The Wackness

Σκηνοθεσία: Jonathan Levine
Παραγωγής: USA / 2008
Διάρκεια: 99'

Ο νεαρός Jonathan Levine στη μόλις δεύτερη ταινία του καταπιάνεται με τη hip hop κουλτούρα και με μια ήπια προσέγγιση φιλμάρει την σκατένια, όπως αναφέρεται, πραγματικότητα. Μια teenage ταινία, για μια νεολαία που δεν μπορεί να αποδεχτεί την κατά hollywood ρόδινη ζωή.


Καταθλιπτικός έφηβος, ο συμπαθής Josh Peck, αδυνατεί να προσαρμοστεί στους φευγάτους δρόμους της Νέας Υόρκης. Ατέλειωτες προσωπικές ώρες με διέξοδο το τσιγαριλίκι(κατανάλωση και προώθηση), την αγαπημένη του hip hop μουσική και ακατάπαυστες αυνανιστικές ορέξεις. Κάπου εκεί θα συναντήσει έναν αλλόκοτο ψυχίατρο(Kinsgley) και μαζί την θετή του κόρη(Olivia Thirlby). Το δίδυμο θεραπευτή-θεραπευόμενου εναλλάσσεται ταχύτατα. Και μέσα απ' την ανατρεπτική φιλία που αναπτύσσεται θα ανακαλύψουμε τα πραγματικά προβλήματα της "βολεμένης" μέσης ηλικίας. Από την άλλη η γνωριμία με την όμορφη Olivia Thirlby σημαίνει έναν νεανικό έρωτα. Ο Josh Peck σύντομα όμως θα υποπέσει σε ακραία συναισθήματα αγάπης, τα οποία είναι ξεπερασμένα της φευγάτης νεολαίας. And one more time the life is shit!


Συμβατικό ως προς την κινηματογράφηση του. Κρατώντας τις ισορροπίες σε μια μάλλον άτολμη προσέγγιση. Ξεχωρίζουν οι ήπιοι hip hop ρυθμοί που μας μεταφέρουν στα 90ς και μια ελαφρώς grafitti διάθεση στα σκηνικά. Θεματικά συνδέεται με την αιώνια αντίφαση της hip hop κουλτούρας. Δηλαδή, απ' την μία ένα μισητό σύστημα και απ' την άλλη μια αδιάκοπη επιθυμία για δημοφιλία. Ως προς το περιβάλλον αρέσκεται σε μια ρεαλιστικότερη παρουσίαση της καθημερινότητας. Μιας καθημερινότητας που νοσεί σε όλους τους θεσμούς (οικογένεια, παιδεία, κοινωνία) και παράγει διαρκώς διαταραγμένους-πειραγμένους ανθρώπους. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο Kingsley: "Σε αυτή την πόλη μας αρέσει να κρύβουμε τα προβλήματα μας κάτω απ' το χαλί και να προσποιούμαστε πως τα πάντα είναι ωραία!".


Το "The Wackness(Χυμαδιό)" είναι μάλλον πιο συγκρατημένο του ελληνικού του τίτλου. Ορισμένες φορές αρκούμενο σε συνήθη κλισέ και φοβούμενο να ξεπεράσει την επιφάνεια των ηρώων και της θεματικής του. Αποτελεί ωστόσο, με τα ίδια μέσα, έναν ευχάριστο αντίλογο στην χαοτικά πλανώδης φιλοσοφία του lifestyle και μια καλή επιλογή για τους μυημένους στη hip hop κουλτούρα.
Βαθμολογία 5,5/10