The Visitor

Σκηνοθεσία: Thomas McCarthy
Παραγωγής: USA / 2007
Διάρκεια: 104'

Το The Visitor, σκηνοθετημένο και γραμμένο δια χειρός Thomas McCarthy, αποτελεί ένα πανανθρώπινο δράμα στο θέμα της μετανάστευσης και της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στο σταυροδρόμι των πολιτισμών, τη Νέα Υόρκη, σμίγουν κάπως άτσαλα οι ξένες ζωές ενός διακεκριμένου Αμερικάνου καθηγητή(Richard Jenkins), ενός Σύριου Τυμπανιστή(Haaz Sleiman) και της Σενεγαλέζας αγαπητικιάς(Danai Jekesai Gurira) του τελευταίου. Στους παραπάνω θα προστεθεί και η μητέρα(Hiam Abbass) του Haaz Sleiman, η οποία σπεύδει υπό το γεγονός της αναίτιας σύλληψης του γιου της. Οι ζωές όλων περιπλέκονται στη σκιά του ατυχούς συμβάντος. Και μια ακριβοθώρητη πολύπλευρη ανθρώπινη ευαισθησία, δημιουργεί ακράδαντους δεσμούς μεταξύ των τεσσάρων ηρώων.


Υπέρογκα παγκόσμια κανάλια οχετών μεταφέρουν, μαζί με τα "καλά", σωρούς πληροφοριών στην οικουμένη. Ήχοι, εικόνες, φυλλάδες διάσπαρτες παντού. Σε αυτά δεν χρειάζεται πράσινης κάρτα για την ολοκληρωτική μετάσταση τους πάνω μας. Και για την ενδοφλέβια χορήγησή τους δεν απαιτείται κάποια "συνταγή γιατρού". Αρκεί του οικονομικού καταναλωτισμού ο τσαμπουκάς. Ο ίδιος τσαμπουκάς που ξυλοφορτώνει μέρα-νύχτα την αλλοδαπή σε ανήλιαγα δωμάτια.


Και εμάς, με τις ζωές του τίποτα, τι μας χωρίζει; Η μαθηματική παράγωγος του τίποτα σε συνάρτηση της μανίας του κόσμου. Και μια ψωραλέα εκτίμηση για το υπερεγώ μας. Για προστατευτικά τοιχώματα έχουμε την απόσταση ενός ευχαριστώ και άλλη τόση γραφειοκρατία. Μα μόλις ο άνθρωπος βρεθεί, και ξεχειλίσει από μέσα ελεύθερα η ψυχή του, του τίποτα οι ζωές μας μπορούν να γίνουν "κάτι". Κάτι που αξίζει για να ζήσεις. Και τότε σαν χάρτινοι πύργοι κατεδαφίζονται τα προστατευτικά τοιχώματα, και όλων οι ζωές ένα πολύχρωμο ανθρώπινο κουβάρι...


Εν τέλη, το "The Visitor" αποτελεί μια ευαίσθητη ταινία γύρω απ' τα ανθρώπινα δικαιώματα και από τις ανθρώπινες σχέσεις. Και ένα, κάπως απροσδιόριστο, κατηγορώ στον βάρβαρο αστυνομοκρατικό εθνικισμό, ως διεκπαιρεωτική προέκταση του ευτελή νομικού θετικισμού. Σεναριακά πιθανόν παρουσιάζεται περισσότερο πολιτικά αβαρή απ' όσο θα επιθυμούσαμε και με κάποιες διακριτές δραματουργικές ευκολίες, ωστόσο παραμένει μια εντόνως συγκινητική ταινία. Στα συν και οι πολύ καλές ερμηνείες. Μπορεί ο Richard Jenkins να προτάθηκε για oscar, όμως την παράσταση κλέβει η εκπληκτική Hiam Abbass. Της οποίας το άστρο έμελλε να φωτίσει μετά την τέταρτη δεκαετία της ζωής της.
Βαθμολογία 6/10