Οι Σκλάβοι Στα Δεσμά Τους

Σκηνοθεσία: Adonis Lykouresis
Παραγωγής: Greece / 2008
Διάρκεια: 127'

Το "Οι Σκλάβοι Στα Δεσμά Τους" είναι η ταινία που βασίστηκε στο βιβλίο του Κωνσταντίνου Θεοτόκη, που έφυγε βραβευμένη από το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και που απέσπασε σωρεία Κρατικών βραβείων Ποιότητας. Παρ' όλα ταύτα μοιάζει να βαριανασαίνει στα χρόνια τραύματα του Ελληνικού κινηματογράφου.


Η ιστορία εξελίσσεται στην Κέρκυρα, στις απαρχές του 20ου αιώνα. Όπου παρακολουθείται η εξαμελής αριστοκρατική οικογένεια των Οφιομάχων. Η ιστορία ξετυλίγεται παρατηρώντας τα χρέη της αρχοντικής οικογένειας, τα βίτσια της αριστοκρατίας και τις ερωτικές περιπτύξεις (παράνομες και μη) των μελών της. Ο πατέρας Οφιομάχος δίνει την όμορφη κόρη του, παρά τη θέληση της, σε έναν "ισχυρό κοινωνικά" ιατρό-υποψήφιο βουλευτή, ώστε να εξασφαλίσει την οικονομική σωτηρία του. Θα παρακολουθήσουμε παρόμοια ατομοκεντρικά δράματα που εξαπλώνονται σε όλο το νησί, και που φιλοδοξούν να σκιαγραφήσουν το ιστορικό (και μη) πορτραίτο της περιόδου.


Ο Αντώνης Λυκουρέσης φιλοδοξεί να ποιήσει ένα υπαρξιακό δράμα. Αναπαριστά τους ανθρώπους ως έρμαια των σαρκικών απολαύσεων και των λοιπών φθοροποιών επιδιώξεων τους. Όπως για παράδειγμα της μεγαλοδοξίας και του χρήματος, τα οποία ορίζονται ως αναπόσπαστα στοιχεία της εγωιστικής ανθρώπινης φύσης. Στοιχεία που δένουν πισθάγκωνα τον άνθρωπο στα εγκόσμια, τα οποία ο ίδιος έχει πρωτίστως διαμορφώσει σε ένα ανούσιο και ανήθικο σύμπαν. Αποτρέποντας τον οριστικά απ' την βίωση-κάθαρση των ανώτερων συναισθημάτων. Επιπλέον, ο Έλληνας σκηνοθέτης, σε ιστορικά πλαίσια, επιθυμεί να κοιτάξει βαθύτερα την εποχή που πραγματεύεται. Συγκεκριμένα, απεικονίζει την κλιμακούμενη πτώση της αριστοκρατικής τάξης σε αντιπαράθεση με τον προσωπικό πλουτισμό που επέφερε στη συνέχεια ο οικονομικός φιλελευθερισμός.


Ωστόσο όλα τα παραπάνω μοιάζουν εξαιρετικά ετοιμόρροπα. Η ταινία δραματουργικά εγκλωβίζεται σε επιφανειακές δηλώσεις και στις χρόνιες πληγές που συναντάμε στο ελληνικό σινεμά ανάλογων ιστοριών. Οι ερμηνευτές μένουν επίσης σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, δίνοντας μια στομφώδη μελοδραματική απόχρωση στην ταινία, όμοια με αυτή μελοδραματικών ταινιών τριακονταετίας. Λίγες εξαιρέσεις και λιγους διακριθέντες θα εντοπίσουμε στο cast. Με ηχηρότερη μάλλον αυτή του προσφάτως αδικοχαμένου Κωνσταντίνου Παπαχρόνη. Ενώ εμφανής είναι και η έλλειψη ουσιαστικών συγκρούσεων -επιφανειακές υπάρχουν πολλές- που θα έφερναν εις πέρας τους σκοπούς του βιβλίου του Κωνσταντίνου Θεοτόκη. Ωστόσο οφείλουμε να πιστώσουμε το άρτιο της παραγωγής σε τομείς όπως τα κουστούμια εποχής, με κέντρο σύγκρισης τα Ελληνικά μεγέθη.


Τέλος, έχοντας δει πρόσφατα το Ne touchez pas la hache του Rivette, το οποίο πραγματεύεται παρόμοιας υφής θέματα (αριστοκρατία, λαϊκή τάξη, κόμβοι επικοινωνίας, εγκόσμια ματαιότητα, τυπολατρία, αυτοκαταστροφική και καθαρτήρια αγάπη) δε μπορώ να πάψω να συλλογίζομαι πόσο φτωχό μοιάζει μπροστά του, το δικό μας "Οι Σκλάβοι Στα δεσμά Τους".
Βαθμολογία 3/10