Kirikou et la sorcière

Σκηνοθεσία: Michel Ocelot
Παραγωγής: France / Belgium / Luxembourg/ 1998
Διάρκεια: 74'

Ο Ocelot, ένας από τους πιο σπουδαίους σύγχρονους animation παραμυθάδες, έκανε πριν 10 χρόνια αυτή την ξεχωριστή ταινία. Είναι ένα one man show με πρωταγωνιστή τον μικρό και πολύ συμπαθητικό Kirikou του τίτλου.

Η ταινία αναφέρεται σε έναν παιδικό υπερήρωα, όπως θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε. Ο Kirikou είναι ένα ασυνήθιστο παιδί. Ένα παιδί που γεννιέται μόνο του, ένα παιδί με τεράστιες σωματικές αλλά και πνευματικές ικανότητες, ένα παιδί που πορεύεται μόνο του μες στην αλλιώτικη φύση του, και ένα παιδί που μόνο του θα φέρει την λύτρωση για όλους. Τη λύτρωση για την φυλή του, που τοποθετείται γεωγραφικά στην Αφρική, η οποία αντιμετωπίζεται με όλα τα σύγχρονα στίγματα που κουβαλάει πάνω της αυτή η Ήπειρος.

Είναι ξεκάθαρο πως ο Ocelot κάνει μια κατανυκτική αναφορά στους Αφρικάνικους πληθυσμούς με τούτη εδώ την ταινία. Στοχεύει σε αυτό που τους καθιστά αδύναμους να αντιμετωπίσουν όλα τα δεινά που τους περιβάλλουν. Και το αίτιο δεν είναι άλλο απ' τον φόβο. Την χειρότερη μορφή του φόβου, αυτή που προέρχεται και υποθάλπεται από την άγνοια. Οι πληθυσμοί είναι αδαής, δηλώνει ο δημιουργός, με μια αδαημοσύνη που τους γεμίζει έναν υπέρογκο φόβο. Φόβο που τους κατακρεουργεί κάθε βούληση για γνώση. Μια γνώση που είναι η μοναδική που θα μπορούσε να τους βγάλει από την μειονεκτική θέση. Αντί αυτού, οι πληθυσμοί επαναπαύονται και εθίζονται με πραγματικότητα, και κάθε προσπάθεια απάλυνσης των καημών και των βασάνων γίνεται μέσω αυτής. Κάτι που τελικά τους θέτει παντελώς ανίσχυρους μπροστά στις εξωτερικές δυνάμεις που ανενόχλητες εκμεταλλεύονται και αρμέγουν οικονομικά τους Αφρικάνικους πληθυσμούς. Ο Kirikou ωστόσο, μες στην παιδική του φύση είναι εντελώς αλλιώτικος. Γεμάτος απορίες για το τι διαμορφώνει τα πράγματα, και αποφασισμένος να δώσει λύση σε αυτές και κατ' επέκταση στα προβλήματα ολόκληρης της φυλής του.

Ωστόσο όλα αυτά δεν είναι το πρώτο επίπεδο της ταινίας. Το πολιτικοκοινωνικό μήνυμα ενυπάρχει στο cinema του Ocelot, μέσα από την παραμυθένια και υπερηρωική συνάμα, μορφή της ταινίας του. Της ταινίας που εξελίσσεται αφηγηματικά υπό της προσπάθειες του νεαρού ήρωα της. Όπως έχουμε ξαναπεί, το animation προσφέρει άπλετο χώρο για συμβολισμούς και αλληγορισμούς. Χώρους που δεν αφήνει να πάνε χαμένους ο Γάλλος σκηνοθέτης. Οι κύριοι των συμβολισμών και των στοχασμών είναι το δυσανάλογο της σπουδαιότητας του ατόμου με την ηλικία. Ο τονισμός και η σημασία του να είσαι παιδί.
Η πεποίθηση πως τα πάντα έχουν ένα αίτιο και μια εξήγηση. Το πως ο εσωτερικός πόνος, η δυστυχία, μεταφράζεται σε κακία η οποία μπορεί να έχει οποιαδήποτε μορφή και έκφραση. Και ο παραλληλισμός αυτής της εσωτερικής κενότητας με τα Δυτικά επεκτατικά πολιτικά συστήματα. Παραλληλισμός που υλοποιείται υπό το πρόσωπο της κακιάς μάγισσας Karaba.

Το happy end που επιφυλάσσει αυτή η σύντομη ταινία μπορεί να μην μοιάζει καθόλου ρεαλιστικό και σύμφωνο με όλα τα παραπάνω. Όμως μοιάζει αναγκαίο για το κλείσιμο αυτού του τρυφερού παραμυθιού. Και τελικά καταφέρνει την ενήλικη ανακούφιση αλλά και την παιδική κάθαρση. Εγώ το πρωτοείδα πέρσι στα Κυριακάτικα απογεύματα του Φίλιπ, όπου στο κλείσιμο της ταινίας ένας γεμάτος παιδικά πρόσωπα κινηματογράφος χειροκροτούσε αθώα τον Kirikou. Νομίζω δεν υπάρχει πιο περίτρανη απόδειξη για την προαναφερθείσα παιδική κάθαρση!
Βαθμολογία 8/10( +++ αν είσαι animation fun!)