Τρίτη 31 Ιουλίου 2007

Καλό ταξίδι Ingmar


Πέθανε εχθές σε ηλικία 89 ετών, Δευτέρα 30 Ιουλίου, ένας θρύλος του κινηματογράφου, ο Ingmar Bergman. Γεννέτηρα του ήταν η Ουψάλα της Σουηδείας τη 14η μέρα του Ιούλη του 1918. Σπούδασε στο τμήμα Φιλολογίας και Ιστορίας στη Σουηδία και από πολύ νωρίς άρχισε να ασχολείται με την μεγάλη του αγάπη, τη σκηνοθεσία. Μεγάλη του λατρεία ήταν ο κινηματογράφος, ωστόσο ξεκίνησε περισσότερο απ' το θέατρο για να μπορέσει να βάλει τις βάσεις, κυρίως οικονομικά αλλά και τεχνικά, για να εξελιχθεί σε κορυφαίο κινηματογραφικό δημιουργό και να γράψει το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία της 7ης τέχνης.

Σε ηλικία 28 ετών γυρίζει την πρώτη του ταινία Kris , ωστόσο τα χρόνια της δόξας θα ρθούνε μια δεκαετία περίπου μετά όπου έγινε παγκοσμιώς γνωστός με το Sjunde inseglet, Det(έβδομή σφραγίδα). Υπήρξε ανέκαθεν γνήσιος εκφραστής της τέχνης βάζωντας το στίγμα του σε κάθε ταινία του. Βαθυστόχαστο μοτίβο, διαρκή υπαρξιακά ερωτήματα, προβληματισμοί γύρω απ' την ανθρώπινη ζωή, ψυχογραφικές αναλύσεις, αναζήτηση ή μη αναζήτηση του Θεου(όντας γόνος βαθιάς θρησκευτικής οικογένειας) είναι τα σκηνικά που αυτόνομα και εξ ολοκλήρου μεταφέρει στην κάμερα. Και γενικότερα η εσωτερικότητα που προσέδιδε σε κάθε του ταινία ήταν μοναδική. Ο Ingmar Bergman με την παρουσία του άλλαξε και χάραξε ανεξίτηλα την ιστορία του κινηματογράφου και της τέχνης γενικότερα. Γνώστης και εκφραστής των τεχνικών μέσων, ακροβατούσε στη λεπτομέρια, τα αγαπημένα του γκρο-πλάνα έμειναν στην ιστορία για την απειριοστή ενβάθυνση τόσο στον ήρωα όσο και στην κατάσταση, η αγαπημένη συμβολικότητα που προσέδιδε στα αντικείμενα αποτέλεσε μια νέα θεωρία και ταυτόχρονα κέρδιζε τον θεατή προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει την πληροφορία, ενώ οι μαγικές του, υποβλητικές ατμόσφαιρες προσέδιδαν τεράστια αμεσότητα στο έργο του. Επίσης με την ενασχόληση του με το θέατρο κατάφερε να δίνει με περίσσια άνεση το δραματικό στοιχείο σε κάθε απόχρωση! Τέλος οι καινοτομίες του ουσιαστικά υπήρξαν στυλοβάτες για την εξέλιξη της 7ης τέχνης, καθώς ο μεγάλος αυτός σκηνοθέτης χρησιμοποίησε επαναστατικές για την συντηριτική εποχή τεχνικές.

Τυχεροί οι κινηματογραφόφιλοι όλου του κόσμου, που μας ξενάγησε στο μαγικό ταξίδι της δικιάς του πραγματικότητας. Που μας έδωσε την δυνατότητα να συνυπάρξουμε μαζί του μέσα απ' την δημιουργεία του. Που μας έδωσε τη δυνατότητα να δούμε, τουλάχιστον εν μέρη, τον κόσμο μέσα απ' τα δικά του ειλικρινή και αψεγάδιαστα μάτια! Που μας επέτρεψε να "κλέψουμε" κάτι απ' τις σκέψεις του, και να γίνουμε καλύτεροι στη ζωή μας... Αυτό είναι το έργο του Ingmar Bergman, ο οποίος τιμήθηκε με δεκάδες βραβεία, βραβεία που δεν είναι ικανά να περιγράψουν τη συνεισφορά του στην τέχνη...

Το 1982 μετά την προβολή του Fanny och Alexander δήλωσε την απόσυρσή του απ' το cinema, απόφαση που δεχτήκε η κινηματογραφική κοινότητα με μεγάλη λύπη αλλά και σεβασμό, πως θα μπορούσε να κρατήσει κακία άλλωστε σε ένα απ' τα ιερά τέρατα του cinema. Ωστόσο μετ' έπειτα ασχολήθηκε με κάποιες τηλεοπτικές παραγωγές και με τη συγγραφή κάποιων σεναρίων μη μπορώντας να κάνει ολική αποτοξίνωση από αυτο που τόσο αγάπησε και τόσο αγαπήθηκε. Θα τον θυμόματε με τεράστια εκτίμηση και λατρεία μέσα απ' την μεγάλη κληρονομιά που μας άφησε! Καλό ταξίδι Ingmar...


Αναφορικά μερικές ταινίες:
















2 σχόλια:

etalon είπε...

ωραιο!

kioy είπε...

Και Antonioni...
Μα δεν είναι δυνατόν, όπως ανέφερες elaton σε κάποιο σχόλιο σου σε άλλο blog, οι φωτιές μας πήραν το οξυγόνο, και έρχονται και αυτές οι απώλειες να δοκιμάσουν τις πνευματικές μας ανάσες...
Αιωνιά η μνήμη...