The Happening

Σκηνοθεσία: M. Night Shyamalan
Παραγωγής: USA / India / 2008
Διάρκεια: 91'

Παρ' ότι η καριέρα του M. Night Shyamalan δεν είχε ανάλογη πορεία με το κοινής αποδοχής The Sixth Sense, κάθε νέα ταινία του αναμένεται με ενδιαφέρον ανά τον κόσμο. Έτσι και αυτό το συμβολικό Συμβάν ετοιμάζεται για να διχάσει την κοινή γνώμη.

Στα της ιστορίας ένα αλλόκοτο γεγονός πλήττει την Βορειοανατολική Αμερική. Κάτοικοι αυτών των περιοχών "παγώνουν" και αφού υποστούν την παράλυση του νου, επιδίδονται σε φρικιαστικές πράξεις αυτοκτονίας. Σταδιακά αποκαλύπτεται πως τα αίτια αυτού του φαινομένου, που ολοένα και επιδεινώνεται, οφείλονται σε τοξικές ουσίες που απελευθερώνουν τα φυτά. Ο θεατής μυείται στο φαινόμενο αυτό μέσω της άνισης μάχης για επιβίωση ενός ζευγαριού και της απομένουσας ανιψιάς καθώς οι λοιποί "αυτόχειρες" πληθυσμοί βάζουν διαδοχικά τέλος στη ζωής τους.


Η ταινία λειτουργεί σε διπλή βάση. Σε πρώτο πλάνο βρίσκεται το οικολογικό μήνυμα, που παρά τα εντυπωσιακά τρικ του σκηνοθέτη γρήγορα εξαντλείται και αρκείται στο να εφοδιάζει με ατμοσφαιρικές νότες τρόμου αυτή την ταινία φαντασίας. Άλλωστε η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η "αντεπίθεση" της φύσης είναι περισσότερο από εμφανής. Σε δεύτερο πλαίσιο εξέχοντα ρόλο κατέχει το ζευγάρι της ταινίας. Η ταινία που ταυτόχρονα είναι μια ιστορία για τους πρωταγωνιστές της. Ωστόσο αν και το ζευγάρι κατά τη διάρκεια της ταινίας αποτελεί φαρέτρα για εμπνευσμένους κοινωνικούς συμβολισμούς στο τέλος είναι η αιτία για το εμμετικά γλυκερό φινάλε που δίνει σεμινάρια για το πως να καταστρέψετε μια ταινία καταστροφής!

Αν παρά την δεδομένη αποτυχία των βασικών αξόνων της ταινίας παραμείνετε πιστοί στη θέαση της, τότε ίσως αποζημιωθείτε από τους εμπνευσμένους συμβολισμούς του M. Night Shyamalan. Ο οποίος με τον χειρισμό ενός πλήθους σκηνών με τον πρέπονμινιμαλιστισμό θα καταφέρει να αναδείξει τολμηρές κοινωνικές δηλώσεις για την τρομολαγνεία των εύπιστων πολιτών, για τον θρησκοληπτισμό, το παιχνίδι εντυπώσεων των πολιτικών καθώς και για τις "ανήλικες" σχέσεις φαινομενικά ενήλικων ατόμων.

Στα της αφήγησης θα χαθούμε στο δίπολο μέσα στο οποίο ο σκηνοθέτης συνηθίζει να αναπτύσσει τις ταινίες του. Συγκεκριμένα αναφέρομαι στη θεματολογία των ταινιών που αντλείται από το φάσμα των b-movies ενώ το σκηνοθετικό μοτίβο είναι βαμμένο στα χρώματα των παραδοσιακών ταινιών. Άλλο ένα βασικό συστατικό αποτελεί η ωμή βία, που εμφανίζεται άλλοτε νοητή και άλλοτε ορατή. Τέλος, άλλο ένα στοίχημα που χάνει ο δημιουργός είναι αυτό με τους ηθοποιούς του. Εξαιρουμένου του συμπαθή Mark Wahlberg με επιείκεια θα μπορούσαμε να δηλώσουμε πως το υπόλοιπο cast κυμαίνεται στην μετριότητα.


Τελικώς, το Συμβάν νομίζω πως είναι άλλη μια ταινία του M. Night Shyamalan η οποία αστόχησε ως προς αυτό που θα ήθελε να είναι...
Βαθμολογία 4,5/10