Stella

Σκηνοθεσία: Sylvie Verheyde
Παραγωγής: France / 2008
Διάρκεια: 103'

Η Sylvie Verheyde, μας συστήνεται ως Stella, και μας μεταφέρει στα σκληρά αυτοβιογραφικά παιδικά της χρόνια. Μια εγκάρσια τομή στην διαδικασία της ενηλικίωσης(αυτή είναι αιωνόβια και ανεξάρτητη από ηλικίες) όπως την βιώνουμε όλοι μας.


Η Stella(Léora Barbara) είναι κόρη γονέων μπάρμαν στο επάγγελμα, και μπαρόβιων στη ζωή. Και το το σπίτι της είναι πάνω από ένα μπαρ της πιάτσας. Η ίδια είναι μαθήτρια της πρώτης γυμνασίου, σε ένα κυριλέ σχολείο του Παρισιού. Είναι εντελώς παραγκωνισμένη απ' τα άλλα παιδιά. Όντας ευδιάκριτα διαφοροποιημένη, καθώς αποτελεί το προϊόν μιας εντελώς διαφορετικής διαπαιδαγώγησης.

Η Stella με αυτό το απίστευτο βλέμμα (η αθωότητα, το πάθος για εξερεύνηση και η απόγνωση γίνονται ένα) μάχεται στην καρδιά ενός αντιφατικού κόσμου. Η έλλειψη προτύπων στη ζωή της είναι έκδηλη. Ενώ υπάρχουν και ορισμένες φορές που την συλλαμβάνουμε σε βίαιες συμπεριφορές, κληρονομημένες απ' το οικογενειακό περιβάλλον(δες τη σκηνή της αντίδρασης της μητέρας σε μια ενδεχόμενη μήνυση).


Τον ρόλων των προτύπων επωμίζεται η Gladys(Mélissa Rodriguez). Μια κοπέλα που ενηλικιώνεται σε ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον και που θα γίνει μια αληθινή φίλη για την πρωταγωνίστρια. Είναι εμφανές πως η Gladys ενέχει κάποια σημαντική ποιότητα για την ηλικία της. Ωστόσο, πρόκειται για μια "παθητική" ποιότητα, απ' τη στιγμή που τα πάντα πάνω της είναι προδιαγραμμένα. Πάντως, η συμπαθητική Stella χρωστάει σε αυτήν το εφαλτήριο του ταξιδιού. Όπου ο Balzac γίνεται πιστός σύντροφος -και τρόπος ζωής- στα λυτρωτικά δάκρυα της αυτοενδοσκόπησης.

Αυτή η ενασχόληση με τη λογοτεχνία επιφέρει μια διεύρυνση των οριζόντων. Η οποία δεν είναι τόσο σημαντική για το σχολικό καθεστώς ξύλινης γνώσης. Όπου οι επιδόσεις της πρωταγωνίστριας παραμένουν αρκετά χαμηλά. Ωστόσο η Stella διαφέρει σημαντικά απ' τα άλλα παιδιά. Και η διαφορά της εντοπίζεται στην υπευθυνότητα και το πάθος να ανακαλύψει ενεργητικά τον κόσμο. Όπως θα διαπιστώσει, σε ένα ζεύγος μαγικών σκηνών, κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα. Αυτό που έχει σημασία είναι να σταθούμε μπροστά απ' το τζάμι που μας συρρικνώνει, και να αγγίξουμε με τα ίδια μας τα χέρια τον αέρα της ζωής.


Και η Stella παρ' ότι είναι πραγματικά απροστάτευτη ξεχωρίζει σε κάθε μέρος. Και βιώνει θετικά και απόλυτα τη στιγμή. Είναι μοναδική στο σχολείο, όπου οι καλλιεργημένες μικροαστικές αντιλήψεις των συμμαθητών την περιθωριοποιούν. Είναι εκθαμβωτική στο σπίτι, που καλείται να παίξει και τον ρόλο του γονέα για τους αποπροσανατολισμένους θαμώνες, αλλά και τους προβληματικούς γονείς της. Ιδιαίτερης αναφοράς χρήζει επίσης η σχέση φιλίας που αναπτύσσει με τον εκπληκτικό Guillaume Depardieu. Τέλος, είναι ξεχωριστή στις συνομήλικες φιλίες της. Δίνοντας τον εαυτό της και εκτιμώντας βαθύτατα τις σπλαχνικές πράξεις της φιλενάδας της.

Και αν επιζητούμε τη λύτρωση και ένα ίχνος αισιοδοξίας, αρκούν δύο ζεύγη φιλικά μάτια να φεγγίζουν στο σούρουπο. Ένα βλέμμα δεμένο με αγάπη, που διαλύει κάθε μίζερη ταξική κατηγοριοποίηση και υποδεικνύει την ανιδιοτέλεια των σκοπών ως μοναδική οδό.


Και αν μας ρωτήσετε ποια είναι τα πράγματα που κάνουν το Stella να ξεχωρίζει, τότε θα εστιάσουμε στις δύο κυρίες του μικρού αυτού διαμαντιού! Η Léora Barbara παραδίδει μια εξαιρετική ερμηνεία! Οι κινήσεις και το βλέμμα της φυλακίζουν την θέαση σε μια απίστευτα συναισθηματική εμπειρία. Ενώ και η Sylvie Verheyde, πίσω από την κάμερα, παραδίδει μια πρωτοποριακή σκηνοθεσία. Απέριττη, ρυθμική και απολαυστική. Αποφεύγει τον σκόπελο της διδακτικότητας και της μελοδραματικότητας, παρά τις δεδομένες προκλήσεις. Και η κάμερα προσαρμόζεται αριστουργηματικά στην "ηθική" του εκάστοτε χώρου.
Βαθμολογία 8/10