Σκηνοθεσία: Walter Salles-Daniela Thomas
Παραγωγής: Brazil/ 2009
Διάρκεια: 108'
Ο Walter Salles κινηματογραφεί μια δυνατή ταινία, με άξονα την προβληματική κοινωνική διαστρωμάτωση της Βραζιλίας. Έκπληξη (όχι απαραίτητα ευχάριστη) προκαλεί η δραματικοποιημένη προσέγγιση σε μια κατά βάση ντοκυμαντεριστική ταινία. Μια ταινία καθρέφτης των αδιεξοδικών επιλογών της λαϊκής τάξης για επιβίωση. Σε ένα σύμπαν βίαιο, που η ολιγάριθμη μεγαλοαστική τάξη ζει (μάλλον ενοχικά) με τεράστια προνόμια σε σχέση με τη μάζα.
Ποδοσφαιρόφιλη μητέρα, όντας στον πέμπτο τοκετό, ολομόναχη φροντίζει, όντας καθαρίστρια, με δυσκολία αλλά και αξιοπρέπεια τα τέσσερα παιδιά της. Τα τέσσερα παιδιά που βρίσκονται σε μια περίοδο ενηλικίωσης και αυτοπροσδιορισμού, στο παρατεταμένο στάδιο που πρέπει να μαχηθούν για την κοινωνικοποίηση και την απεξαρτοποίησή τους. Είναι φανερό πως ο Βραζιλιάνος σκηνοθέτης "χρησιμοποιεί" τους τέσσερις νεαρούς ήρωες για να καταδείξει το ακατόρθωτο της υπέρβασης της φτώχειας. Υπολογίζοντας ότι η μητέρα έχει αποτύχει προ πολλού.
Δύο εκ των παιδιών της οικογένειας έχουν εναποθέσει τη σωτηρία τους σε ποδόσφαιρο και θρησκεία αντίστοιχα. Δύο ανθρώπινα κατασκευάσματα, που αποσκοπούν στην περίφραξη της ατομικής ελευθερίας και τη νάρκωση του πνεύματος, ώστε οι συνειδήσεις να είναι πιο εύκολα ελεγχόμενες! Δύο χάπια, ένα ναρκωτικό, που κουμπώνουν το ατομικό όνειρο και κατ' επέκταση την ύπαρξη σε πουκάμισα αδειανά...
Τα άλλα δύο αδέρφια, επιζητώντας παρομοίως την απεξάρτηση, μετρούν τις επιλογές τους σε έναν κόσμο όπου τα περάσματα είναι ερμητικά κλειστά. Στον καπιταλιστικό κόσμο, η φιλελεύθερη οικονομία μεταφράζεται σε μια ανελέητη ανταγωνιστική πάλη, που θέτει το άτομο ως αγωγό της οικουμενικής βαρβαρότητας. Σε αυτά τα πλαίσια, τη στιγμή που κάθε "τίμια"(αν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως τίμιο τον αντιπερισπασμό) δουλειά αποφέρει το ελάχιστο, το έγκλημα μοιάζει με αναπόφευκτη επιλογή. Και όλα αυτά ενώ το άτομο πασχίζει για διάκριση και για μια παρταλιστική ανέλιξη. Ένας κόσμος σοκκαριστικά βίαιος ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Με τη βιαιότητα να προσβάλλει ακόμα και τον έρωτα, σε μια υπογείως σατυρική σκηνή.
Ο Walter Sales, με μια νευραλγική σκηνοθεσία, στήνει τον σαστισμένο θεατή μπροστά στο δράμα της Βραζιλίας και της κάθε Βραζιλίας. Τονίζοντας τη μονόδρομη τροχιά στην οποία έχουμε περιέλθει. Σε αυτόν τον τραχύ μονόδρομο βαδίζουν και οι ήρωες του. Περιμένοντας, αφού έχουν χάσει προ πολλού το δικαίωμα να κρατούν τη μοίρα στα χέρια τους, είτε το θαύμα είτε τις κυρώσεις...
Η αφήγηση είναι σχεδόν σπονδυλωτή. Με τις ιστορίες να διακριτικοποιούνται μεταξύ τους. Όσο ο φιλμικός χρόνος ρέει προς τα μπρος, παρατηρούμε την μετατόπιση του αφηγηματικού βάρους στη δραματουργία έναντι του ντοκυμαντερίστικου στοιχείου. Με την αποκορύφωση του δράματος, της κάθε ιστορίας, στα τελευταία λεπτά. Όπου όλες μαζί γαντζώνονται κάπως βίαια απ' τον συναισθηματικό κόσμο του θεατή, με έναν τρόπο ελαφρώς πιο επιτηδευμένο απ' ότι θα επιθυμούσαμε.
Βαθμολογία 6/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου