Τρίτη 7 Απριλίου 2009

Temps qui reste, Le



Σκηνοθεσία: François Ozon
Παραγωγής: France / 2005
Διάρκεια: 81'


"Ο Χρόνος Που Απομένει" είναι ένα στιβαρό μελόδραμα, από τον εικονοπλάστη σκηνοθέτη François Ozon, πάνω στο δίλημμα της ζωής και του θανάτου. Δεν θα ακολουθήσει το ερώτημα σε φιλοσοφική βάση, αλλά θα ακολουθήσει τα τελευταία βήματα ενός μελλοθάνατου.


Νεαρός ομοφυλόφιλος φωτογράφος(Melvil Poupaud) lifestyle περιοδικού, στην Άνοιξη της καριέρας του, ενημερώνεται πως έχει καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο. Θεωρεί άσκοπο να παλέψει τις απειροελάχιστες πιθανότητες σωτηρίας, και προσπαθεί να αποδεχτεί το γεγονός του σύντομου θανάτου του. Αποκρύβει το γεγονός απ' τα κοντινά του πρόσωπα, εξαιρουμένης της γιαγιάς(η οποία λόγω ηλικίας βρίσκεται σε παρόμοια θέση), παλεύει με τους προσωπικούς εφιάλτες του, και προσπαθεί να απομονωθεί ώστε ο επικείμενος χαμός του να επιβαρύνει όσο το δυνατόν λιγότερο τους γύρω του.


Η ταινία θεμελιώνεται σε δύο συνιστώσες. Πρώτον, στην δραματουργική προφάνεια, είτε σε διαλεκτικό είτε σε μυθοπλαστικό επίπεδο, που μας πληροφορεί για το παρελθόν, το παρόν και κυρίως τον εσωτερικό κόσμο του ήρωα. Δεύτερον, στις εικονοκλαστικές ικανότητες του François Ozon, που τονίζουν ίσως την μεγαλύτερη αντίθεση του υπαρκτού κόσμου. Ζωή και θάνατος. Το φως και η σκιά, η χαρά και η οδύνη, ο φόβος και η λύτρωση στα χέρια του Γάλλου σκηνοθέτη γίνονται τα δίστιχα σε ένα ποίημα ζωής και θανάτου. Όπου το ένα συστατικό είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με το άλλο, δίνοντας (και κρύβοντας) το νόημα σε αυτή την περιπλάνηση μας.


Αν και τα 80 λεπτά της ταινίας είναι υπεραρκετά, ο Melvil Poupaud δεν καταφέρνει, προσωπικά, να πείσει για την ψυχοσωματική κατάσταση που έχει περιέλθει. Αν και γινόμαστε αυτόπτης μάρτυρες μιας τυρανυμένης προσωπικότητας. Ο Melvil Poupaud πάσχει από αυτοκαταστροφικές ενοχές για τον αντίκτυπο του θανάτου στους γύρω του. Βασανίζεται απ' την ιδέα του οριστικού χαμού του. Ενώ τέλος, τα στερνά επιθανάτια συναισθήματα δένονται θηλιά στο λαιμό του. Και όλα αυτά ο François Ozon τα διαπραγματεύεται αποφεύγοντας τον σκόπελο της μελοδραματικότητας. Χωρίς ωστόσο να αποφεύγει ολικώς κάποιες υψίφωνες κορώνες.
Βαθμολογία 6/10

Δεν υπάρχουν σχόλια: