Fille coupée en deux, La

Σκηνοθεσία: Claude Chabrol
Παραγωγής: Germany / France / 2007
Διάρκεια: 115'

Φέτος ο 78χρονός πλέον Claude Chabrol κλείνει 50 χρόνια φιλμογραφίας. Διάστημα στο οποίο έχει δημιουργήσει περισσότερες από 50 ταινίες. Εδώ στο La Fille coupee en deux θα μείνει πιστός στο ιδιόρρυθμο χιούμορ του και θα εξαπολύσει μια πολύπλευρη και εύστοχη κοινωνική σάτιρα.


Μια νεαρή φιλόδοξη γυναίκα, η Gabrielle την οποία υποδύεται η ανερχόμενη(;) Ludivine Sagnier, οραματίζεται την επιτυχία. Σύντομα θα βρεθεί χτυπημένη από τον έρωτα προς έναν ηλικιωμένο και διάσημο συγγραφέα, τον έκφυλο κύριο Charles, και πολιορκημένη από έναν ανισόρροπο νεαρό που ακούει στο όνομα Paul. Έτσι οι ερωτικές της επιθυμίες από τη μία και η ανάγκη της για εξασφάλιση από την άλλη θα τη μοιράσουν στα δύο τονίζοντας σε πρώτο επίπεδο την αδυναμία να χειριστεί τη ζωή της. Στη συνέχεια θα συμβούν πολύ σημαντικά γεγονότα που θα επαληθεύσουν τις προαναφερθέν αδυναμίες και θα της αφήσουν ρόλο απλού παρατηρητή στα τεκταινόμενα της ζωής της.

Ωστόσο η ταινία δεν είναι απλά μια διττή ιστορία αγάπης και παράλογων ερώτων. Από τις σκηνές της θα παρελάσει ένα πολυάριθμο πλήθος χαρακτήρων που αποτελούνται τόσο από τις οικογένειες όσο και από τον επαγγελματικό χώρο των πρωταγωνιστών. Όλοι μαζί οι ήρωες είναι απροστάτευτοι στην αιχμηρή ειρωνεία του Claude Chabrol, ο οποίος τους χρησιμοποιεί εργαλειακά για να ολοκληρώσει τα πολύπλευρα κοινωνικά σχόλια του. Μόνο τυχαίο δεν είναι που ο θεατής σε έναν μεγάλο αριθμό προσώπων δε μπορεί να βρει έναν ξεκάθαρα θετικό ήρωα.


Ο έκφυλος συγγραφέας, ως ένας άλλος Μαρκήσιος Ντε Σαντ, αποτελεί ιδανική αφορμή για την βεβήλωση της παραδοσιακής μπουρζουαζίας. Άλλωστε ο ρόλος είναι γραμμένος με περίσσια τέχνη και θα κλέψει εξ' αρχής το ενδιαφέρον του θεατή. Η νεολαία με την σειρά της παρουσιάζεται ως εντελώς ανεύθυνη στον κόσμο των μεγάλων με χαρακτηριστική δυσκολία στο να πάρει τις πρέπουσες αποφάσεις. Και η χαλιναγώγηση της από τον θεσμό της οικογένειας, μέσω της υπόκωφης ειρωνείας του δημιουργού, υποδηλώνει μια υπερπροστατευτική οικογενειοκρατική κοινωνία. Μια οικογενειοκρατική κοινωνία όπως την περιέγραψε στο πρόσφατο Cassandra's Dream ο μεγάλος Woody Allen, για τον οποίο γίνεται και μια εξαίρετη αναφορά λατρείας εντός της ταινίας. Επίσης στο στόχαστρο μπαίνει η οικογένεια και ως θεσμός, άλλοτε πουριτανική και άλλοτε δήθεν απελευθερωτική, τονίζοντας το ταλέντο της στο να αποπροσανατολίζει τους νέους. Όλα τα παραπάνω είναι μόνο λίγα από τα κυνικά επεισόδια που επιστρατεύει ο Claude Chabrol για να θίξει τα κακώς κείμενα μιας υπέρμετρα προβληματικής κοινωνίας.


Η ταινία στην μορφή της χαρακτηρίζεται από κυνικούς διαλόγους, που άλλοτε επιτυγχάνουν τον κωμικό σκοπό τους και άλλοτε όχι. Από αστραπιαίες εναλλαγές στην πλοκή που σε συνδυασμό με το ιδιόμορφο χιούμορ δίνουν μια σουρεαλιστική χροιά στην ταινία. Ωστόσο ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος δείχνει ταγμένος στο να χρησιμοποιήσει τον μύθο για να εξαπολύσει την αιχμηρή σάτιρα του, σε βαθμό που ίσως παραμελεί την κλιμάκωση της ταινίας του. Χαρακτηριστικά σε κάποια στιγμή πληροφορούμαστε πως έχει περάσει ένας ολόκληρος φιλμικός χρόνος την στιγμή που ο θεατής έχει την αίσθηση πως παρακολουθεί το πολύ κάποιες μέρες.

Πάντως ο μεγάλος Γάλλος δημιουργός, με αυτή του την ταινία, αποδεικνύει πως το cinema
του είναι και θα είναι πάντα επίκαιρο. Δείχνει πιστός στις αρχές και στο στυλ του με το οποίο καταφέρνει πίσω από το αμιγώς σατιρικό πρώτο επίπεδο να υποκρύπτει βαθύτερα ένα κάρο από επίκαιρα ή και διαχρονικά θέματα!
Βαθμολογία 7/10