Κάθαρση

Σκηνοθεσία: Φωκίων Μπόγρης
Παραγωγής: Greece / 2009
Διάρκεια: 74'

Ο Έστεμπαν (Κώστας Στεφανάκης), πρώην μπάτσος, επιστρέφει στην Αθήνα άφραγκος και κυνηγημένος. Τον προσεγγίζει η Άσφάλεια για να κάνει τη βρώμικη δουλειά. Εκκαθάριση του υποκόσμου. Gangsters, dealers, προστασία, απ' όλα. Μόνο που όταν η δουλειά συγχέεται με μια κόκκινη ιστορία εκδίκησης, ο Έστεμπαν γίνεται ανεξέλεγκτος και επικίνδυνος για όλους.


Η "Κάθαρση" μας αφηγείται μια ιστορία ακρότητας. Μια αιματοβαμμένη ιστορία ξεκαθαρίσματος λογαριασμών μεταξύ του υποκόσμου. Ελεγχόμενη και υποκινούμενη απ' τα ψηλά καπέλα της κρατικής εξουσίας. Η δράση τοποθετείται ευρηματικά στην καρδιά της Αθήνας. Η πόλη αποτελεί το "σκηνικό" background και θεμέλιο λίθο της δραματουργίας. Η Αθήνα δεν απουσιάζει. Ή καλύτερα απουσιάζει δια της παρουσίας της. Είναι εκεί. Πάντα στο μόνιμο λήθαργο της πολιτισμικής αφασίας της. Νομοτελειακά ακόλουθος μια υπνωτιστικής ρουτίνας. Θιασώτης των τρομολάγνων ΜΜΕ. Και όντας εξοργιστικά αμέτοχη, αποτελεί τελικά τον βασικό συμμέτοχο της κρατικής διαφθοράς και όλων όσων συμβαίνουν στα παρασκήνια της. Το πολιτικό σχόλιο του Μπόγρη, χωρίς προσηλώσεις, φιλτράρεται απολαυστικά με μια κανιβαλιστική ειρωνεία.


Η βασική επιτυχία του νέου δημιουργού αποτυπώνεται στην μινιμαλιστική και ατμοσφαιρική σκηνοθεσία του. Που σε συνδυασμό με την αριστοτεχνική χρήση του (λιτού) ήχου και το σφιχτό μοντάζ επιτυγχάνει να παντρεύει (σχεδόν) τέλεια τον στεγνό ρεαλισμό με την ακρότητα μιας cult ταινίας. Και αφού μπήκαμε σε μια κουβέντα "ειδών" θα ήταν χρήσιμο να αναφέρουμε και τη ρήση του Ουίλλιαμ Ράιλυ Μπερνέτ: "Το να πούμε για ένα βιβλίο ότι είναι μια νουβέλα, μια αλληγορία ή μια πραγματεία περί αισθητικής, έχει την ίδια πάνω κάτω αξία με το να λέγαμε πως το κάλυμμα του είναι κίτρινο και πως μπορούμε να το βρούμε στο τρίτο ράφι αριστερά". Αν μεταλλάξουμε την παραπάνω πρόταση σ' ένα κινηματογραφικό περιβάλλον, τότε ίσως κατανοήσουμε πως κάθε κινηματογραφικό είδος αποτελεί ένα συνοπτικό και απλουστευτικό εργαλείο ταξινόμησης. Τα κινηματογραφικά είδη δεν προϋπήρξαν του σινεμά, εμείς τα επινοήσαμε-δημιουργήσαμε για τη δική μας ευκολία. Και συνεπώς η οποιαδήποτε προκατάληψη υπέρ ή κατά ενός είδους είναι τουλάχιστον αβάσιμη.


Ο Φωκίων Μπόγρης έχει συνοδοιπόρους στα τραχιά μονοπάτια της "Κάθαρσης" εκλεκτούς ηθοποιούς και εμβληματικές φυσιογνωμίες από το παρόν και το παρελθόν του ελληνικού κινηματογράφου, και όχι μόνο. Αναφορικά θα συναντήσουμε τον Βαγγέλη Μουρίκη, τον Κώστα Στεφανάκη, τον Γιάννη Οικονομίδη, τον Βαγγέλη Αλεξανδρή, την Τίνα Σπάθη, τον Κώστα Ξυκομηνό κ.α. Ένα cast απόλυτα ταιριαστό με τη gangsta δραματουργική χροιά των ρόλων. Ερμηνεύουν απολαυστικά, ισορροπώντας μεταξύ του ενθουσιασμού και της ωριμότητας.


Κάθαρση ή Εκκαθάριση; Διαλέξτε. Πάντως ο Μπόγρης, στην πρώτη του ουσιαστικά ταινία επαγγελματικών προσανατολισμών, σε αντίπλευση με το παρελθόν, δίνει ένα νέο όνο(ρα)μα στον πολύ ανεξάρτητο ελληνικό κινηματογράφο.

Βαθμολογία 7/10