Σκηνοθεσία: Ang Lee
Παραγωγής: Canada / USA / 2005
Διάρκεια: 134'
Άραγε είναι το φύλο καθορισμένο εκ γενετής; Πρόκειται για πληροφορίες προενσωματωμένες στο Dna μας; Ή μήπως οι ξεχωριστές φυλετικές συμπεριφορές που αποδίδουμε στα δύο φύλλα προκύπτουν αποκλειστικά ως επίκτητα χαρακτηριστικά, στα πλαίσια της διαβίωσης μας στην προδιαγεγραμμένη κοινωνία;
Άραγε σε ένα απομονωμένο περιβάλλον, απαλλαγμένο απ' τα κοινωνικά στεγανά και στερεότυπα, το φύλλο θα ήταν "λευκό" για τον καθένα; Αυτή την εμπειρία θα βιώσουν δυο καουμπόηδες, ο Jack(Jake Gyllenhaal) και ο Ennis(Heath Ledger), όταν βρεθούν ολομόναχοι στο Brokeback Mountain. Θα παρασυρθούν από μια ανεξήγητη ερωτική παρόρμηση(πάντα απρόβλεπτος ο έρως). Η οποία πέραν της συνουσίας, θα μετεκφραστεί σε συντροφικότητα και αγάπη. Ωστόσο αυτή την αγάπη απαγορεύεται να τη γευτούν. Έχοντας υπόψιν πως η ταινία τοποθετείται στα 60s. Και οι ήρωες καταλήγουν τελικά ως τα ευνουχισμένα αρσενικά, παραδοσιακών και τυπικών οικογενειών. Κρατώντας μισαναμένο το προσωπικό τους μυστικό, δίνοντας του ολιγοήμερα διαστήματα στο μαγευτικό Brokeback Mountain.
Ίσως να μην υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία απ' την ίδια την αγάπη που απαγορεύεται να ζήσεις. Εδώ για τους ήρωες, ανυπέρβλητο εμπόδιο στέκεται η ίδια η κοινωνία. Οι κοινωνικές παρωπίδες που καταδικάζουν ενθέρμως και αυθαίρετα αυτό που δεν τολμήσαμε να κατανοήσουμε. Άλλωστε η ομοφυλοφιλία παραμένει ακόμα μέχρι σήμερα κοινωνική μειονότητα. Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των κοινωνικών θεσμών παίζει και η οικογένεια(υπάρχει σχετική σκηνή). Όπου ανάμεσα στα χαϊδολογήματα και στη γονεϊκή φροντίδα συνυπάρχουν κραυγαλέοι ομοφυλοφιλικοί αφορισμοί. Καλλιεργώντας με αυτόν το τρόπο στο άτομο, απ' τα πρώτα χρόνια της ζωής του, την άγνοια, τον φόβο και μια αναίτια αποστροφή.
Ο Jake Gyllenhaal ενσαρκώνει έναν ευδιάθετο ομοφυλόφιλο, που ονειρεύεται, ακόμα και σε αυτόν τον δυσμενή κόσμο, να βιώσει καθολικά τον έρωτα με το "απαγορευμένο" έτερον ήμισυ. Αντίθετα, ο Heath Ledger προσπαθεί να καταπνίξει τα ένστικτα και τα συναισθήματα του. Κατηγορεί τον εαυτό του για αυτό που του συμβαίνει, το οποίο και αδυνατεί να κατανοήσει. Βιώνοντας εν τέλει τον απαγορευμένο έρωτα αυτοκαταστροφικά. Όμως ποιος στα αλήθεια μπορεί να τιθασεύσει το ερωτικό κάλεσμα;
Ο Ang Lee με μια χαμηλόφωνη και μινιμαλιστική σκηνοθεσία παραδίδει μια αξιοπρόσεκτη ταινία. Που κάλλιστα θα μπορούσε να αναγνωσθεί ως μια σπαρακτική ωδή στον απαγορευμένο έρωτα. Πολύ μακρύτερα της ομοφυλοφιλίας ή της ετεροφυλοφιλίας. Ωστόσο, η κάπως άνιση και μονομερή αποτύπωση των θηλυκών ρόλων, ίσως να λειτουργεί περιοριστικά. Και το Brokeback Mountain να καταλήγει απλά ως μια gay friendly ταινία. Ακόμα και αν υπάρχουν σκηνές που επιχειρούν να συρρικνώσουν την αγιοποίηση του ομοφυλοφιλισμού(όπως ας πούμε ο επιφανειακός ρόλος του επιστάτη). Τέλος, δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε μια αναφορά στη φωτογραφία και τα μαγικά φυσικά τοπία. Τα τοπία που ο Ταϊβανέζος σκηνοθέτης χρησιμοποιεί άψογα ως δραματουργικό background. Καθώς μέσα από την αποτύπωση της Φύσης κορυφώνεται και ο συναισθηματισμός στη σχέση του πρωταγωνιστικού ζεύγους. Ωστόσο, ίσως τα επαναληπτικά μοτίβα να φθίνουν και την ένταση που μεταφέρεται στον θεατή.
Βαθμολογία 7,5/10
23 σχόλια:
Αυτή η ταινία με προβληματίζει, γιατί δεν ξέρω πόσο μ'αρέσει. Την 1η φορά με άφησε κάπως αδιάφορο αν και τεχνικά την βρήκα πολύ υψηλού επιπέδου. Την 2η φορά με συγκίνησε πάρα πολύ. Την 3η φορά (πριν 2 μηνες) πάλι ένιωσα αυτό το "ψύχος".
Από το Sense and Sensibility και έπειτα έχω δει όλες τις ταινίες του Ang Lee (πέρα από το Hulk) και βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι το Brokeback Mountain είναι η πιο ώριμή του ταινία και η καλύτερη του σε αυτήν την περίοδο. Γι αυτό και η βαθμολογία μου θα ήταν λίγο πιο υψηλή από την δική σου.
Ωστόσο κάτι πράγματι "λείπει". Δεν πιστεύω ότι έχει να κάνει με την άνιση μεταχείριση των γυναικείων ρόλων, αφού οι γυναίκες λειτουργούν απλά σαν "κομπάρσοι" στην ταινία (πιστεύω ότι και χωρίς καν αυτές στο σενάριο η ταινία θα ήταν εξίσου δυνατή).
Θα πω την γνώμη μου και ίσως ακουστεί παράξενο, αλλά έχει να κάνει και με τεχνικό μέρος της ταινίας και συγκεκριμένα το μέγεθός της: και τις 3 φορές που την είδα σκέφτηκα ότι απλά θα την προτιμούσα μεγαλύτερη σε διάρκεια, π.χ. 3ωρη. Πιστεύω ότι ο σκηνοθέτης δεν θα είχε ανάγκη από τις κάπως άτσαλες αλλαγές χρονικών περιόδων και θα επικεντρωνόταν περισσότερο στο πως ένιωθαν οι δύο ανδρες ο ένας για τον άλλον. Γιατί, όπως είπα και πριν, οι γυναίκες ως χαρακτήρες, για μένα τουλάχιστον, λειτουργούν περισσότερο ως παράσιτα στην ταινία, αντί να προσθέτουν κάτι.
ΥΓ. Έχοντας διαβάσει και την νουβέλα, ο Ang Lee παραμένει πολύ πιστός στο ύφος και τον τρόπο (περι)γραφής που είναι εξίσου μίνιμαλ (και ακόμα περισσότερο!) -- πράγμα παράξενο και σχεδόν ακατόρθωτο!
Εμένα όλο αυτό το δράμα δεν με άγγιξε και ιδιαίτερα εκτός από την εξαιρετική τελευταία σκηνή που ήταν ουσιαστικά όλη η ταινία. Τα τοπία παραμυθένια, έκλεβαν πολύ εύκολα την παράσταση.
Θα συμφωνήσω με την Annie, έχω επαναδιατυπώσει την άποψη μου, τη θεωρώ βαρετή ταινία αλλά και μαζί σου ότι καταλήγει μία απλά gay friedly ταινία. Τα τοπία και τα λοιπά πλάνα είναι σούπερ αλλά πέρα από αυτό...
Και μια διόρθωση Ταϊβανέζος και όχι Ταϊλανδέzος ο Lee :)
Μ'άρεσε πάρα πάρα πολύ. Για παιρετέρω σχόλια, κάπου υπάρχει μια κριτική στο μπλογκ.
"Gay friendly" με τίποτα δεν θα την χαρακτήριζα. Τι θα πει αυτό, πάλι; Νέο genre; Υπάρχουν κάποιες σαχλές "gay" ταινίες, αλλά το Brokeback Mountain σαφώς είναι μία σοβαρή και σημαντική ταινία -- ασχέτως με τον αν σε πολλούς straight δεν άρεσε.
Τότε να πω ότι κι εγώ είδα πρόσφατα πολλές straight-friendly ταινίες -- οι πιο πρόσφατες: ο Παλαιστής, το Slumdog Millionaire, το Επάγγελμα Ρεπόρτερ του Αντονιόνι, λίγο Μπέργκμαν και ξαναείδα πρόσφατα και το Jackie Brown του Ταραντίνο.
Βασικά μου ήρθε και ιδέα: μήπως πρέπει στις κριτικές μου να προειδοποιώ τους gay αν πρόκειται για straight-friendly και τους straight αν πρόκειται για gay-friendly ταινία;
Χα χα, got a point there Dynx :-D Υπάρχει σχετικό genre, το queer, και το Brokeback σίγουρα δεν ανήκει σ' αυτό. Πολύ καλή ταινία, δεν την έχω ξαναδεί από τότε που βγήκε, αλλά τείνω να συμφωνήσω οτι κάτι λείπει...
@Dynx
Καλησπέρα! Ναι, θα ήταν μια οπτική το να μην υπήρχαν καθόλου οι γυναικείοι ρόλοι. Απ' τη στιγμή που οι υφιστάμενοι, χρωστούν την ύπαρξη τους αποκλειστικά για να καταδείξουν το αδιέξοδο των "συμβατικών" σχέσεων. Με μια κάπως πιεστική και μονομερή χροιά.
Με το gay friendly δεν εννοώ κάποιο είδος. Προσωπικά βλέπωντας την σχέση μεταξύ των πρωταγωνιστών, δε βλέπω μια ομοφυλοφυλική σχέση. Βλέπω αυτό το απρόβλεπτο κάλεσμα του έρωτα. Ανεξαρτήτως φύλων. Και μια σπαραχτική ωδή για το ανεκπλήρωτο των πόθων και των επιθυμιών.
Όμως, στην ταινία όποιες άλλες σχέσεις μεταξύ ανδρών-γυναικών δείχνουν να φθίνουν ραγδαίως. Με τη γυναίκα να εμφανίζεται "προκλητικά" υποδυέστερη. Και τις ετεροφυλόφυλες σχέσεις να οδηγούνται πεισματικά σε αδιέξοδα, τότε ίσως να εκλάβεις την ταινία ως gay friendly. όχι ως είδος που λες, αλλά σαν σκοπό...(Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός).
(Όντως, ούτε εμ τηλεπάθεια να γράφαμε)
@Annie
Νομίζω πως δεν είναι μόνο η τελευταία σκηνή. Προσωπικά βρήκα ιδιοφυές τον μινιμαλιστικό τρόπο που ο Ang Lee χειρίστηκε την ταινία.
@Zamuc
Ναι ίσως καταλήγει έτσι. Αλλά αυτή είναι η μία "ανάγνωση". Νομίζω πως το Brokeback έχει και βαθύτερο επίπεδο! (Ευχαριστώ πολύ για τη διόρθωση)
@s_Danny
Τι λείπει; Τι λείπει; :)
Νομίζω πως είναι απ' τις ταινίες (και γενικότερα ο Ang Lee) που χρήζουν δεύτερης ανάγνωσης!
Νομίζω ότι οφείλω μία εξήγηση και για το δικό μου gay friendly.Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι στο μυαλό μου καταντάει μία ταινία που βασικά γυρίστηκε ώστε να αποτελέσει σημαία των gay, γιατί όπως είπα και πιο πάνω ως ταινία δεν μου άρεσε. Και όχι επειδή είμαι straight αλλά επειδή (κατά τη γνώμη μου) είναι βαρετή
''Βασικά μου ήρθε και ιδέα: μήπως πρέπει στις κριτικές μου να προειδοποιώ τους gay αν πρόκειται για straight-friendly και τους straight αν πρόκειται για gay-friendly ταινία;''
Ναι!
Υ.Γ. Προσωπικά θεωρώ ότι το gay ειδύλλιο είναι απλώς το όχημα και ότι το 'Βουνό' έχει κάτι πανανθρώπινο στον πυρήνα της θεματικής του. Γιατί καθείς έχει το δικό του Brokeback Mountain,όπου ορίζει εκείνος τους ηθικούς κανόνες και ζει ανέμελα, μακριά από τις επιταγές του ηθικά και κοινωνικά δέοντος. Αργά ή γρήγορα όμως θα αναγκαστεί να υποταχθεί στο τελευταίο και το Brokeback Mountain του θα αποτελεί μια αιώνια ανάμνηση, μια παλιά φωτογραφία, ένα πουκάμισο αδειανό...
Ωστόσο θα συμφωνήσω με όσα έχουν ειπωθεί ως προς την αναπόφευκτη,όπως την προάγει η ταινία, δυσλειτουργία των ετεροφυλοφιλικών σχέσεων και ως προς τον παραγκωνισμό των θηλυκών υπάρξεων. Τουλάχιστον ο Λης είναι διακριτικότερος προβοκάτορας πχ. από τον Μίτσελ του Shortbus που στην φαινομενικά ευγενή προσπάθεια του να καταστήσει υγιή κάθε (μη παραβατική των δικαιικών κανόνων)'αποκκλίνουσα' έκφραση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, παρουσιάζει ως de facto προβληματική κάθε ετεροφυλοφιλική!
@Γιάννης
Νομίζω ότι έκανες το πιο εύστοχο σχόλιο. Τουλάχιστον με τον τρόπο που "διαβάζω" την ταινία.
Ναι, όντως το Brokeback μπορεί να αναγνωστεί κάπως έτσι. Και όλη η ταινία θεμελιώνεται στην αλληλοσύγκρουση των Φροϋδικών εννοιών του Εγώ, του Υπερεγώ και του Εκείνου εντός του ατόμου αλλά και της κοινωνίας ευρύτερα.
Πολύ πετυχυμένη επίσης η αναφορά στο Shortbus ως μέτρο σύγκρισης (όχι ταινιών)επιμέρους οπτικών.
Φίλε Kioy, ίσως έχεις διαβάσει και στο παρελθόν την άποψή μου αναλυτικά.
http://culture21century.blogspot.com/2008/08/brokeback-mountain-brokeback-mountain.html
Μερικές ταινίες είναι για να σε κάνουν να βλέπεις λίγο παραπέρα, όπως αυτή. Έχει άραγε τόση σημασία το ότι η υπόθεση έχει να κάνει με τη σχέση 2 αντρών; Το συναίσθημα δεν είναι πιο ισχυρό από κάθε τι;
Μια σχέση που από το πάθος, περνάει στον έρωτα, από εκεί στην αγάπη και την λαχτάρα και από 'κει στην άρρωστη συντροφικότητα μιας μοναχικής ζωής;
Θλιβερή η ζωή για τους ίδιους, αλλά θλιβερή κι εκείνη αυτών που πήραν μαζί τους και σημάδεψαν.
Kioy,
ήρθε η ώρα να διαφωνήσουμε και εμείς, έτσι;
Gay-friendly το Brokeback; Πρόκειται για έναν υποτιμητικό όρο (όπως και το straight-friendly που επινόησαν οι προλαλήσαντες), καθώς κρύβει μέσα του μια απόλυτη αποδοχή των διακρίσεων. Και ακριβώς αυτό ΔΕΝ είναι το Brokeback Mountain. Το συγκεκριμένο φιλμ συνιστά μια επίθεση απέναντι στις συντηρητικές αντιλήψεις, εκείνες δηλαδή που ομαδοποιούν τους ανθρώπους (για να προσδιορίζεται ευκολότερα ο "εχθρός"), χωρίς μάλιστα να τους αφήνουν τη δυνατότητα μετατοπίσεων-μετακινήσεων, απορρίπτοντας έτσι κάθε έννοια προόδου. Δεν υπάρχει καμία αγιοποίηση της ομοφυλοφιλίας, όπως γράφεις, παρά μόνο μια σπαραξικάρδια κραυγή απέναντι σε ιδέες και φαντάσματα που καταστρέφουν ανθρώπινες ζωές. Θα μπορούσε κάλλιστα το πρωταγωνιστικό ζευγάρι να είναι ετερόφυλο και η αιτία που τους κρατάει μακριά να είναι, πχ, ταξικής-οικονομικής φύσης. Δε θα άλλαζαν και πολλά στην ουσία της ιστορίας.
Επίσης, που βλέπεις ότι οι γυναίκες της ταινίας παρουσιάζονται μονόπλευρα; Έχοντας υπόψην ότι πρόκειται για β' ρόλους, πιστεύω ότι είναι προσεκτικά δομημένοι οι χαρακτήρες τους, ειδικά εκείνος της Michelle Williams. Ίσως η μομφή σου πήγαινε στο ετερόφυλο ζευγάρι που σχηματίζει η Williams με τον νέο άντρα της, που όντως μοιάζει κακόγουστο, αλλά δεν βλέπω από εκεί να επιθυμεί ο Lee να συνάγουμε έναν κανόνα για την ετεροφυλοφιλία.
Πρόκειται για ένα (σχεδόν) αριστούργημα που στόχος του είναι να επιτεθεί στις κάθε είδους διακρίσεις και όχι να τις επιβεβαιώσει απλώς και μόνο συμμαχόντας με την άλλη πλευρά. Αν πιστεύετε όντως κάτι τέτοιο, υποτιμάτε αφάνταστα το ασύλληπτο I swear που ξεστομίζει στο τέλος ο Heath.
Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο του Αχιλλέα, εμφαίνοντας στους κοινωνικούς λόγους που εμποδίζουν την ευόδωση της σχέσης των ηρώων, όσο και στην αδυναμία του χαρακτήρα του Heath Ledger να πάρει τις οριστικές του αποφάσεις κάνοντας την ρήξη με το συμβιβασμένο είναι του. Από τις δυνατότερες ιστορίες ανεκπλήρωτου έρωτα που έχει δώσει ποτέ το αμερικανικό σινεμά που κακώς αντιμετωπίζεται με όρους κατηχητικού.
@ Γιώτα
Καλησπέρα! Σαφώς υπάρχουν μερικές ταινίες που έχουν ως σκοπό να σκέφτεσαι παραπέρα! Βασικά, όλες οι ταινίες με καλλιτεχνικούς προσανατολισμούς αποσκοπούν στον προβληματισμό. Και προσωπικά έχω ανάγκη αυτόν τον προβληματισμό μέσα απ' το Σινεμά και την Τέχνη γενικότερα. Για την ταινία απαντάω παρακάτω.
