Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

Milk



Σκηνοθεσία: Gus Van Sant
Παραγωγής: USA / 2008
Διάρκεια: 128'


Ο Gus Van Sant θα αποφύγει χαρακτηριστικά τους πειραματισμούς στη φόρμα του, και ίσως με τον πιο mainstream αφηγηματικό τρόπο που τον έχουμε ποτέ συναντήσει, θα αναδείξει ηρωικά την προσωπογραφία του Harvey Milk.


Η ταινία θα ασχοληθεί με την τελευταία δεκαετία της ζωής του Harvey Milk(Sean Penn). Του πρώτου ανοιχτά gay εκλεγόμενου σε δημόσιο αξίωμα(Δημοτικός Σύμβουλος). Ο Milk παρουσιάζεται ως ένας ακτιβιστής που "χώθηκε" για τα καλά στον παρανοϊκό κόσμο της εποχής του(70ς), με σκοπό να εξασφαλίσει τα ανθρώπινα δικαιώματα στην ομοφυλόφιλη κοινότητα. Αποτελώντας ουσιαστικά στυλοβάτη στη μετέπειτα κοινωνική αναγνώριση της ομοφυλοφιλίας, αλλά και και στην απενεχοποίηση των ατομικών ερωτικών επιλογών. Η κάμερα, με δηλωμένη συμπάθεια, θα τον ακολουθεί ως τη (βίαιη) Δύση της ζωής του και τους τίτλους τέλους.


Ο Gus Van Sant, με ακαδημαϊκό κινηματογραφικό τρόπο, θα αναδείξει των ήρωα του ως προασπιστή όχι μόνο της ομοφυλόφιλης κοινότητας, αλλά και πάσης φύσης μειονοτήτων. Διαφορετικοτήτων που είναι καταδικασμένες σε μια αναίτια κοινωνική περιθωριοποίηση. Ο σκηνοθέτης θα χρησιμοποιήσει φωτεινά χρώματα στη φωτογραφία, δίνοντας συνεχώς μια ευχάριστη διάθεση στο θεατή. Ενώ το ταχύ μοντάζ σε συνδυασμό με τα κωμικά επεισόδια(εις βάρος κυρίως του πολιτικά ασόβαρου κόσμου) δίνουν ξέφρενο ρυθμό στην αφήγηση. Μιας αφήγησης που πατάει σε γενικές αλήθειες, ή σε κατά γενική ομολογία αλήθειες, αποσκοπώντας να καταστήσει ακόμα πιο αγαπητό τον ήρωα της. Εν τέλη, το Milk είναι μια αισιόδοξη ιστορία που παρακολουθείται εξαιρετικά ευχάριστα.


Ο Sean Penn αγκαλιάζει με αγάπη και σοβαρότητα το ρόλο του, παραδίδοντας μια αξιοπρόσεκτη ερμηνεία. Ενώ τις εντυπώσεις κλέβει και ο Josh Brolin, στον ρόλο του ψυχικά ασταθή Δημοτικού Συμβούλου. Τέλος, το Milk αποτελεί μια ευχάριστη ταινία και άλλη μια πολύ προσεγμένη παραγωγή. Ωστόσο, δεν πρόκειται για κάποιο αριστούργημα, ούτε θα το μνημονεύουμε για την κινηματογραφικότητά του.
Βαθμολογία 6/10

8 σχόλια:

dunno είπε...

o Brolin είναι καλός όπως όλο το καστ, αλλά ο αγαπημένος μου δεύτερος ρόλος ήταν αυτό του Franco.

πάντως η ακαδημαϊκή σκηνοθεσία δε με ενόχλησε μιας και θεωρώ ότι έγινε περισσότερο από σεβασμό στο έργο και στην προσωπικότητα του Milk παρά από δημιουργικό φόβο.

theachilles είπε...

Πάντως ο Van Sant έχει και πιο συμβατικές ταινίες (Finding Forester, Good Will Hunting). Θα συμφωνήσω όμως ότι δεν προτείνει τίποτε το ανατρεπτικό, χωρίς αυτό να εμποδίζει το Milk από το να είναι πιθανότατα η καλύτερη ταινία του (μισητού σε μένα) Van Sant.

Ο Franco σαν ερμηνεία-χαρακτήρας δεν μου έκανε κάποια εντύπωση. Γενικώς, οι γκόμενοι του Harvey ήταν μάλλον "υποανάπτυκτοι" σεναριακά και σκηνοθετικά. Sean Penn και Josh Brolin ήταν όντως εξαιρετικοί.

Γιώτα Παπαδημακοπούλου είπε...

Αν θα την δω μάλλον θα είναι μόνο και μόνο για τον Sean.
(έχω βαρύνει και όλα μου ξινίζουν... :p)

Γιάννης_Βασιλείου είπε...

Θα διαφωνήσω ως προς την ακαδημαϊκότητα της σκηνοθετικής γραφής. Δείτε απλά πόσο ρεαλιστικά(και αποτελεσματικά) απεικονίζει τις δημόσιες ομιλίες του Μιλκ. Εκεί που ένας Χάουαρντ θα μας είχε ξεκουφάνει με κάποια πομπώδη σύνθεση του James Horner και θα προσπαθούσε να μας αφήσει με ανοιχτό το στόμα με πανοραμικά πλάνα της κοσμοσυρροής, ο Βαν Σαντ πετά τη μουσική από το παράθυρο και τοποθετεί τον φακό του στη θέση ενός ανθρώπου μέσα στο πλήθος.

