La reine Margot

Σκηνοθεσία: Jean Dréville
Παραγωγής: Italy / France / 1954
Διάρκεια: 93'

Παραγκωνισμένο το διαμάντι του Jean Dreville, δυσεύρετο και ανισότροπα υποτιμημένο. Παρ' όλα ταύτα, με τη σκηνοθετική του αρτιότητα, την πρωτοφανή για την εποχή τόλμη, αλλά και την ερμηνευτική γοητεία του, για τον ομιλούντα αποτελεί ένα αριστουργηματικό film της περιόδου.

Η υπόθεση καταπιάνεται με την ιστορικά υπαρκτή νύκτα του Αγίου Βαρθολομαίου. 24 Αυγούστου του 1572 όπου οι προτεστάντες σφαγιάσθηκαν από τους Καθολικούς στο Παρίσι. Το βλέμμα του Dreville τοποθετεί την ιστορία ως θεμέλιο background, και εξιστορεί παράλληλα τις ερωτικές έριδες μεταξύ της Βασίλισσας Μαργκό και ενός κόμη, υπέρμαχο του προτεσταντισμού, με σαφώς πιο μυθοπλαστική διάθεση.

Ο Γάλλος σκηνοθέτης θα ποιήσει μια ταινία συνδυάζοντας την καθαρή ιστορική ταινία, με το Χολυγουντιανό ρομαντισμό. Εντύπωση προκαλεί η αμεσότητα και η τόλμη με την οποία θίγονται σε μια μεγάλη παραγωγή ζητήματα ομοσεξουαλισμού, αλλά και μοιχείας. Παρουσιάζοντας ακομπλεξάριστα τα ερωτικά ένστικτα. Ορίζοντας πρωταγωνίστρια σ' αυτά τη βασίλισσα Μαργκό(η θελκτική Jeanne Moreau στο ρόλο). Ο έρωτας σε μια προοδευτική ματιά, απαλλαγμένη απ' τα στερεότυπα της εποχής που τον θέλει σπόρο του οικογενειακού καθήκοντος. Ενώ ταυτόχρονα, καυστική και χιουμοριστική η ματιά πάνω σε θέματα πολιτικής διαφθοράς, αλλά και της κληρονομικότητας των αξιωμάτων. Ενώ η Eastmancolor επίστρωση φωτίζει διαρκώς το χυδαίο του θρησκευτικού φανατισμού, και κάθε φανατισμού που 'χει ως μοναδική απόρροια τον διχασμό και τη δημιουργία αναίτιων στρατιών μάχης. Μάλιστα σε μια τέτοια καταλήγει, φιλμάροντάς ένα ρεαλιστικά ωμό φινάλε, αποφεύγοντας χαρακτηριστικά το αναντίστοιχο ενός ωραιοποιημένου happy end.

Απ' όλο το film όμως, 55 χρόνια μετά, αυτό που ξεχωρίζει είναι η μοντέρνα σκηνοθεσία του Jean Dréville. Συναντάμε πολλές ομοιότητες με τον Max Ophuls. Τόσο στο ρυθμό που έχουν τα μεγάλα γενικά πλάνα, όσο στο άναρχο ντεκουπάζ, αλλά και στην σκηνοθετική υποστήριξη των διαλόγων, της οποίας η πρωτόλεια υφή αντλείται από το διάσημο βιβλίο του Alexandre Dumas, το οποίο χρησιμοποιήθηκε και μεταγενέστερα για διάφορες άλλες κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεταφορές. Με διασημότερη αυτή του Patrice Chéreau.
Βαθμολογία 8,5/10