Annie Hall

Σκηνοθεσία: Woody Allen
Παραγωγής: USA / 1977
Διάρκεια: 93'

Ο πολύ φημισμένος αυτός σκηνοθέτης, αντλώντας θέματα διαρκώς απ' τον έρωτα και τις κονωνικές-ψυχολογικές συνέπειες του, αλλά και τα ερεθισματά του, καταφέρνει στην εν λόγω δημιουργεία του να τοποθετήσει τις ανυσηχίες του, τα βιώματά του και να θέσει τον θεατή σε ένα διαρκή προβληματισμό γύρω απ' τις σχέσεις με το απέναντι φύλλο.

Η ταινία πραματεύεται την αδυναμία των σχέσεων να συντηρηθούν και να δώσουν την εσωτερική ολοκλήρωση στον καθένα. Πράγμα που θα δωθεί μέσα απ' τον ρόλο του Alvy Singer( που τον παίζει ο ίδιος ο Woody Allen). Πρόκειται για έναν καθημερινό άνθρωπο, τόσο διαφορετικό όσο διαφέρουμε όλοι μεταξύ μας, αυθεντικό και γνήσιο, για έναν άνθρωπο αυτού του κόσμου μακρυά απ' τις ωραιοποιημένες απομιμήσεις ανθρώπων, των χαρακτήρων του Holywood. Εδώ λοιπόν ο Alvy Singer θα μας κάνει μια ξενάγηση γύρω απ' τις σχέσεις του με το άλλο φύλλο επιμένωντας κυρίως στην Annie Hall(Diane Keaton). Άκρως περιγραφικές τόσο με γεγονότα όσο και με σκέψεις που έχουν όμως ως κοινή συνιστώσα την ανάλυση των σχέσεων μεταξύ των ζευγαριών. Περιγράφεται άψογα η νευρικότητα των ατόμων στο ξεκίνημα μιας σχέσης, ο ενθουσιασμός του πρώτου σταδίου της ακμής, η εσωτερική ολοκλήρωση μέσα απ' την παρουσία του άλλου και μετ' έπειτα η παρακμή. Ο νευρωτισμός της ανασφάλειας, ο καθορισμός νέων προσωπικών επιθυμιών μακρυά απ' το ταίρι και η ρεαλιστική επιθυμία για έναν χωρισμό αλλά και ο φόβος απέναντι σε αυτή την σκέψη.

Ο Woody Allen θα κάνει την ταινία του κλασσική, θα την κάνει διαχρονική, ενασχολούμενος με τον πυρήνα του θέματος, γυρνώνας την πλάτη του στα σημεία των καιρών... Γιατί μπορεί όσο περνάει ο χρόνος ένα πρόβλημα να εκφράζεται αλλιώς αλλά ο πυρήνας του δεν αλλάζει. Η επιτυχία του είναι η ρεαλιστικότητα των ρόλων αλλά και των γυρισμάτων. Το αψεγάδιαστο πάντρεμα του οξυδερκής κωμικού στοιχείου και της διαρκής άσκησης του πνεύματος του θεατή. Ενώ το πάθος του για μετάδοση των ερεθισμάτων του περικλύεται μάλλον σε μια υπερβολικά φλύαρη αφήγηση. Φλύαρη αφήγηση που μοιάζει να μην αφήνει τον θεατή ελεύθερο να ταξιδέψει στην αλήθεια του Woody αλλά τον υποβάλλει σε αυτή. Κάτι που αποτελεί ίσως το μοναδικό μειονέκτημα της ταινίας.

Σκηνοθετικά ο Woody δεν θα επιμείνει σε εκθαμπωτικές φωτογραφίες, ούτε θα αναζητήσει σεναριακά ωραιοποιημένους διαλόγους. Θα χρησιμοποιήσει την κάμερα του άλλοτε με γκρό πλάνα αλλά και με τζένεραλ, με σκοπό να υποστηρίξει το πιο "πραγματικό" του σενάριο. Οι ερμηνείες δεν είναι αυτές που θα προκαλέσουν τα φώτα. Άλλοστε δεν είναι αυτός ο σκοπός. Είναι όμως τόσο συμβατές με την ταινία, τόσο του Woody Allen) όσο και της Diane Keaton, που δε θα αφήσουν στιγή τον θεατή μόνο. Αντίθετα θα τον βάλουν για τα καλά στο πλήρωμα του Annie Hall.

Η ταινία κλείνει με έναν άκρως περιγραφικό για αυτήν διάλογο, τον οποίο θα παραθέσω ως αποφώνηση.
Alvin Singler: Γιατρέ έχω ένα πρόβλημα. Δεν ξέρω τι να κάνω με τον αδερφό μου, νομίζει ότι είναι κότα.
Γιατρός: Πιάσε να του μιλήσεις, να καταλάβει ότι δεν είναι κότα.
Alvin Singler: Το 'χω κάνει αλλά δε γίνεται τίποτα.
Γιατρός: Τότε δε σου μένει παρά να τον κλείσεις σε άσυλο.
Alvin Singler: Αυτό δε γίνεται γιατρέ μου γαιτί χρειάζομαι τα αυγά.
Έτσι και οι σχέσεις. Δε μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους για πάντα όμως χρειαζόμαστε τα αυγά.(Ελέυθερη απόδωση)
Βαθμολογία 8/10