Better Things

Σκηνοθεσία: Duane Hopkins
Παραγωγής: England/ 2008
Διάρκεια: 93'

"How did she think that falling in love would make it any easier?"
Ο βραβευμένος μηκρομηκάς Duane Hopkins θα αποπειραθεί με το Better Things την πρώτη του μεγάλη ιστορία! Μια αδόμητη περιγραφή της αγροτικής Βρετανίας, όπως αποκαλύπτεται μέσα από την μουντάδα της πληκτικής καθημερινότητας της.


Παρουσιάζονται ένα σύνολο από φαινομενικά ασυσχέτιστα πρόσωπα σε μια κολεκτίβα κατάμαυρων σκηνών που ανακαλύπτουν την καθημερινότητα μιας επαρχιακής πόλης της Βρετανίας. Παιδιά της εφηβείας, αποπροσανατολισμένα, φιλμάρονται σε πρώτο πλάνο, ενώ διάσπαρτα τους (κάπως εκτός τόπου) τοποθετούνται τα προβλήματα της τρίτης ηλικίας. Ναρκωτικά, σεξουαλικοί πειραματισμοί, βιβλία μοιάζουν ως τα αντίδοτα αντιμετώπισης αυτής της καθημερινότητας. Καθώς οι νευρικοί έφηβοι αδυνατούν να ανεχθούν τον εαυτό τους μέσα σε αυτή. Τα πάντα πηγάζουν από μια επιδίωξη μαλθάκωσης των κραδασμών της ζωής, όπως άλλωστε δηλώνει και ο εναρκτήριος στίχος του κειμένου.

Αυτό που παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον στην ταινία είναι η κινηματογραφική της φόρμα. Αλλά πριν πούμε οτιδήποτε, μια μνεία για τη φωτογραφία είναι επιτακτική. Μουντά πλάνα, παρά τη μελωδικότητα της φύσης, υπηρετούν τις καταθλιπτικές αποχρώσεις της φιλμικής παρουσίασης τεστάροντας κατά μία άποψη τις ψυχικές ανοχές του κοινού. Η φόρμα ξεδιπλώνεται με έναν στυλιζαρισμένο τρόπο. Ο Duane Hopkins θα μακρύνει επίμονα και επίπονα την στατική κάμερα πάνω στα ανέκφραστα υποκείμενα. Ηχητικές παύσεις διαδέχονται η μία την άλλη αποκαλύπτοντας την αδυναμία συμβίωσης με την σιωπή και την ισορροπία κατ' επέκτασιν. Τέλος, διαδοχικά fade out και λευκοί αποχρωματισμοί παρεμβάλλονται των αυτόνομων σκηνών. Υπενθυμίζοντας πως η αφήγηση δεν διακατέχεται από καμιά παραδοσιακή διαδικασία. Αυτοσκοπός της ταινίας είναι να εισβάλλει στον σκοτεινότατο εσωτερικό κόσμο των υποκειμένων, αψηφώντας την πραγματικότητα ως προς την απτή-σωματική της μορφή.


Αυτή η τάση προς εσωτερισμό γίνεται αντιληπτή τόσο από την έλλειψη και την υπερβατική μορφή του λόγου, όσο και απ' τον τρόπο που χειρίζονται οι επιμέρους θεματικές της ταινίας. Τα ναρκωτικά παρουσιάζονται μέσα από περιγραφικότατες σκηνές, όπως και ο θάνατος, φυλακίζοντας άνευ επιλογής τον θεατή σε έναν κατάμαυρο κόσμο. Ωστόσο κανένα θέμα δεν εξετάζεται υπό τις σωματικές του προεκτάσεις. Με τρανότερο παράδειγμα την αποφυγή αποτύπωσης της σωματικής εξάρτησης. Η οποία ωστόσο δεν παραβλέπεται, απλά υπονοείται. Και εμείς αναρωτιόμαστε μέσα σε αυτόν τον ασυγκρότητο μανδύα, ποια διαδικασία θα μπορούσε να κάνει την παρακολούθηση κάπως πιο εύκολη.

Κλείνοντας, στο Better Things, μέσα απ' τον υπερβατισμό του και την ιδιότυπη κινηματογραφική του φόρμα, φυλακίζεσαι αναπόδραστα στην κατάμαυρη οπτική του. Σε ένα ασυσχέτιστο 90λεπτό που φιλοδοξεί να καταγράψει το ειδικό βάρος της ανθρώπινης ψυχής. Μέσα από ανθρώπινα είδωλα, που παρεκκλίνοντας έχουν χάσει τον δρόμο τους στα δύσβατα μονοπάτια της ζωής.

Βαθμολογία 7/10