Sunshine Cleaning

Σκηνοθεσία: Christine Jeffs
Παραγωγής: USA / 2008
Διάρκεια: 91'

Τα τελευταία χρόνια δημιουργείται στον κινηματογράφο μια νέα οικογένεια ταινιών, που φιλοδοξεί να δώσει φρεσκάδα στο κινηματογραφικό μέσο. Ενδεικτικά θα μπορούσα να αναφέρω ως κύριους εκφραστές το επιτυχή Little Miss Sunshine, το ελαφρώς αβανταδόρικο Juno, το αυτοβιογραφικό Wackness, αλλά και το Gwoemul σε μια πιο φανταστική προέκταση της εν λόγω οικογένειας. Σε αυτή την οικογένεια εντάσσεται και το Sunshine Cleaning. Επί της ουσίας μιλάμε για ταινίες που διατηρούν ένα ελαφρύ προφίλ/περίβλημα. Το οποίο το επιτυγχάνουν χρησιμοποιώντας κυρίως νέους και φρέσκους ηθοποιούς, ακολουθώντας ταχύτατο ρυθμό στην αφήγηση, και καταπιάνοντας με θέματα teenage κυρίως απήχησης. Ωστόσο, κάτω από την φρέσκια-ανάλαφρη επιφάνεια βρίσκεται ένας πυρήνας άκρως επίπονων θεματικών της οικουμενικής επικαιρότητας. Έτσι, αν υπάρχει κάτι που κάνει ξεχωριστή αυτή την οικογένεια ταινιών, είναι αυτή η κραυγαλέα αντίθεση μεταξύ της κωμικότητας του "φαίνεσθαι" και της δραματικότητας του "είναι". Συνιστώσες που εξασφαλίζουν από τη μία τη mainstream διασκέδαση, και από την άλλη έναν κάποιο "σινεφίλ" προβληματισμό.


Αλλά πριν πούμε οτιδήποτε άλλο, ας αναφέρουμε ενδεικτικά το story. Νεαρή και ανύπαντρη μητέρα(Amy Adams) διατηρεί παράνομη σεξουαλική σχέση με τον εφηβικό της έρωτα. Εργάζεται ως καθαρίστρια για να τα φέρει βόλτα. Όμως, ο τρόπον τινά περίεργος γιος της(Jason Spevack), της δημιουργεί προβλήματα στο σχολείο. Έτσι, θα επιθυμήσει ένα πιο παχουλό εισόδημα για να τον μεταφέρει σε ιδιωτικό. Θα ιδρύσει με την μικρότερη και απροσάρμοστη αδερφή της(Emily Blunt) ένα συνεργείο καθαρισμού για σκηνές εγκλήματος, αλλά και απομάκρυνσης τοξικών υλικών. Επάγγελμα ασφαλώς πιο προσοδοφόρο. Μόνο που παρά την αρχική επιτυχία, τα πράγματα θα ζορίσουν αναπάντεχα. Και αυτούς τους δύσκολους καιρούς έχουν ως μοναδικό στήριγμα τον ενθουσιώδη πατέρα τους(Alan Arkin) και τον μονόχειρα ιδιοκτήτη(Clifton Collins Jr.) μαγαζιού με είδη καθαρισμού.


Το Sunshine Cleaning έχει όλα τα στοιχεία των ταινιών της οικογένειας του. Έχει μερικούς ήρωες, όπως ο παράξενος πιτσιρίκος και ο ενθουσιώδης παππούς(ο Alan Arkin είναι αυθεντία στο ρόλο), που εγγυούνται ιδιαίτερες κωμικές στιγμές. Έχει μια ενδιαφέρουσα προβληματική, πλαισιωμένη με έντονα κωμικά στοιχεία, όπως αυτά που γεννούνται απ' το επάγγελμα που επιλέγουν οι δύο πρωταγωνίστριες. Έχει ταχύτατο ρυθμό στην αφήγηση. Και έχει και νεαρούς ηθοποιούς, αλλά και φρέσκες ερμηνείες. Συγκεκριμένα βλέπουμε την Amy Adams σε έναν ρόλο που την περιμέναμε καιρό. Στον ρόλο της μητέρας, με μια προσωπική ζωή εγκλωβισμένη στις ελάχιστες επιλογές που δίνει η σύγχρονη πραγματικότητα. Και ασφαλώς απεγνωσμένη, στις επίσης ελάχιστες επιλογές που έχει για την οικονομική ανέλιξη αλλά και την επιβίωση της. Την προσοχή όμως κλέβει η απροσάρμοστη Emily Blunt. Ασφαλώς πιο ευαίσθητη από την αδερφή της. Βιώνοντας τα αδιέξοδα της "τυπικής" ζωής, καλλιεργεί ένα πιο σκληρό προφίλ. Και δέχεται αναπόφευκτα τα χτυπήματα που προκύπτουν από την πάλη της ευαίσθητης φύσης της με τον σκληρό κόσμο της εποχής μας.


Τελικά, η Christine Jeffs καταφέρνει εν μέρη να φωτίζει τους μονόδρομους της εποχής. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις συλλαμβάνεται θύμα των επιθυμιών της να "παντρέψει" κωμικά, δραματικά, ρομαντικά και συγκινητικά στοιχεία. Καθώς μοιάζει να τα ρίχνει όλα μαζί στο μπλέντερ με μια σχετική επιπολαιότητα. Καθιστώντας τη δραματουργία κάπως ανυπεράσπιστη και μη ρεαλιστική. Παρ' όλα ταύτα, σε πρώτο επίπεδο παραμένει αναπάντεχα απολαυστικό, επιτυγχάνοντας μάλιστα να θίξει ορισμένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον "κείμενα" της εποχής.
Βαθμολογία 6/10