Le premier jour du reste de ta vie

Σκηνοθεσία: Rémi Bezançon
Παραγωγής: France / 2008
Διάρκεια: 114'

Το οδοιπορικό μιας πενταμελούς οικογένειας που γερνάει στο χρόνο, ενώ τα μέλη της αρνούνται πεισματικά να ενηλικιωθούν. Θα οδηγηθούν ομαδικώς σε ένα οριακό σημείο αποσύνθεσης, μπροστά από ένα ανυπέρβλητο τείχος, το οποίο θα τους ωθήσει να κοιτάξουν διαφορετικά την επόμενη μέρα. Έτσι, θα αφιερώσουν την πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής τους στο να επανανταμώσουν την χαμένη νιότη τους.


Η πενταμελής οικογένεια έχει γίνει a priori στις ταινίες του είδους. Καθώς δίνει πρόσφορο έδαφος για πολυπρόσωπη κριτική-ανάλυση. Έτσι και ο Remi Bezancon θα χρησιμοποιήσει τους ήρωες για να σχολιάσει ευρυζωνικά τις σύγχρονες τάσεις, αλλά και τον θεσμό της οικογένειας. Πρώτα όμως να αναφέρω πως η ταινία περιγράφει ένα χρονικό φάσμα δέκα ετών. Σε αυτό το διάστημα βλέπουμε μια μητέρα(Zabou Breitman) να παλιμπαιδίζει, φοβούμενη το (εξωτερικό) πλήρωμα του χρόνου. Έναν πατέρα(Jacques Gamblin) να ψυχραίνεται και να μαραζώνει, αναλαμβάνοντας τον άχαρο ρόλο του πυροσβέστη στις συνεχής αναταραχές εντός του σπιτιού. Τον μεγάλο γιο(Pio Marmaï) που νιώθει ξένος εντός της οικογένειας, να δραπετεύει με έναν επιπόλαιο γάμο και μια βίαια είσοδο στον κόσμο των μεγάλων. Το μικρότερο γιο(Marc-André Grondin) να πνίγει τον καιρό του στο αλκοόλ των προσωπικών δραστηριοτήτων. Όπως ο εναγκαλισμός της rock, αλλά και η gourmet λατρεία προς το κρασί. Και τέλος, την μικρότερη(Déborah François), καταπιεσμένη από την άνιση μεταχείριση των φύλων εντός του σπιτιού, να ξεσπάει απομονώνοντας και ματώνοντας τον εαυτό της.


Οι ήρωες όμως απέχουν πολύ απ' το να χαρακτηριστούν ολοκληρωμένοι. Ο Remi Bezancon προβάλει τους ηθοποιούς του ως τις ιδιότητες που επιθυμεί να σχολιάσει, παρά ως ολοκληρωμένες υπάρξεις. Σε αυτό συμβάλλει βέβαια και το cast, που παρά τις ικανοποιητικές ερμηνείες των Marc-André Grondin(C.R.A.Z.Y.), Déborah François και Zabou Breitman, αδυνατεί να συνεργαστεί ομαδικά. Επιπροσθέτως, ο Γάλλος σκηνοθέτης μοιάζει να καταπιάνεται περισσότερο με την επιφάνεια των πραγμάτων, παρά με την ουσία τους. Σε αυτό συνηγορεί και το πλήθος των κλισέ με το οποίο πλάθονται οι ήρωες και τα επεισόδια. Ωστόσο, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως το σενάριο έχει ορισμένες ξεκαρδιστικές ατάκες, αλλά και μια αξιομνημόνευτη αναφορά στον Robert Duvall.


Τέλος, είναι ορατό πως το "Le premier jour du reste de ta vie" επιθυμεί να καθρεφτίσει το φάσμα των ανθρώπινων συναισθημάτων που προκύπτουν την εξής διαπίστωση: Κάθε μέρα που περνάει είναι η πρώτη της υπόλοιπης ζωής μας. Η υπόλοιπη ζωή μας ωστόσο μειώνεται καθημερινά κατά μία μέρα. Και όλα αυτά ενώ το σημείο του τερματισμού παραμένει διαρκώς άγνωστο. Αν και η ταινία έχει μια ενδιαφέρουσα σημειολογία, ο Remi Bezancon δείχνει να καταπιάνεται με την επιφάνεια των πραγμάτων, αναβάλλοντας συνεχώς για το επόμενο φιλμικό λεπτό να δώσει το απαιτούμενο βάθος. Ώσπου κάποια στιγμή να διαπιστώσει πως τα εναπομείναντα λεπτά του φιλμικού χρόνου, δεν αρκούν για τη διεισδυτικότερη ματιά που ίσως επιθυμούσε.
Βαθμολογλια 4,5/10