@Αχιλλέα, Μπουκάτσα
Καλησπέρα. Προφανώς δε βλέπω την σχέση των πρωταγωνιστών ως μια αγιοποίηση στην ομοφυλοφυλία. Έγραψα και παραπάνω "Με το gay friendly δεν εννοώ κάποιο είδος. Προσωπικά βλέπωντας την σχέση μεταξύ των πρωταγωνιστών, δε βλέπω μια ομοφυλοφυλική σχέση. Βλέπω αυτό το απρόβλεπτο κάλεσμα του έρωτα. Ανεξαρτήτως φύλων. Και μια σπαραχτική ωδή για το ανεκπλήρωτο των πόθων και των επιθυμιών."
Δηλαδή αυτό που λες και εσύ Αχιλλέα. Μια σχέση απαγορευμένη, ανεξαρτήτης αν πρόκειται περί ομοφυλοφυλίας. Οι απαγορεύσεις θα μπορούσαν να προέρχονται από οποιαδήποτε κοινωνική ανισότητα ανεξαρτήτως ομοφυλοφυλίας-ετεροφυλοφιλίας. Και ναι, είναι επικός ο τρόπος που ο Ang Lee πραμματεύεται την ένταση ενός τέτοιου έρωτα. Και πως αυτός ασφυκτιά μες στα κοινωνικά στεγανά της συντηρητικής συλλογικότητας.
Αυτό που με έκανε να αποδώσω (με πάσα επιφύλαξη) έναν χαρακτηρισμό gay friendly είναι η αποτύπωση της γυναίκας. όπου οι ετεροφυλόφυλες σχέσεις (μετράω 3) αποτυπώνονται ανευ συναισθημάτων, περιοριστικές και βυθισμένες μες στην συμβατική μετριότητα. (Πιο κραυγαλέα περίπτωση, πέρα απ' την εξελιχτική διάπλαση των σχέσεων, θεωρώ τη σκηνή του τηλεφώνου όπου ο Ledger πληροφορείται τον θάνατο).
Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός; Προφανώς διαφωνούμε στο ως προς την αποτύπωση του γυναικείου φύλου, αλλά όχι στο πρώτο σκέλος!
Τι είχε η σκηνή του τηλεφώνου; Μια χαρά ήταν η Hathaway. Δηλαδή τι, να ούρλιαζε και να έκλαιγε μέρες μετά στο τηλέφωνο; Και αυτή, αλλά και η Williams, αγαπούσαν πολύ τους άντρες τους. Το πρόβλημα σε αυτά τα ετερόφυλα ζευγάρια δεν είναι αυτές. Είναι ότι οι άντρες που παντρεύτηκαν έχουν αφιερώσει την καρδιά τους σε κάποιον άλλον. Αυτό είναι άλλωστε και το βασικό story, πώς θα ήταν τέλεια τα ζευγάρια αυτά όταν ο Heath και ο Jake αγαπούν κάποιον άλλον (εν τω προκειμένω, ο ένας τον άλλον, αλλά αυτό δεν έχει σημασία). Δεν νομίζω ότι από αυτό μπορούμε να συμπεραίνουμε ότι το φιλμ επιτίθεται στην ετεροφυλοφιλία.
Νομίζω είχε μια extremely απάθεια. Ενώ και ο τρόπος που ήταν "διακοσμημένη"...
Δε μίλησε κανείς για επίθεση στην ετεροφυλοφυλία πάντως. Μάλλον μια δυσλειτουργικότητα ανέφερα στις ετεροφυλόφυλες σχέσεις. Η οποία από μόνη της δεν καταδεικνύει τίποτα. Το κύλισμα της δικής μου (πιθανόν αυθαίρετης) ανάγνωσης κατέληξε σε μια "αχνή" προσέγγιση φιλικότητας στην ομοφυλοφυλία.
Επιφυλάσσομαι για μια δεύτερη ανάγνωση. Ίσως να έχεις δίκιο, ως προς το αναπόφευκτο αυτής της καμπής...
Κοίτα, η Hathaway είναι μέρος της κοινωνίας. Έμαθε ότι ο άντρας την απατούσε συστηματικά και, μάλιστα, με άντρες. Λογικό, και συνεπές προς το υπόλοιπο φιλμ, να έχει μια πιο "μαγκωμένη" αντίδραση. Ωστόσο, κατάφερνε να δείξει (σε μικρότερο βαθμό από την Williams έστω) την εσωτερική της πάλη, καθώς είναι δεδομένο ότι τον αγαπούσε. Πολύ σύνθετη και άκρως προσεγμένη ταινία.
(Θα τα πούμε πάλι σε καμιά προβολή ελπίζω, έχουμε καιρό).
Αντίθετα με τον Dynx εγώ ήμουν πιο ξεκάθαρη στο αν μου άρεσε η ταινία.Δυστυχώς την είδα για πρώτη φορά στην τηλεόραση αλλά παρόλα αυτά με συγκίνησε βαθύτατα.
Περίμενα ότι θα δω μια ταινία για εναν ομοφυλοφιλικό έρωτα. Αντίθετα,είδα μια ταινία για τον ΕΡΩΤΑ, για την απόγνωση του ανεκπλήρωτου έρωτα , για τα αδιέξοδά του, τον πόθο και πάθος ανεξάρτητα με το φύλο του ζευγαριού.
Χ.
@theachilles
Ναι έχουμε πολύ καιρό!
Δε διαφωνούμε και τόσο...
(Τετάρτη ελπίζω)
@nautilus
Καλησπέρα.
Ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα σου και την σαφή διατύπωση της εμπειρίας σου! Δε διαφωνώ μαζί σου... Βλέπουμε τον ΈΡΩΤΑ, και μάλιστα δια χειρός ενός σκηνοθέτη απ' τους λίγους που μκπορούν να μιλήσουν με τόση βαθύνοια στην καρδιά του συναισθήματος...
Και θα προσθέσω λάδι στη φωτιάαααα...
Αρκετά καλό το BROKEBACK MOUNTAIN και με αρκετή σημειολογία. Αλλά δε με ενθουσίασε. Το φετινό, ανάλογης θεματολογίας MILK μου άρεσε σαφώς περισσότερο.
Και θα προσθέσω ότι, ναι, οι γυναικείες φιγούρες του δράματος έπρεπε να εμβαθυνθούν περισσότερο. Ωραίοι οι βύζοι της Χάθαγουεϊ, δε λέω, αλλά λίγο πιο πολυδιάστατος χαρακτήρας δεν πειράζει και πολύ, έτσι;;;
Καλώς τον πυρρομανη!
Μην τρελαθούμε όμως, όχι και ανάλογης θεματολογίας με το Milk. καταλαβαίνω να συμπαθείς περισσότερο το Milk, κάτι που δεν ασπάζομαι σε καμία περίπτωση, αλλά με τπτ παρόμοιας θεματολογίας! Μην τρελαθούμε!
Και εγώ έχω αυτή την αίσθηση. Πως, απ' τη στιγμή που υπάρχουν (και παίζουν ρόλο), θα ήθελα πιο βαθιούς τους γυναικείους χαρακτήρες. Ωστόσο δεν μπορώ να παραβλέψω τη γνώμη των προλαλήσαντων. Καθώς μην ξεχνιόμαστε, είναι μια ταινία που εστιάζει στον ανεκπλήρωτο έρωτα των απαγορεύσεων που θέτουν οι κοινωνικοί περιορισμοί(στερεότυπα)!
Την καληνύχτα μου!
Δημοσίευση σχολίου