Léon

Σκηνοθεσία: Luc Besson
Παραγωγής: France / 1994
Διάρκεια: 110'

Άρχισα λοιπόν να βλέπω αυτή τη δουλεία του πάντα πομπώδους αλλά συνήθως μετά ωφελίμου, Luc Besson με υψηλές προσδοκίες. 8,6 στο imdb είναι αυτό! Χωρίς να λέω πως η ταινία ήταν άσχημη, ωστόσο ήταν μακρυά από αυτό το αριστουργηματικό που μαρτυράει η βαθμολογία!

Το σκηνικό γνωστό, η εκδίκηση προς τους διεστραμένους και διεφθαρμένους αστυνομικούς για την δολοφονία μιας ανισόρροπης οικογένειας και κυρίως του τετράχρονου μικρού αδερφού από το εναπομείναντα μέλος της οικογένειας, την δωδεκάχρονη Ματίλντα(Natalie Portman), ένα κορίτσι με έντονα προβλήματα από τους αδιάφορους γονείς, και την στρίγγλα αδερφή. Η μοίρα την φέρνει πάνω στον καλοκάγαθο μα αδίστακτο και ικανότατο επαγγελματία δολοφόνο Leon(Jean Reno) ο οποίος θα εξελιχθεί σε μέντορα της μικρής, πνευματικά και σωματικά, και στην ουσία θα είναι αυτός που θα την ενθαρύνει για την αποπληρωμή των πεπραγμένων. Κοινωνικά η ταινία διαμορφώνει ένα επιφανιακό περιβάλλον, αποτελούμενο από "κακούς" εγκληματίες, μισό-διελυμμένες οικογένειες και μια περισσότερο στερεότυπη παρά ειλικρηνή απεικόνιση της ζωής στις σκληρές τις αποχρώσεις.

Η όλη ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι, με πικάντικες σε ευρυματικότητα δολοφονίες να προελαύνουν στο φακό, και διαρκώς εμφανιζόμενο το στοιχείο του αίματος! Η ευκολία της υπερβολής, η αστοιχείωτη παράταξη,ύπαρξη και δράση του super ήρωα δολοφόνου Leon αλλά και των τελείως αδίστακτων κατά τα άλλα αστυνόμων της δίωξης ναρκωτικών, η ενθάρυνση της πιτσιρίκας στη συμμετοχή σε πράξεις αιματηρής εκδίκησης, το νάυλον της προσωπικότητας των δευτερωγενών χαρακτήρων, η έλειψη επιχειρηματολογίας και η παντελή έλειψη ανάλυσης περί της ηθικότητας γύρω απ' τους φόνους είναι στοιχεία που φέρνουν με κακό μάτι την ταινία στο θεατή! Απ' την άλλη έχει να παρατάξει ένα συναισθηματικό δέσιμο σε όλα τα επίπεδα μεταξύ του καλοκάγαθου και μοναχικού Leon και της Matilda το οποίο αιωρείται από την πλάνη ως την τρυφερότητα! Σχέση που εν τέλη θα κερδίσει τον θεατή, ενώ όλα τα τραγικά γεγονότα θα λειτουργήσουν ως συσπείρωση στην γνώμη του και στην εύνοια προς τα δύο αυτά πρόσωπα! Ωστόσο αν και κατ' εμέ η ταινία κινείται σε πολύ χαμηλές κλίμακες αξίζουν αυτά τα 10 τελευταία λεπτά για να αναδείξει ο "τσαρλατάνος"
Luc Besson όλες του τις ικανότητες και να μεταστρέψει το αρνητικό κλίμα.

Με ένα πλάνο καταφέρνει να δείξει πόσο κοντά μα πόσο μακρυά ταυτοχρόνως βρίσκεται αυτό το παρθένο, το λευκό των ονείρων μας...Με τον Leon να κατευθύνεται και να αγγίζει το όνειρο μέχρι να προσγειωθεί στην μίζερη πραγματικότητα σε ένα τρομερής εφυίας και αισθητικής πλάνο! Επίσης το τέλος επιφυλάσει πολλές συγκινήσεις με την ισσόροππη πλέον Ματιλντα να βρίσκει αυτό που ψάχνουμε όλοι, το χαμένο έδαφος, την αγάπη, το χώρο όπου θα απλώσουμε τα συναισθήματα μας, που θα βάλουμε τις ρίζες μας και θα ανοίξουμε τα κλαδιά μας στον πιο φωτεινό ήλιο μακρυά απ' το απόλυτο σκοτάδι...

Στα συν της ταινίας η όμορφη και καλαίσθητη σκηνοθεσία, η απουσία των πομπώδη εφέ και ο δαιμόνιος Gary Oldman στο ρόλο του κακού! Καταφέρνει να βγάλει στην επιφάνεια όλες τις υποκριτικές του περγαμινές και να ανταμείψει με αυτές τον θεατή. Ενώ σάρκα και οστά δίνει και ο Jean Reno ενσαρκώνωντας τον αφελή, τον πειθαρχημένο, τον μοναχικό και ταυτόχρονα τον ψυχρό και επαγγελματία δολοφόνο!

Ταινία που σε αποζημιώνει με το τέλος της, που έχει τις αναλαμπές της και στο κυρίως σώμα της, αλλά η ελαφρύτητα αντιμετώπισης του θέματος νομίζω πως της στερεί αρκετά...Το θέαμα παραμένει υψηλό, αλλά και η νευρικότητα του γεμίσματος ορατή. Δώστε του την ευκαιρία όσοι δεν το έχετε δει, αλλά δε νομίζω πως θα μπορέσει να καλύψει τις υψηλές προσδοκίες, εμένα πάντως δεν τις κάλυψε!
Βαθμολογία 6,5/10