Seom

Σκηνοθεσία: Ki-duk Kim
Παραγωγής: South Korea / 2000
Διάρκεια: 90'

Ο ki-duk Kim αφηγείται στις γνωστές πλέον ψυχογραφικές διαστάσεις ένα δράμα στα έγκατα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο τρόπος του πίσω από την κάμερα, η βαρύνουσα σημασία στην ομιλούσα σιωπή, αλλά και οι εμμονές στα μύχια ένστικτα της ανθρώπινης ύπαρξης καθιστούν τον σκηνοθέτη ως έναν απ' τους ξεχωριστούς auteurs του σύγχρονου κινηματογράφου.


Η ταινία διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου σε ένα λιτό θαλάσσιο σκηνικό. Όπου πλωτά καλύβια αποτελούν προορισμό διακοπών για δεκάδες τουρίστες. Η μυστήρια ξενοδόχος με μια απαρχαιωμένη βάρκα (η κακοποίηση της ιδιοκτήτριας και της ιδιοκτησίας μοιάζουν να έχουν κοινή ρίζα στον χρόνο) αναλαμβάνει την τροφοδοσία και την προσφορά πάσης φύσης υπηρεσιών στους επίσης μυστήριους και αλλοτριωμένους πελάτες. Κάπου εκεί, μια απροσδιόριστη έλξη θα ταρακουνήσει τα ύδατα και θα δημιουργήσει ένα σκοτεινό και ερωτικό μαγνητικό πεδίο μεταξύ της ξενοδόχου και ενός εσωστρεφή πελάτη.


Ο Κορεάτης σκηνοθέτης εκμεταλλεύεται με μαεστρικό τρόπο την μεταφορικότητα του τίτλου του. Το Νησί. Η στάθμη της θάλασσας, η επιφάνεια του νερού χωρίζει στα δύο τον κόσμο. Τον έμβιο κόσμο που εκτείνεται πάνω απ' τη στάθμη του νερού, και τον σκοτεινό-άγνωστο-προάγγελο θανάτου που ορίζεται κάτω απ' την επιφάνεια της θάλασσας. Όλοι οι νεκροί οργανισμοί (και τα αντικείμενα) καταλήγουν στη θάλασσα, ενώ πάνω από αυτή ακροβατούν οι έμβιοι οργανισμοί. Σαφώς ο Kim-duk Kim δεν κάνει μια τόσο δυιστική διάκριση του κόσμου. Συχνά οι ήρωες βρίσκονται στο νερό, θύματα μιας ανεξήγητης και μυστήριας απειλής. Ωστόσο υπάρχουν ορισμένα μαγικά πλάνα, υπερποιητικές εικόνες, όπου η πλάση (ανθρώπινη και μη) τεμαχίζεται στη μέση από την λεπτή γραμμή που ορίζει η στάθμη της θάλασσας(αποκορύφωμα το κλείσιμο της ταινίας). Προσδιορίζοντας επακριβώς, πέραν της υλικής, την ψυχική κατάσταση του "ατόμου".


Είναι σαφής οι προθέσεις του δημιουργού να βυθιστεί στην καρδιά ενός ακατανόητου κόσμου. Ο Φρόυντ ήταν ο πρώτος στην ουσία που διέψευσε πως ο άνθρωπος μπορεί να ελέγξει τη συμπεριφορά με τη λογική του. Καθώς θεώρησε πως η ανθρώπινη ύπαρξη διέπεται από ένα σύνολο έμφυτων ενστίκτων και ασυνείδητων σκέψεων που επενεργούν και διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό την ανθρώπινη συμπεριφορά. Αυτή τη θέση φέρεται να οπτικοποιεί ο Ki-duk Kim, με μια ποιητικότερη προσέγγιση. Ενός σύμπαντος που κατακλύζεται από ανθρώπινα ένστικτα και παρορμήσεις. Το ένστικτο της επιβίωσης αλλά και της κυριαρχίας δηλώνουν διαρκώς παρόν. Και οπτικοποιούνται με άγριες εικόνες βίας(τόσο στο ανθρώπινο όσο και στο ζωικό βασίλειο). Ενώ τέλος, μέσα απ' το πρωταγωνιστικό δίδυμο, διαφαίνεται η ανάγκη του ανθρώπου να μετουσιώσει τις εσωτερικές παρορμήσεις του σε μια υπερβατική αγάπη. Η αγάπη ως το ανώτερο επίπεδο της εσωτερικότητας. Καμία λογική δε χωράει εδώ. Ένα βλέφαρο, ένα μειδίαμα μπορεί να είναι ο κινητήριος μοχλός της αναπόφευκτης ανθρώπινης έλξης. Μια έλξη που ανασύρει δεκάδες άγνωμα συναισθήματα. Και που ταλαντώνεται απ' την αγριότητα του σεξουαλικού πόθου στη γαλήνια τρυφερότητα, για να καταλήξει σε μια λυσσαλέα κτητικότητα.


Ο τίτλος είναι "Το Νησί". Μήπως θα ήταν πιο ακριβής ως "Τα Νησιά"; Τα νησιά, στην προκειμένη τα πλωτά καλύβια, δηλώνουν την καθεμιά ανθρώπινη ύπαρξη. Κάθε ανθρώπινη ύπαρξη έχει ένα ορατό μέρος(λογική) και ένα αόρατο(ψυχή), ένα άγνωρο. Όσο άγνωρο είναι το υπέδαφος του νησιού, η βάση του νησιού, που εκτείνεται κάτω απ' την επιφάνεια της θάλασσας. Έτσι ανάμεσα στα ξεχωριστά νησιά, στους ξεχωριστούς ανθρώπους, απλώνεται ένας άγνωρος και μυστήριος ωκεανός. Με την επιφάνεια της θάλασσας να ορίζει το μηδενικό σημείο. Την ίδια στιγμή που η παχιά ομίχλη παρεμβάλλεται στην ατμόσφαιρα, παραμορφώνοντας ακόμα και την πραγματικότητα, την οποία είναι αδύνατο να αντιληφθούμε στο σύνολό της...
Βαθμολογία 9/10