Σκηνοθεσία : Shane Meadows
Παραγωγής : England / 2004
Διάρκεια : 90'
Τα παπούτσια άργησαν να φτάσουν στην Ελλάδα τουλάχιστον 2 χρόνια, αλλά ο Shane Meadows με αυτό του το δημιούργημα προβάλλει το καλλιτεχνικό του ταπεραμέντο και αφήνει το στίγμα του, αγγλικής προέλευσης, στην έβδομη τέχνη.
Το σκληρό σενάριο του Paddy Considine ( ο οποίος υποδύεται και τον πρωταγωνιστή Richard) χαρακτηρίζεται από δυεισδυτικότητα και καταλαμβάνει την σκέψη του θεατή. Πρόκειται για την ιστορία εκδίκησης ενός πεζοναύτη, του Richard,(Paddy Considine) προς μια παρέα-συμμορία ανθρώπων οι οποίοι κακοποιήσαν σωματικά και ψυχικά τον διανοητικά καθυστερημένο αδερφό του Anthony, που τελικώς οδήγησαν στο θάνατο(Toby Kebbell). Η ιστορία ακούγεται πολυπαιγμένη και περιχαρακωμένη στα όρια της εκδίκησης και στη μιζέρια "καλών" υπερήρωων και "κακών" συμμοριών. Ωστόσο καμία σχέση δεν έχει με αυτό που φαίνεται. Η ιστορία αποτελέιται από άκρως ρεαλιστική, καλλιτεχνική ατμόσφαιρα, τοποθετούμενη σε ένα γραφικό χωριό της Αγγλίας, στοιχείο της χειροπιαστής κοινωνίας του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο "καλός" υπερ "ηρωας" δεν υπάρχει, υπάρχει ένας πληγωμένος, σκληρός άντρας με το δύλειμα της διόρθωσης του παρελθόντος με την θυσία ενός σκοτεινού μελλοντικού πυρήνα! Ενώ οι super ouaou συμμορίες είναι απλά μια παρέα παιδιών, μικροαπατεώνων και κενοί ηθικής και προσωπικότητας!
Ο Shane Meadows έχει την τύχη να έχει έναν εξαιρετικό Paddy Considine στη διάθεση του που εξυπηρετεί άριστα τα σχέδια του... Η ταινία αν και πραγματεύεται ένα τόσο "φωναχτό" θέμα, το αντιμετωπίζει με low profile εστίαση δίνωντας του περιεχόμενο και νόημα σε κοντινές προς όλους καταστάσεις! Δεν εμβαθύνει στις προσωπικότητες των ηθοποιών, αλλά χώνεται όσο πιο βαθιά και ενδόμυχα γίνεται στα χαρακτηριστικά που ζωντανεύουν η πράξη της δολοφονίας του παιδιού και τον πόθο για εκδίκηση! Έτσι γινόμαστε αυτόπτης μάρτυρες του φόβου, των προστριβών του τρέμουλου των ψυχών στο πλυντήριο των ενοχών και της ακεραιότητας, της τόλμης, της συγκέντρωσης, της πειθαρχίας και της τέλεσης του ανεπανόρθωτου στο οποίο σπρώχνει το δίκαιο... Ωστόσο η ταινία με το τέλος της(φτωχότερο των προσδοκιών κατ' εμέ) εμφανίζει το δίλημα αυτής της πράξης. Αντιμέτωποι έρχονται το αύριο με το χθές! Το σήμερα μπορεί να διορθώνεται αλλά μόνο στιγμιαία σπαταλώντας κάτι πιο ουσιαστικό! Βαθμωτά οι ενοχές αλλάζουν στρατόπεδο και το άυριο γίνεται συνεχώς μια πιο σκούρα μέρα τονίζωντας την τραγικότητα και την ασημαντότητα του ανθρώπου μέσα στον κόσμο...
Ο σκηνοθέτης καταφέρνει να δίνει την προσωπική του χροιά στην ταινία και το στυλ του γίνεται εμφανές κάθε στιγμή! Μινιμαλιστική σκηνοθεσία, ουσιαστική και ατμοσφαιρική, πνιγερή και στοχαστική με πλάνα που μπορεί να κυμαίνονται από φόβο μέχρι γέλιο αλλά πάντα σε αγγίζουν. Καλή χρήση και των flash back στον χρόνο με τη χρήση ασπρόμαυρου film, σε μια low budget ταινία που έχει κάτι να πει αλλά δε νομίζω πως φτάνει στην ακραία μορφή της ολοκλήρωσης!
Για να συνοψίσω καλός αγγλικός κινηματογράφος που έχει ανάγκη το cinema. Πραματεύεται κυρίως το θέμα των ενοχών, στο οποίο ωστόσο θα προτιμούσα το πιο αφαιρετικό Cache, λέγωντας μας πως τελικά η εκδίκηση είναι μια πράξη που περισσότερο απ' όλα φοβάται ο ένοχος και πιο ακριβά πληρώνει ο διεκπαιρεωτής!
Βαθμολογία 7/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου