Tamo i ovde

Σκηνοθεσία: Darko Lungulov
Παραγωγής: Serbia / USA / Germany / 2009
Διάρκεια: 85'

Το "Εδώ και Εκεί" του πρωτάρη Darko Lungulov αποτελεί μια αντεστραμμένη ματιά στο μεταναστευτικό ζήτημα. Παράσχει απροσδόκητα μια απενεχοποίηση του Δυτικού πολιτισμού όσων αφορά την εκμετάλλευση των αναπτυσσόμενων χωρών. Και δηλώνει πως η οικονομική καταπίεση προκύπτει μέσα από μια Δαρβινιστική πάλη των τάξεων. Δίχως γεωγραφικό χρώμα. Αισιοδοξεί ωστόσο, με κάποια εμπορικής στόχευσης αφέλεια, για την πολυπολιτισμική ένωση με συνδετικό κρίκο το ανθρώπινο.


Σέρβος(Branko) επιχειρηματίας με μεταφορική στη Νέα Υόρκη, μισθώνει απένταρο Αμερικάνο μουσικό(Robert) που βρίσκεται σε μακρύ στάδιο κατάθλιψης, για να παντρευτεί εικονικά την Σέρβα(Ivana) φίλη του. Σκοπός του σχεδίου η απόκτηση της πολυπόθητης Αμερικάνικης visa. Ο Robert μεταφέρεται στο Βελιγράδι, όπου μένει στο "μητρικό" σπίτι του Branko. Τα πράγματα όμως περιπλέκονται καθώς ο Branko αδυνατεί να βρει τα απαραίτητα χρήματα, ενώ ταυτόχρονα αναπτύσσονται συναισθήματα μεταξύ του Robert και της ανυποψίαστης μητέρας(Olga).

Το εδώ και το εκεί για το οποίο μιλάει ο τίτλος είναι η Νέα Υόρκη και το Βελιγράδι, πόλεις που εξελίσσεται το story. Ο Darko Lungulov διηγείται την ιστορία του με πρωτοστάτη το κωμικό στοιχείο, χωρίς διάθεση διδακτικού "βουλιάγματος". Το "μεταβατικό" στάδιο της Σερβίας αποτυπώνεται με ένα καυστικό και αυτοσαρκαστικό τόνο. Σε παρόμοιο ύφος ρέει και η μουσική του Dejan Pejovic, η οποία έχει εξέχουσα θέση στη δραματουργία. Τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Καθώς παρατηρούμε πως τόσο η Νέα Υόρκη όσο και το Βελιγράδι συνοδεύονται με μια όμοια μουσική υπόκρουση, ως ένα εμφανή δραματουργικό τέχνασμα ενοποίησης των χώρων. Άλλωστε ο σκηνοθέτης παρατηρεί τον χώρο ανεξάρτητα των γεωγραφικών συνόρων. Δίνοντας έμφαση στο ανθρώπινο στοιχείο και στις ανθρώπινες σχέσεις(κυρίως σε αυτή του Robert και της Olga). Δηλώνοντας τον χώρο ως έναν τόπο που συγκροτείται απ' τους ανθρώπους που τον απαρτίζουν.


Σεναριακά θα απολαύσουμε μια εύπεπτη ιστορία. Ερωτική, ουμανιστική και πολυπολιτισμική. Που εμπεριέχει σημαντικές ευκολίες. Ενώ δραματουργικά το "Tamo i ovde" ακολουθεί την Σέρβικη εμμονή της χρησιμοποίησης δραματουργικών επεισοδίων για μια εσωτερική επιβεβαίωση του σεναρίου. Τι εννοώ; Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι αυτό που βλέπουμε στην αρχή της ταινίας. Ο Darko Lungulov θέλει να μας παρουσιάσει τον ήρωα του Robert ως έναν καταθλιπτικό καλλιτέχνη που έχει ανάγκη χρήματα. Ωστόσο, για να γίνει πιο πιστευτή αυτή η ανάγκη του, μας παραθέτει ένα επεισόδιο έξωσης, και άλλο ένα επεισόδιο "τσουγκρίσματος" με την φιλενάδα-συγκατοικό του. Έτσι ο θεατής μέσω διακριτών και συγκεκριμένων γεγονότων θα πληροφορηθεί για την κατάσταση του Robert, χωρίς να έχει μια συνεχή-πραγματική εικόνα του. Είναι λοιπόν εμφανή η προσπάθεια χαλιναγώγησης του θεατή μέσω συγκεκριμένων στόχων δραματουργικών επεισοδίων, που προτιμώνται έναντι μιας συνολικής και εσωτερικής αποτύπωσης των ηρώων και του "χρόνου" τους.

Τέλος, χρειάζεται και μια υποσημείωση για τη φωτογραφία. Το λευκό κυριαρχεί προσθέτοντας μελαγχολία στον καταθλιπτικό ήρωα Robert, που ερμηνεύει ιδανικά ο David Thornton. Ενώ και η Mirjana Karanovic στον ρόλο της Olga παραθέτει μαι άξια αναφοράς ερμηνεία. "Tamo i ovde": Η σκιά εκμετάλλευσης ενός Αμερικάνου μουσικού από Σέρβο επιχειρηματία, κάτω απ' το ηχηρό φως της αεθνικής ανθρώπινης συμφιλίωσης.
Βαθμολογία 6/10