Χρόνιασαν και πάλιωσαν μα όλο δυναμώνουν. Τρεφόμενες με εθελούσια παράδοση εσένα και εμένα. Αυλάκια σκαμμένα είναι αυτές, και εμείς απλές σταγόνες, απαρέγκλιτοι ακόλουθοι σε χαραγμένο ρέμα.
Ένας τόπος γεμισμένος κανόνες. Κοίτα 'κει το καρφωμένο λάβαρο της πίστης. Παρά πέρα σημαίες κόκκινες βαμμένες, επαναστατικές. Ζερβότερα ένας χρυσόστρωτος θόλος, με την πολυτέλεια και τον πλούτο θρονιασμένους. Και αριστερότερα χίλιες ηθικές ξερακιανές να παλεύουν για του υψηλότερου λόφου τη θέα. Και εμείς, εκεί να ψάχνουμε να αγκαλιάσουμε ένα ρημάδι. Σημαδευμένα λαχεία μιας πραγματικότητας δανεικής και ανακυκλώσιμης. Τιμωρία μας της οκνηρίας να πλάσουμε ένα δικό μας κόσμο.
Άραγε θα μου τη λύσεις τούτη την απορία;
Πως ζητιανεύουμε για πρόοδο όταν χρησιμοποιούμε την ιστορία και την υφιστάμενη γνώση μόνο ως ένα συντηρητικό θεσμό φορεμένο σε στατικές αξίες που εγκλωβίζουν νου και σκέψη σε αναπόδραστες παγίδες;
Πως ζητιανεύουμε για πρόοδο όταν χρησιμοποιούμε την ιστορία και την υφιστάμενη γνώση μόνο ως ένα συντηρητικό θεσμό φορεμένο σε στατικές αξίες που εγκλωβίζουν νου και σκέψη σε αναπόδραστες παγίδες;
Και εγώ εδώ, τι δικαιολογίες να προτάσσω που σε κάρφωσα σε πολυθρόνα αναπηρική;
Πως να απολογηθώ, αφού κολυμπώντας στην πισίνα τους θα απαγγέλλω όποιες ανυπόστατες συγνώμες;
Ίσως είναι που πάντα γύρευα έναν διάλογο μαζί σου.
Ίσως είναι που πάντα ικέτευα των ψιθύρων σου.
Ίσως είναι που τώρα στην απουσία σου τρέμω μια οριστική εγκατάλειψη.
Συνείδηση, άραγε μ' ακούς;
Πως να απολογηθώ, αφού κολυμπώντας στην πισίνα τους θα απαγγέλλω όποιες ανυπόστατες συγνώμες;
Ίσως είναι που πάντα γύρευα έναν διάλογο μαζί σου.
Ίσως είναι που πάντα ικέτευα των ψιθύρων σου.
Ίσως είναι που τώρα στην απουσία σου τρέμω μια οριστική εγκατάλειψη.
Συνείδηση, άραγε μ' ακούς;
(Πηγή: Deviantart
Χρήστης: ~FuckYourOppinnion)
Χρήστης: ~FuckYourOppinnion)
4 σχόλια:
Όπως πάντα όμορφα κείμενα...
Να 'σαι καλά αγαπημένη μου Γιώτα...
Την καληνύχτα μου!
Καλημέρα kioy!
Ναι....τα ίδια πράγματα λέμε περίπου.
Δεν είναι εύκολο να κονταροχτυπηθείς με ένα υπάρχον σύστημα αξιών και πεποιθήσεων. Όπως δεν είναι εύκολο να απαρνηθείς μια κουλτούρα, μια νοοτροπία, μια πίστη, μια ηθική που όλοι οι κοινωνικοί θεσμοί που γνωρίζουμε, επί χρόνια- από τη γέννησή μας- μας έχουν ενσταλάξει με τρόπο που οι περισσότεροι από μας ούτε καν συνειδητοποιούμε.
Χρειαζεται πολλή γνώση και τεράστια εσωτερική αναζήτηση για να διαμορφώσεις ενα δικό σου σύστημα αξιων, συμβατό με την προσωπική σου αντίληψη, αλλά και τις πραγματικές σου ανάγκες.
Και το σπουδαιότερο, θα πρέπει πάντα να είσαι ετοιμοπόλεμος, για να μπορέσεις να πορευτείς με αυτό το σύστημα αξιων, ανάμεσα σε θεσμούς που το μεγάλο σύνολο αποδέχεται ως το μόνο σωστό τρόπο κοινωνικής συμβίωσης
Καλημέρα και από μένα emelissa!
Συμφωνώ μαζί σου, λίγο την γνώση ως έννοια δεν καταλαβαίνω μόνο!
Δυστυχώς με τη γεννησή μας αυτομάτως εισερχόμαστε σε ένα σύστημα αξιών, κουλτούρας και πεποιθήσεων... Ωστόσο το χειρότερο είναι που στη συνέχεια της ζωής μας επιλέγουμε την οκνηρή λύση της κοπαδοποίησης σε διάφορες κοινωνικές ομάδες, η ανασφάλεια και ο πόνος της μοναχικότητας σπρώχνει, που με τον τρόπο τους επεμβαίνουν στη συμπεριφορά μας, χτίζοντας μια νέα παχιά επιδερμίδα από πιστεύω κλπ...
Δημοσίευση σχολίου