Coffee and Cigarettes

Σκηνοθεσία: Jim Jarmusch
Παραγωγής: USA / Japan / Italy / 2003
Διάρκεια: 95'

Το Coffee and Cigarettes είναι ένα κολάζ 11 ταινιών μικρού μήκους σε ασπρόμαυρο φόντο, αριστοτεχνικά πλανοθετημένων. Σε αυτές τις 11 ιστορίες παρελαύνουν δημοφιλέστατοι ηθοποιοί. Ανάμεσα τους ο Roberto Benigni, ο Iggy Pop, ο Tom Waits, η Cate Blanchett και ο Bill Murray.


Το Coffee and Cigarettes, όσο και αν ακούγεται παράξενο, όσο και αν τα αποτσίγαρα και οι κούπες σχηματίζουν σωρούς στα τραπέζια των ομιλούντων, δεν είναι μια ταινία για τον καφέ και τα τσιγάρα. Είναι μια ταινία για την νευρικότητα που βιώνουν οι άνθρωποι, καπνίζοντες και μη, fan του καφέ ή όχι, απέναντι σε στιγμές σιωπής, σε μονότονους διαλόγους, σε αμήχανες καταστάσεις. Έτσι ο Jim Jarmuch σκηνοθετεί ανθρώπους που φλυαρολογούν ακατάπαυστα πάνω από ένα τραπέζι, που βρίσκονται στη διαρκή αμηχανία της "εσωτερικής σιωπής" ή του μη ενδιαφέροντος. Και ο καφές και τα τσιγάρα, σε αυτές τις στιγμές, γίνονται τα υλικά στα οποία στρέφεται ο άνθρωπος. Το συμπλήρωμα ή το ναρκωτικό που υποκαθιστά το κενό εντός μας, και αναλαμβάνει να θρυμματίσει την προαναφερθέν αμηχανία. Μια τάση που έχει δημιουργήσει τελικά τη γενιά του καφέ και του τσιγάρου.


Ένας σκηνοθέτης του αναστήματος του Jim Jarmusch, μπορεί να καλύψει αυτή τη θεματολογία σε μια ταινία 15 λεπτών. Ωστόσο το Coffee and Cigarettes διαρκεί 95 λεπτά. Πρόκειται για μια διαρκώς επαναληπτική ταινία. Μα η επανάληψη εδώ δεν προδίδει την απουσία σκηνοθετικής οικονομίας, αλλά αντιθέτως αποτελεί ένα παμπόνηρο τέχνασμα, σύμφωνο με τη φιλοσοφία του film. Ο θεατής καταλαμβάνεται από μια υπέρμετρη αμηχανία και μια νευρικότητα, παρακολουθώντας μια ταινία στην οποία τίποτε δε συμβαίνει. Μια αμηχανία όμοια με αυτή των ηρώων που καταφεύγουν στον καφέ και τα τσιγάρα. Έτσι ο πολυαγαπημένος σκηνοθέτης καταφέρνει να αποδείξει, με τον πιο άμεσο τρόπο, την εσωτερική αδυναμία του μέσου ανθρώπου απέναντι στις λεγόμενες "νεκρές" στιγμές.


Ο Jim Jarmuch δε χάνει την ευκαιρία να "παίξει" και στο φινάλε του film, το οποίο, για όσους δεν το τελειώσουν, θα κλείσει με την πιο βαρετή ιστορία. Δύο ηλικιωμένων ανθρώπων που δεν έχουν την ενέργεια ούτε καν να μιλήσουν. Συνοδεία τους θα αφουγκραστούμε ένα μουσικό κομμάτι όπερας. Της όπερας που έχει απορριφθεί απ' τον συλλογικό κόσμο, που της έχει αποδώσει το στίγμα του βαρετού και του μη ενδιαφέροντος!
Βαθμολογία 7/10