Padre Nuestro

Σκηνοθεσία: Christopher Zalla
Παραγωγής: USA/ 2007
Διάρκεια: 110'

Το Padre Nuestro είναι η ταινία του πρωτοεμφανιζόμενου Christopher Zala και που τόσο ντόρο έκανε στο φεστιβάλ της Sundance. Θα μπορούσε να μεταφραστεί και ως οι επίγειες προσευχές, άλλοτε αθώες και άλλοτε διεφθαρμένες, των κοινωνικά ασθενέστερων για ένα καλύτερο αύριο.

Η ταινία ξεκινάει με κατάμαυρα κάδρα και ένα φορτίο στοιβαγμένο με λαθρομετανάστες που ψάχνουν μια καλύτερη τύχη στην Νέα Υόρκη. Ανάμεσα τους ο άβγαλτος Pedro, με μια αθωότητα που τον καθιστά περίγελο στους υπόλοιπους και ο ανήθικος Juan ο οποίος προσπαθεί με κάθε μέσω να εκμεταλλευτεί ανθρώπους και καταστάσεις. Ο Pedro που προσφάτως έχει χάσει την μητέρα του κρατάει στα χέρια του ένα γράμμα για τον φερόμενο ως πλούσιο πατέρα του, κάτι που ελπίζει να του εξασφαλίσει το καλύτερο μέλλον που ονειρεύεται. Ο Juan αντιλαμβάνεται το κέρδος που θα αποκόμιζε αν έκλεβε το γράμμα και χωρίς δισταγμό παρουσιάζεται ως Pedro στον πατέρα του Pedro.

Μόνο που ο πλούσιος πατέρας, Diego, δεν είναι παρά ένας μύθος. Στην Νέα Υόρκη ο Juan θα συναντήσει έναν λαντζιέρη που ζει σε ένα γιαπί. Είναι ένας άνθρωπος πολύ κλειστός και εσωστρεφής, φαίνεται να φυλάει τα χρήματα του ως την τελευταία δραχμή. Πίσω απ' την εσωστρέφεια του κρύβεται ένας άνθρωπος με πολλές πληγές. Ένας άνθρωπος που λανθασμένα εισπράττει ότι έχει αδικηθεί κατάκορφα, ρίχνοντας όλες τις ευθύνες της αποτυχίας της προσωπικής του ζωής στην προσφάτως χαμένη μητέρα του Pedro, και ξεστομίζοντας τεράστιες βωμολοχίες εναντίον της. Ο Juan παρ' ότι απογοητεύεται απ' την οικονομική στενότητα του Diego θα μείνει μαζί του. Με την ευκαιρία να ανακαλύψει που κρύβει το χρήμα αλλά και την εσωτερική αφανή του δίψα για πατρική στοργή.

Ο Pedro απ' την άλλη για να επιβιώσει πρέπει να μάθει καλά τους νόμους της πιάτσας. Δείχνει πολύ ευαίσθητος για την σκληρότητα των δρόμων. Στην πορεία του θα βρει μια εξαθλιωμένη πόρνη, τη Magda. Αν και οι σχέσεις τους αρχικά είναι αυστηρά κερδοσκοπικές η συνέχεια και το βάρος των γεγονότων θα τους ενώσει. Γιατί όπως δηλώνει ο Zalla όλοι χρειάζονται και έχουν ανάγκη την αγάπη ακόμα και στην πιο αχνή της μορφή. Τώρα ο Pedro τρέφεται απ' τον πόθο του για να γνωρίσει τον πατέρα του και απ' την οργή του για το κακό που του έκανε ο διπρόσωπος Juan.

Ωστόσο η ταινία παραγκωνίζει το αρχικό μεταναστευτικό ύφος της. Τόσο ο Juan όσο και ο Pedro δεν φαίνεται να λειτουργούν στο κοινωνικό μεταναστευτικό πλαίσιο. Οι πράξεις τους είναι αυστηρές εκφράσεις των συναισθηματικών τους κόσμων και προσπάθειες προσαρμογής στο περιβάλλον. Όπως και ο ρόλος της Magda είναι αστήριχτος και υπάρχει κυρίως για χάρη της δραματουργίας.

Η ταινία θα βασιστεί πάνω στην δίψα των ανθρώπων για ένωση, επικοινωνία, αγάπη. Ο σκληρός εσωστρεφής Diego αλλά και ο ανήθικος Juan θα μαλακώσουν υπό την επίδραση των πατρικών δεσμών. Ενώ και η ένωση του Pedro και της Magda θα απαλύνει την δύσμοιρη ζωή των δρόμων. Επίσης η ταινία θα μαρτυρήσει πως η αλήθεια είναι μακριά από αυτό που πιστεύει ο καθένας. Αυτό που ο Diego εισπράττει ως αδικία και όλα τα δύσοσμα που καταλογίζει στην μητέρα του γιου του καταρρίπτονται. Τόσο η άριστη διαπαιδαγώγηση του ευαίσθητου Pedro είναι ένα στοιχείο πως πίσω κρύβεται ένας στοργικός γονιός όσο και η ύπαρξη του γράμματος που αποκαλύπτει την αλήθεια στο finale της ταινίας.

Ωστόσο η ταινία μάλλον θα αποπροσανατολίσει τον θεατή. Ο εκβιαστικός παραγκωνισμός της κοινωνικής της υπόστασης για αυτόν του δράματος είναι η κύρια αιτία. Όπως και κάποια λάθη στα οποία υποκύπτει ο νεοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης. Για παράδειγμα η επαναληπτική αναπαραγωγή όμοιων εικόνων που στερεί την οπτική αλλά και την θεματική δυναμική της ταινίας. Ο Zalla πάντως στην αναπαράσταση του θέματος θα ακολουθήσει την πεπατημένη. Με μαύρα κάδρα και ελαφρώς ξεθωριασμένη φωτογραφία να περιγράφουν τις "πληγωμένες" ζωές των ηρώων. Ενώ η ταινία σκηνοθετικά το μόνο που έχει να παρατάξει είναι ορισμένες μεμονωμένες δυνατές δραματουργικά σκηνές.

Το Πάτερ ημών θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο πόθος των ανθρώπων για έναν επίγειο πατέρα. Έναν άνθρωπο υψηλό και έτοιμο να τους βγάλει από την δύσκολη θέση... Μόνο που αυτές οι προσευχές εκτός από ουτοπικές τις περισσότερες φορές είναι και εγωκεντρικά διεφθαρμένες...
Βαθμολογία 5,5/10