Five Corners

Σκηνοθεσία: Tony Bill
Παραγωγής: UK / USA / 1987
Διάρκεια: 90'

Στη ζωή πάντα για να εκτιμήσεις το "καλό" πρέπει να δεις το "κακό", για να αγαπήσεις το "ωραίο" πρέπει να δεις και το "ασχημό". Έτσι η σεινισφορά του Five Corners, στα πλαίσια αυτών των αντιθέσεων, είναι ευπρόσδεκτη για το σινεμά καθώς παρακολουθώντας το μας έρχεται μια αγάπη για τον πραγματικά καλό σινεμά!

Ο Tony Bill και η παρέα του, μιλάω για το σενάριο και κυρίως για τους διαλόγους, δίνουν την πλέον επιδερμική εστίαση σε όλες τις διαστάσεις της ταινίας! Σενάριο τουλάχιστον αστείο, διατυπώσεις παιδικότητας παντού και κυρίως ανυπαρξία τόσο σε επιλογή ηρώων αλλά και σε σκηνοθετικές ικανότητες! Άλλοστε ο Tony Bill περισσότερο γνωρίζει τον τόπο της υποκριτικής παρά αυτόν της σκηνοθεσίας! Το image των ηρώων συνθέτεται από επιφανιακά πράγματα στον ρόλο των ανθρώπων, όπως: "κακοί" εγκληματίες, "χαζογκόμενες", "αδιάφοροι" αστυνομικοί, "super" ήρωας έπίδοξος μπάτσος. Χάρτινες συμπεριφορές, αγνωστικιστηκές ατμόσφαιρες. Δε θα μιλήσω άλλο για αυτό το παραλήρημα της άγνοιας και της επιφανιακότητας. Αν κάτι μπορεί να σωθεί από όλη την ταινία γίνεται χάρις τις ερμηνείες των Jodie Foster,Tim Robbins,John Turturro.

Χαρακτηριστικές σκηνές: μια παρέα 4 ατόμων βρίσκεται πάνω απ' το κουβούκλιο του ανσανσέρ και περιμένουν καποιός να το καλέσει και μοιάζουν χαρούμενοι ανάμεσα στα συρματόσκοινα παρουσιάζωντας αυτό σαν μια χαρούμενη περιπέτεια.
Μια γυναίκα κρεμιέται επι 10 λεπτά (στο φακό φαίνεται σαν να τεντώνει τα χέρια της!!!).
-Εισαι ο Σάλιβαν ο πλατυπόδαρος?
-Αυτοπροσώπως(και η κάμερα δείχνει τα παπούτσια του)
Μια γυναίκα πάει με ρόπαλο να συναντήσει αυτόν που φέρεται να την αγαπάει, αυτός δεν αντιδρά.
Όταν δε δέχεται το δώρο του της παίρνει το ρόπαλο(σαν να λέει μου το δανείζεις λίγο) σκοτώνει τον ένα πιγκουίνο, της ξαναδίνει το ρόπαλο και τρώει μια στο κεφάλι χωρίς να πάθει τίποτα!
(και αν συνεχίσουμε θα πάει πολύ!)
Enough!!!
Βαθμολογία 2/10(μόνο για το cast)