Ποια ακαδημαϊκής προσέγγισης ταινία 'ντουντούκας' θα αντιμετώπιζε έτσι σκηνές που θεωρητικά αποτελούν τον σκληρό πυρήνα της?

Κι όπως σωστά σημείωσε και ο Αχιλλέας συμβατικότερο φιλμ από το Finding Forester δύσκολα θα (ξανα)δεις στη φιλμογραφία του Βαν Σαντ


(P.S. Η google πρέπει να βρει ένα τρόπο να διορθώνουμε τα comments)

kioy είπε...

Καλησπέρα.
Κατ' αρχάς σας ευχαριστώ όλους για την συμμετοχή σας και για το διάλογο. Θα προσπαθήσω να απαντήσω παρακάτω κατά θεματική...

α)Για το Cast
Πέραν του πολύ καλού Penn και του άξιου προσοχής Brolin βρήκα τους υπόλοιπους ρόλους περισσότερο υποστηρικτικούς. Με την έννοια μιας στρατευμένης επιλογής τους, στο να εκφράσουν την εποχή(ειδικώς) αλλά και το ευρύτερο περιβάλλον της ταινίας και του Milk. Ανάμεσα τους ξεχωρίζει ο Franco, αλλά μέχρι εκεί.

@ Ως προς την ακαδημαϊκότητα
Θα συμφωνήσω με όσα αναφέρεις Γιάννη εν μέρη. Ο Βαν Σαντ και το Milk του δεν εντάσσεται στον κλασσικό ακαδημαϊσμό μιας ταινίας ντουντούκας. Και είναι προς τιμήν του ο ρεαλισμός και η αυτοσυγκράτηση χαμηλόφωνης έντασης σε σκηνές, που φαινομενικά φωνάζουν. Όμως, αυτό που δε χρειάζεται να κάνει χρησιμοποιώντας παραπλευρους παράγοντες(μουσική κλπ) το έχει επιτύχει με τη ροή της αφήγησης του. Η ταινία είναι καθαρά αφηγηματική(κατά τη γνώμη μου πάντα), με μια αφήγηση ακαδημαϊκώς κεντημένη(ντεκουπάζ, μοντάζ και εν μέρη ήρωες). Μια αφήγηση συγκεντρωμενη ως προς τους σκοπούς της, με αυτογνωσία, που απαλάσσει το δημιουργό από λοιπές φανφάρες.


υγ. Το Forester ανήκει στις παιδικές μου συμπάθειες, και δεν έχω μπει ακόμα στη διαδικασία να το "τσαλακώσω" σε κάποια επαναπροβολή του.
υγ. (Προς Γιάννη) Λες να δούμε κόντρα Milk-Benjamin Button φέτος; Ποπο, δε θα έχω κίνητρα να υποστηρίξω κανένα!

Γιάννης_Βασιλείου είπε...

Ίσως θα έπρεπε να δω και το Slumdog για να απαντήσω, αλλά γενικά πιστεύω ότι θα παιχτεί ανάμεσα σε αυτά τα 2 η κόντρα. Ο Φίντσερ διαγωνίζεται με μια ταινία που διαθέτει όλα τα στοιχεία που αρέσουν στους ψηφοφόρους της Ακαδημίας, ο Βαν Σαντ διαγωνίζεται με μια ταινία ευνοημένη από τις τρέχουσες συγκυρίες. Για να δούμε...

ds είπε...

O Gus van Sant είναι από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες και θεωρώ τις ταινίες του Gerry, Elephant, και Last Days από τις σημαντικότερες στο σινεμά των τελευταίων χρόνων. Το Milk θα το δω αύριο, αλλά δεν είναι μια ταινία που περιμένω γιατί έχω ήδη διαβάσει ότι πρόκειται για συμβατικό Gus van Sant.

kioy είπε...

@ Γιάννη φέτος η χρονιά των oscar, όχι ότι ποτέ με ενδιέφεραν εντόνως(απλά για την κουβέντα), είναι εξαιρετικά αμφίρροπη. Και εγώ ΄βλέπω το παιχνίδι κόντρα στα 3 αυτά που λες, με μικρές επιφυλάξεις γα Eastwood. Αν προλάβει στο νήμα δλδ. Αλλά και για αυτό κατώ επιφυλάξεις!

@dynx
Συμβατικός Gus Van Sant είναι ένας χαρακτηρισμός. Για άλλους είναι μια ταινία υπόδειγμα κινηματογράφησης δεδομένης της δηλωμένης αγάπης στον πρωταγωνιστή. Λογικά θα το είδες, άρα περιμένω εναγωνιώς εντυπώσεις!

Απ' τις ταινίες που αναφέρεις έχω δει μόνο το Elephant. Το οποίο ήταν μια δυνατή εμπειρία, εξαιρετικά στοχάστικό και κινημτογραφικά πρωτοποριακό!