όνειρα-οράματα, θα ποθήσει διακαώς το λυτρωτήριο φως της αλήθειας. Εξερευνώντας πιθαμή προς πιθαμή την υπόθεση.
Αυτό που διαφοροποιεί όμως τον δικηγόρο απ' τη συντριπτική πλειοψηφία της σύγχρονης Αυστραλίας, δεν είναι τα μεταφυσικά οράματα που βλέπει. Είναι η επιθυμία του να αποτινάξει από πάνω του τα στέρεα πρίσματα της παγκοσμιοποιημένης συμβασιολογίας της επιβεβλημένης λογικής, και να ορθώσει βιωματικά το ανάστημα του απέναντι στα σύμβολα, απέναντι στα πράγματα. Προσπαθώντας να τα κατακτήσει. Όχι ως φωριαμός κάποιας παχυλής γνώσης, αλλά ταρακουνώντας διαρκώς τα ύδατα της προσωπικής αυτογνωσίας. Στο επίπονο ταξίδι της ενδοσκόπησης. Της ενδοσκόπησης και κατάκτησης του ατόμου, ως μια κουκκίδα στον χάρτη της καθολικότητας. Άλλωστε αυτή η ιδιάζουσα, μα γνήσια κουλτούρα των Αβοριγίνων, δεν είναι παρά η απόδειξη της μονόπλευρης οπτικής μας απέναντι στα πράγματα. Μιας επιβεβλημένης οπτικής, που με περίσσια ορμή επιβάλλουμε και εμείς οι ίδιοι.
Η καθολικότητα όμως, κάθε ομάδας, κάθε οργάνωσης και ολόκληρου του κόσμου, περιγράφεται μέσα απ' τον Νόμο, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά και οι Αβοριγίνες. Άραγε αναφέρονται σε κάποιο συνταγματικό συμβόλαιο; Προφανώς και όχι! Αναφέρονται στους άγραφους ηθικούς, εθιμικούς, κοινωνικούς κώδικες που διαμορφώνουν μια κοινωνία. Της κοινωνίας που προκύπτει ως παραγόμενο του ατομικού βάρους του καθενός μέσα σε αυτή. Και αυτό το Κύμα(The Last Wave) δημιουργείται στη σύγκρουση δυο κόσμων. Αυτόν που δουλικώς υποτάσσεται στα θέλγητρα των αρχόντων, και που γιγαντώνεται και αναπτύσσεται παγκοσμίως και ενοποιημένα. Και αυτόν που μισοπεθαμένος, με όποια δύναμη αντίστασης -πρωτίστως πνευματική- διακρατεί ακόμα μια εξαιρετικά στενόχωρη θέση σε αυτόν τον παραποιημένο παγκόσμιο φλοιό. Μια παραποίηση που αποτυπώνεται άλλωστε, στα πολυάριθμα πλάνα καταστροφής!
Και αν το σπανίως κινηματογραφημένο "The Last Wave" ήταν επίκαιρο στα 1977, δε μπορούμε να συλλάβουμε πόσο τραυματικά επίκαιρο είναι στο σήμερα! Στο σήμερα που οι κουλτούρες αφομοιώνονται και αφανίζονται στο βολικό πρότυπο της παγκοσμιοποίησης. Και αν η εθνική, η κοινωνική, η ομαδική διαφορετικότητα αμφισβητείται και αφανίζεται, τότε -όπως ο πρωταγωνιστής- οφείλουμε να κρατήσουμε ως φυλαχτό την ατομική μας διαφορετικότητα. Και μέσα απ' το ατέλειωτο ταξίδι της ενδοσκόπησης, να προσδιορίσουμε το βαθύτερο νόημα της καθολικής ύπαρξης. Ως παραγόμενο των δικών μας κόσμων...
Βαθμολογία 9,5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου