In Bruges

Σκηνοθεσία: Martin McDonagh
Παραγωγής: UK / Belgium / 2008
Διάρκεια: 107'

Ο νεοεμφανιζόμενος Λονδρέζος Martin McDonagh, έρχεται με τη σειρά του να μας δηλώσει πως η κινηματογραφική Βρετανική σκηνή βρίσκεται σε περίοδο άνθησης. Ενώ παράλληλα, με τούτη εδώ την ταινία εκτινάσσει τις προσδοκίες μας για το μέλλον στα ύψη.


Το In Bruges αιωρείται μιας παχιάς ονειρικής ομίχλης που υφαίνει το μυστηριακό του πέπλο. Είναι εξοπλισμένο με μια κοφτερή ειρωνεία και σαρκασμό, γόνος της αρτιότερης παραδοσιακής μαύρης Βρετανικής κωμωδίας Τέλος, η ευθύβολη ενασχόληση του με υπαρξιακής φύσης ζητήματα, θα ολοκληρώσουν έναν εκ των πιο πετυχημένων συνδυασμών που θα ανταμείψει και τον πιο απαιτητικό θεατή.


Ο Ray(Colin Farrell) και ο Ken(Brendan Gleeson) είναι δυο επαγγελματίες δολοφόνοι. Ένα λάθος του πρώτου, κατόπιν διαταγής του αφεντικού Harry(Ralph Fiennes), τους θέτει σε διακοπές στη Μπριζ μέχρι νεοτέρας. Εκεί θα περιπλανηθούν στα φυσικού κάλλους σοκάκια της πόλης και θα περιηγηθούν στα αξιοθέατα της, κατόπιν της πιεστικής καθοδήγησης του Ken, ενώ ο Ray πασχίζει να φτιάξει μια προσωπική ζωή για να σβήσει τις ενοχικές μνήμες του πρόσφατου παρελθόντος. Στα πλαίσια αυτής της τάσης του Ray, σύντομα ο θεατής θα γνωρίσει νέα πρόσωπα, όπως νάνους, Καναδούς, μικροαπατεώνες, και μικροαπατεώνισες που θα αποτελέσουν και τον υποστηρικτικό κορμό της ταινίας μέχρι η άφιξη του Harry στην Μπριζ να πυροδοτήσει νέες εξελίξεις.


Στη φόρμα του ο Martin McDonagh θα καταλύσει κάθε ακαδημαϊσμό Θα κινηματογραφήσει την ταινία του με ένα σωρό ακανόνιστων λήψεων, κινούμενων πλάνων και ελαφρώς παραμορφωμένων φακών που συνθέτουν τα κινηματογραφικά κάδρα της ταινίας. Κάδρα που στοχεύουν στην ατέλεια, προσπαθώντας να καταδείξουν τη μη προσπελάσιμη φύση του εσωτερικού του ανθρώπου. Οι αξίες και οι ηθικές είναι εκ του κόσμου ανήθικα επιβεβλημένες. Και τα υποκείμενα βάση αυτών των αξιών εξαπολύουν δίχως σταματημό αναίτιες και ανυπόστατες κριτικές προς τον απέναντι τους. Κριτικές που υπακούν σε εμφυτευμένους κανόνες που ποτέ δεν μπορούν να προσεγγίσουν το βάθος της ουσίας. Έτσι μέσω καυστικότατων διαλόγων, ο σκηνοθέτης θα χλευάσει τα άνευ συνείδησης υποκείμενα του, αλλά και τις ίδιες τις αξίες που επιβάλλονται απ' το πρόσφορο ανθρώπινο έδαφος. Ανάμεσα στα δολοφονικά πυρρά αυτής της ειρωνείας θα βρεθεί ο θεσμοθετημένος καθορισμός Κόλασης και Παραδείσου εκ της εκκλησίας, οι αξίες των γκάνγκστερ(σε ένα ευφυέστατο φινάλε) καθώς και οι εξατομικευμένες κρίσεις όλων των ηρώων.


Η εξαίσια αυτή φόρμα, συνδυασμένη με ένα αριστοτεχνικό soundtrack μας οδηγεί σε κάτι περισσότερο απ' τα μισά της ταινίας. Όπου έρχεται και το πρώτο twist. O Ken θα παραμερίσει τις πλαστές αξίες, και θα δώσει το τιμόνι στον εσωτερικό του κόσμο. Κάτι που θα προκαλέσει το μένος του Harry που θα κυνηγήσει και τους δύο βασικούς ήρωες στην "παραμυθένια" Μπριζ. Μόνο που οι τοποθεσίες δεν είναι "παραμυθένιες" ανεξάρτητα και αυτόνομα της υποκειμενικής ψυχικής διάθεσης του ατόμου. Και αν για αυτούς που τους συνδέει με την χαμένη παιδική αθωότητα τους μοιάζει με Παράδεισο, για τον Ray δεν είναι έτσι. Για τον Ray είναι η Κόλαση η ίδια... Είναι ο τόπος εξορίας του, που τον αποστρέφει από τις ευθύνες του, και επιτρέπει τις εφιαλτικές ενοχές να τον αγκαλιάζουν όλο και σφιχτότερα. Αυτή είναι η γαμημένη Μπριζ του πρωταγωνιστή, αυτή είναι η αιώνια Κόλαση. Όπου τίποτα και κανείς δεν μπορεί να απαλύνει τον ψυχικό εφιάλτη. Εκεί θα βρούμε το λυτρωτικό φινάλε, παρά την φορτωμένη φορεσιά του, που θα χαρίσει ένα βαθύ αίσθημα κάθαρσης.


Το In Bruges ανήκει στις πολύ δυνατές ταινίες της χρονιάς, απ' αυτές που δεν αξίζει να χάσετε! Ο Martin McDonagh βάζει υποθήκες για ένα λαμπρό μέλλον, ενώ το πρωταγωνιστικό τρίο Brendan Gleeson, Colin Farrell, Ralph Fiennes, όπου επικρατεί αξιοθαύμαστη χημεία, παραδίδει σεμινάρια υποκριτικής.
Βαθμολογία 8,5/10