Σκηνοθεσία: Jacques Rivette
Παραγωγής: France / Italy / 2009
Διάρκεια: 84'
Το Γαλλικό σινεμά ώρες ώρες μπορεί να γίνει ψυχαναγκαστικά φλύαρο. Ο 80άρης πλέον Jacques Rivette θα μας παρουσιάσει μια τέτοια εκδοχή, σ' ένα δράμα ψυχολογικών ορέξεων, δυστυχώς όμως με μια ταινία μάλλον χλιαρή.
Η υπόθεση ξετυλίγεται σ' ένα (δραματουργικά μη αξιοποιήσιμο) τσίρκο. Η Kate(Jane Birkin) που επιστρέφει μετά από δεκαπέντε χρόνια, "ζαλίζεται" από τα προσωπικά φαντάσματα ενός θανατηφόρου ατυχήματος του παρελθόντος. Ο Vittorio(Sergio Castellitto), μια συμπτωματική γνωριμία της Kate, ενδιαφέρεται για αυτήν. Γίνεται φιλικός σε ολόκληρο το θίασο εκτός του άμεσα ενδιαφερόμενου στόχου. Γρήγορα αποκτάει το προσωνύμιο του θαυματοποιού. Και όχι άδικα όπως αποδεικνύεται. Καθώς είναι ο Vittorio που κρατάει το κλειδί. Αυτός που θα ξεκλειδώσει την Kate από την τρομακτική αίθουσα του παρελθόντος. Αυτός που θα λύσει τα δεσμά των μαστιγοφόρων μνημών. Και εν τέλει αυτός που θα "απελευθερώσει" την πρωταγωνίστρια, φέρνοντας την σε ευθεία αντιπαράθεση με τις φοβίες της.
ΤΟ "36 vues du Pic Saint Loup" αναπτύσσεται πατώντας πάνω σε απλές (και σημαντικές) αλήθειες. Μιλάει για την εσωστρεφή αμυντικότητα που προκαλούν τα ραπίσματα της μνήμης στα θύματά τους. Για την αναβλητικότητα που εμφανίζεται ως σύμπτωμα μιας ασθένειας παρελθοντικής αγκίστρωσης. Όπου οι αγκυλώσεις της προγενέστερης εμπειρίας μας φυλακίζουν στα δίχτυα του χρόνου, καθιστώντας το σήμερα και το κάθε σήμερα ως ένα μακρινό και απραγματοποίητο ταξίδι. Και ο απελευθερωτήριος δρόμος, δια της πιστοποιημένης ψυχολογικής οδού, προκύπτει από την άμεση ρήξη και την αυτοπρόσωπη αντιμετώπιση των φοβιών που μας διακρατούν ομήρους ενός άλλου χρόνου. Και κάπως έτσι λύνεται το ενδιαφέρον θεματικά δράμα του Jacques Rivette. Που παρά τη σημειολογία και τα μόλις 84' λεπτά του, καταφέρνει να ανακυκλώνεται ανούσια στο ίδιο. Και χωρίς μάλιστα να αξιοποιεί ούτε το σύνολο του cast, ούτε το υποσχόμενο δραματουργικό σκηνικό.
Στην αφήγηση ο μεγάλος Γάλλος σκηνοθέτης του "Νέου Κύματος" ακολουθεί μαι θεατρική σχηματικότητα. Η οποία εκτός της προφανούς θεατρικής αποφώνησης, είναι ευδιόρατη και στους "αμήχανους" μονολόγους της Jane Birkin. Που καλείται, μάλλον αναποτελεσματικά, να μετουσιώσει στο λόγο τα τραύματα του παρελθόντος. Για να κλείσουμε, το 36 vues du Pic Saint Loup ίσως αποδειχθεί ένα χαμηλόφωνο ερωτικό άσμα για τους fan του Rivette, χωρίς όμως να προσθέτει κάτι στον κύριο κορμό της εκτενούς φιλμογραφίας του μεγάλου σκηνοθέτη!
Βαθμολογία 4/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου