Σκηνοθεσία: Pier Paolo Pasolini
Παραγωγής: Italy / France / 1975
Διάρκεια: 115'
Ο χαρακτηρισμός ακραία ταινία μάλλον είναι πολύ επιοικής για αυτή την ταινία! Στην ταινία γίνεται μια αυτό-εισαγωγή "ότι είναι ακραίο είναι και καλό" αλλά δε μπορεί να μας προιδεάσει για αυτό που θα ακολουθήσει. Ρεσιτάλ κυνισμού, απ' τον ψυχρό Pasolini, που κάνει το έργο του κριτικού πολύ δύσκολο στην πιο αμφιλεγόμενη του ταινία.
Η υπόθεση ξετιλύσεται με μια ομάδα ανθρώπων, την αφρόκρεμα της μπουρζουαζίας και μια ομάδα αριστοκράτησων πορνών οι οποίοι επιλέγουν παιδιά(αγόρια-κορίτσια) ηλικίας 15 ετών τα οποία και κρατούν σε μια απομονωμένη κατοικία με σκοπό να ικανοποιούν τα βρομερά τους καπρίτσια. Καπρίτσια που εκτείνονται απο βιασμούς, ομοιού και αντίθετου φύλλου, καπρίτσια σιχαμένης κοπρολαγνοίας, σε τεράστιο βαθμό κτηνωδίας, σαδομαζοχισμού και τέλος σωματικής βίας στην πιο αηδιαστική της μορφή. Τα παιδιά αποδέχονται απαράμιλα όλα τα μαρτύρια τους και τέλος δείχνουν να συνηθίζουν συμμετέχωντας μεταξύ τους σε απαγορευμένες πράξεις ηδονής, πιο ηπίου ασφαλώς βαθμού.
Ο Pier Paolo Pasolini με ύφος ψυχρού παρατηρητή μας παραθέτει εξωνυχιστικές λεπτομέρειες γύρω απ' τα επιοικώς αντιαισθητικά καπρίτσια της εξουσίας δοκιμάζωντας τις αντοχές μας και κυρίως του πεπτικού μας συστήματος ως το τελευταίο στάδιο! Δουλεύει πάλι με ερασιτέχνες, χαρακτηριστικές μορφές οι οποίες σου μένουν και ερμηνείες δυσανάλογες της φήμης τους, προσδίδωντας ακόμα πιο αντιαισθητικές εκφράσεις στην ταινία! Χαρακτηριστική η ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο σκηνοθέτης με τους διαλόγους πεζοδρομίου, τις σκηνές υπέρτατης βίας και τις ερμηνείες όπως προαναφέραμε. Χαρακτηριστικό το τελείως άνυδρο περιβάλλον που δεν επιτρέπει έστω και την πιο μικρή σταγόνα χιούμορ που θα αποφορτίσει την ατμόσφαιρα. Με την χρήση όλων αυτών ταινία καταφέρνει να εξαγριώσει τα ένστικτα του θεατή καθ' όλη την διάρκεια της, να τον κινητοποιήσει σε μια αντιδραστική συμπεριφορά και να τον θέσει σε έξαρση
σε πλήρη αντίθεση με τα παιδιά στην ταινία(τα οποία αντιπροσωπεύουν την κοινωνία) που χαρακτηρίζονται απ' την παντελή έλειψη αντίστασης προς τους διεστραμένους διακορευτές τους(εξουσία). Αντίθετα τα παιδιά δείχνουν στον θεατή πως συνηθίζουν και πως φτιάχνουν τη δική τους ζωή μέσα σε αυτό το τελίως καταπιεστικό περιβάλλον. Ο εφυής Pier Paolo Pasolini με εμφανή τη διάθεση της φιλοσοφίας δίνει την αρχή του κακού και τη συντήρηση του μέσα σε οποιαδήποτε κοινωνία οριοθετώντας το ως το χώνεμα κάθε ανώμαλης βούλησης του λαού προς τα υψηλότερα κοινωνικά κλιμάκια, κάτι που διαβρώνει όλο και περισσότερο τους τελευταίους θέτωντας την κοινωνία στο ύστατο στάδιο της παρακμής. Επίσης εκμηδενίζει τον όρο θυτών και θυμάτων μέσα απ' τις σκηνές ηδονής και τραγικής ειρωνείας μεταξύ των παιδιών. Όπου θύτης μάλλον είναι το συμφέρον, η βολή, η κενολογία της ψυχής και θύμα η ηθική. Στην ταινία επίσης θα δούμε και άλλες διαθέσεις για φιλοσοφία, οι οποίες μάλλον θα πέσουν στο κένο καθώς ο θεατής κρίνεται αδύναμος να τις απορροφήσει καθώς βομβαρδίζεται απ' τις σκηνές του προσωποποιημένου αίσχους!
Για να συνωψίσουμε, η ταινία θα σκανδαλίσει όπως ποτέ δεν έκανε ο Pasolini(άλλωστε φημολογείται πως σε αυτή του την ταινία χρωστάει τον θάνατό του) θα φτάσει ως τα άκρα όπου κανείς δε μπορεί να φανταστεί, σε ένα ρεσιτάλ αντιαισθητικότητας υποβάλλωντας τον θεατή στον πιο φρικτό εφιάλτη και τέλος θα προβληματίσει με εντελώς ανοιχτόμυαλες και δυνατά δοσμένες σκέψεις. Τώρα δεν γνωρίζω πως μπορώ να το βαθμολογήσω, νομίζω πως το παράκανε! Βαθμολογία 6/10
Τώρα να βάλω trailer?
16 σχόλια:
Καταραμένε βαλτός είσαι;
Τέσπα ξεπερνώ την συγκυρία και λέω τα εξής:
Για μένα ποτέ δεν υπήρξε αμφιλεγόμενη η ταινία αλλά το αγνότερό του αριστούργημα.
Για το θάνατο, μιας και μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε, θα συμφωνήσω ότι οφείλεται και στο Salo. Απλά επειδή είναι κι αυτό κομμάτι μια χαρησματικής προσωπικότητας που η μεταπολεμική Ιταλία-Ευρώπη δεν μπορούσε να αντέξει.
Αν και διαφωνώ κάθετα με την κριτική (στην κατεύθυνση που επέλεξες τέλος πάντων) χαίρομαι πάρα πολύ που δεν αναφέρεται ούτε μια φορά η λέξη φασισμός μέσα.
Χαιρε zubizabata, πως πάει? Την καλησπερα μου... Η ταινία έχει προχωρημένη φιλοσοφική διάθεση, έχει το χαρακτηριστικό ύφος του pasolini(ψυχρού παρατηρητή) ωστόσο με δυσκολία την ακολούθησα στις φορτωμένες σκηνές (κυρίως κοπρολαγνίας και λιγότερο της βίας)...
Είναι και ο λόγος που η βαθμολογία μου δεν έπιασε top,δηλαδή νομίζω πως ήταν υπερβολική(δε λέω χωρίς νόημα, αλλά πολυ κυνική ρε παιδί μου).
Πάντως είναι μια ταινία που αφού την δεις , και εφ' όσον δεν κομπλάρεις έχεις μυηθεί σε ψαγμένα λιμάνια σκέψης! Αυτά!
Σωστά αυτά που λες, αλλά η ταινία δεν εξαντλείται εκεί. Ο Παζολίνι δεν μας εδειχνε την κοπροφαγεία, τους βιασμούς και τους βασανισμούς για να μας σοκάρει με την ασυδοσία και την σκληρότητα της εξουσίας. Η ατάκα κλειδί είναι η: 'εμείς οι φασίστες είμαστε οι απόλυτοι αναρχικοί' που σημαίνει ότι για να βιώσεις την απόλυτη ελευθερία πρέπει να καταπατήσεις τις ελευθερίες όλων των άλλων. Ο Παζολίνι μας λέει ότι η απόλυτη ελευθερία, όταν δεν υπάρχει η ηθική(εκεί είναι που διαφοροποιείται από τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ), μπορεί να γίνει κάτι το τρομακτικό. Όπως και να έχει το Σαλό είναι ένα αριστούργημα υπεράνω κριτικής(όχι και 6 στα 10!)και ο καθ΄΄ενας το ερμηνεύει όπως θέλει,
έτσι πρέπει:)
johny-fax ευχαριστώ για το σχόλιο σου...
Είναι τρομακτική όντως αυτή η διάσταση της ελευθερίας...
Η απόλυτη καταίεση κάποιων ως και κοινωνική ανυπαρξία στις πλάτες της μικροκοσμικής ελευθερίας κάποιων...
Αλήθεια δεν την είχα αντιληφθεί στην ταινία τόσο ρευστά...
Όσο για την βαθμολογία, είναι μία π' τις ταινιες που δεν κρίνονται εύκολα(θεωρητικά για όλες ισχύει αυτό) αλλά στη συγκεκριμένη νομίζω μετράει πολύ η οπτική απ' την οποία την εξετάζεις...
Δεν αντιλέγω πάντως πως απ' την εννιολογική της άποψη αλλά και την δυναμική ολευρά όλων όσων εκφράζονται είναι ένα αριστούργημα...
Γεια χαρά, ελπίζω να α λέμε συχνότερα!
Johnny Faux μ' αρέσεις και δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω παραπάνω στη βάση αυτού που λες.
Κάτι με έχει πιάσει τελευταία, και βλέπω την ταινία σχεδόν κάθε μήνα.
Η αλήθεια είναι πως αυτό το τελευταίο δεν ακούγεται και τόσο καλό. Το ξέρω.
Πέραν τούτου, πιστεύω ότι το Σαλό είναι η πιο θυμωμένη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου. Είναι στημένη με τέτοια εγκεφαλική τελειότητα αυτή η πλήρης απαξίωση του ανθρώπινου είδους, και είναι τόσο σκληρές και εύστοχες οι πολιτικές αιχμές της, που μένω άφωνος απο την δύναμη της.
Θέλει προβολές πάντως. Τις πρώτες δυο φορές που την βλέπεις, είσαι μουδιασμένος, δεν ξεπερνάς το σοκ εύκολα.
καλησπέρα
Μπορώ να πω οτι όσες ταινίες και αν δει κανείς το "Sodoma" μένει στην οπτική μας μνήμη σαν μια ταινία ακραίων πλάνων...
Σε αυτό που λες Άκη είμαι σίγουρος πως έχεις δίκιο.(Εννοώ ότι θέλει περισσότερες προβολές).
Είναι όντως άρτια εγκεφαλικά υποστηριγμένη, με κυνισμό και τα ακραία πλάνα που αναφέρει η cinematia να σοκαρουν!
Την καλησπέρα μου!
H ταινία είναι απαράδεκτη!
Βασικά δεν μπορώ να καταλάβω ένα πράγμα...Πως οποιοδήποτε διαταραγμένος ψυχικά και ανώμαλος μπορεί να κάνει ταινία και να με το προσωπείο της "τέχνης" να παρουσιάσει ότι θέλει. Η ταινία είναι αισχρή και ο μόνος λόγος που την είδα είναι για να έχω πλήρη άποψη. Δεν έχει κάποιο νόημα όσο και αν προσπαθούν 10 ψευτοκουλτουριάρηδες να την παρουσιάσουν ως "αριστούργημα" και ότι συμβολίζει την καταπίεση του λαού από την εξουσία κ.λ.π.
Ο Pasolini έκανε τις διεστραμμένες φαντασιώσεις του πραγματικότητα και το γύρισε ταινία.
Ένα άλλο πράγμα που με εκνευρίζει είναι ότι κάθε διαστροφικός άνθρωπος κρύβεται πίσω από την έννοια "αριστερός" για να του δίνεται η ελευθερία να κάνει ότι θέλει. Ρε παιδιά μην τρελαθούμε κιόλας. Eκείνη την περίοδο η μισοί ήταν κομουνιστές.
Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι η έννοια "τέχνη" στον κινηματογράφο έχει παρεξηγηθεί πολύ. Δηλαδή το να παίρνεις 15χρονά παιδάκια που δεν είναι ηθοποιοί, και να τα παρουσιάζεις γυμνά είναι τέχνη?? Επειδή είναι κάποιος σκηνοθέτης, του δίνεται η ελευθερία να διαπράξει ποινικό αδίκημα? Οποιοσδήποτε μπορεί να σοκάρει κάνοντας λογοκλοπή από τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ. Και μην γυρίσει κάποιος και μου πει ότι ο Pasolini ανακάλυψε τα βαθύτερα νοήματα που κρύβονται από το έργο του Σαντ. Αυτό μας έλειπε να κάνουμε το φιλόσοφο τον πιο διεστραμμένο άνθρωπό στην ιστορία.
Αν θέλετε να σοκαριστείτε δείτε κανένα splatter (δεν είμαι φίλος αλλά είναι έντιμες ταινίες) είδικά της ιταλικής σχολής που κρύβουν ένα χιούμορ από την πολύ υπερβολή.
Αν θέλετε να δείτε τέχνη και ταινίες που να προσφέρουν κάτι δοκιμάστε να δείτε Πολίτη Κane, Σινεμά ο Παράδεισος, Il Postino, την τριλογία του Kieslowski, 2001:Space Odyssey, Blade Runner, Gattaca…ακόμα και το Office Space, Barbarians at the Gate, 12 angry men. Και ποια ταινία συμβολίζει καλύτερα την κοινωνία μας από το Godfather του Coppola??
Γεια χαρά σου φίλε ανώνυμε! Χαίρομαι που το θέμα μου έχει ανταπόκριση τόσο καιρό μετά! Αλλά εξ αρχής θα ήθελα να αφήνεις ένα όνομα ώστε να είναι λίγο πιο προσωποποιημένο το σχόλιο σου! Ξέρεις επί της ουσίας (στον συγκεκρινέμο χώρο ) μπορεί να είναι το ίδιο, αλλά αλλιώς όταν λες ότι λες "επώνυμα'!
Κατ' αρχάς χαίρομαι που υποστηρίζεις την ταινία με τα δικά σου κριτίρια! Το να μην μπορείς να ανεχτείς την ακρώτητα, την βαναυσότητα και την ωμότητα των πλάνων είναι θεμιτό. Ωστόσο αυτό δεν κάνει όποιον έχει αντίθετη άποψη ψευτοκουλτουριάρη, κουλτουριάρη κλπ. Φαντάζομαι, πως δεν είναι αρεστό αλλά ούτε και τιμητικό να ταμπελοποιούμε όσους δεν συμφωνούν μαζί μας! Άλλωστε χωρίς διαφορετικότητα ποια κουβέντα έχει γοητεία;
Δεν θα εκφραστώ για να υπερασπίσω την ταινία άλλο εδώ, αυτό το έχω κάνει παραπάνω όπως θα ήθελα! Α, και όσο για τις αναφορές για ποινικά αδικήματα κλπ, νομίζω πως το παραχοντραίνεις! Για τους ηθοποιούς δεν είμαι τόσο σίγουρος πως η πραγματική τους ηλικία συμβαδίζει με την ονομαστική τους στο έργο. Αν δεν έχεις πλήρη στοιχεία μην παρασύρεσαι!
Δεν ξέρω για τα Ιταλικά splater που μου μιλάς. Και μένα δεν είναι του γούστου μου! Αλλά ενώ δέχομαι συμβουλές, απόψεις και προτάσεις για το τι θα δω, σε καμία περίπτωση
δεν δέχομαι υποδείξεις... Όσο για τα έπη που παραθέτεις, ok , συμφωνούμε σε μεγάλο βαθμό αλλά τι;
Και για το Godfather, ναι είναι μια μεγαλειώδης ταινία. Είναι μια ταινία από αυτές που ίσως δεν έχουν καταφέρει ακόμα να αντιγραφούν, χάρις την αρτιότητα της σκηνοθεσίας , την εμβάθυνση των ηρώων και ένα σωρό άλλους παράγοντες! Αλλά δεν πέφτω στην παγίδα της σύγκρισης! Σιγά μην τις βάλουμε και να τις ζυγίσουμε σε λίγο!
Now that we have described discount links of london the one way linking process, how can you get links of london silver websites to link just to you? One answer is that it is links of london sale dependent on your sites content, especially if you links london jewellery have unique content. Other websites will link cheap links of london to you if you have interesting content that links london bracelet compliments their content. The problem is that you london links charms really have to have something exceptional. links of london watches sale One easy way to get a type of one way link called discount links of london rings a back-link. These are links to articles that you cheap links of london necklaces have written and distributed through article directories.
Ξέρω ότι είναι παλιό θέμα, αλλά θα ήθελα να προσθέσω κάτι που δεν ανέφερε κανείς.
Η ταινία αυτή είναι η μοναδική ταινία μέχρι τώρα που παρουσιάζει τη βία με τόσο ρεαλιστικό τρόπο. Αυτό που δείχνει η ταινία είναι ο ορισμός της λέξης "βία". Αυτή η ταινία στέλνει όλα τα αμερικάνικα και οχι μονο θρίλερ και σπλάτερ που θέλουν μόνο να διασκεδάσουν ή να εντυπωσιάσουν με διάφορες "ακραιες" μορφές βίας, στο σπίτι τους, διότι μόνο εδώ παίρνει η λέξη τη σωστή της υπόσταση.
Επομένως, αγαπητέ kioy, ο σκηνοθέτης δεν το παράκανε, απλώς ήθελε να σου δείξει τη βαρύτητα αυτής της λέξης, που τόσο απλόχερα θέλει να χρησιμοποιεί το Χόλιγουντ για να περιγράφει πού και πού τα εκτρώματά του.
Όσο για σένα ανώνυμε, με κάλυψε πλήρως ο kioy, αλλά με τον ίδιο τρόπο που προσβάλλεις εσύ τον καθένα που ερμηνεύει θετικά αυτή την ταινία, θα σου πω κι εγώ, ότι δεν έχεις καμιά δουλειά εδώ, να πας να δεις ό,τι θες και να σχολιάζεις τις ταινιούλες που σ' αρέσουν.
Σου άρεσε η απάντησή μου; Ωραία λογική δεν έχει;
Δημοσίευση σχολίου