Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

eXistenZ


Σκηνοθεσία: David Cronenberg
Παραγωγής: Canada / England / 1999

Διάρκεια: 97'


Είμαστε στα δοκιμαστήρια μιας νέας video-game πλατφόρμας που ακούει στο όνομα eXistenZ. Τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Οι παίκτες συνδέονται με μια εξατομικευμένη βάση μέσω ενός ενδοργανικού βιοβύσματος. Έτσι μεταφέρονται εξ ολοκλήρου σε μια διαφορετική πραγματικότητα, αυτή της ψηφιακής πλατφόρμας. Κάπου εκεί, στα δοκιμαστικά, ένας εισβολέας απειλεί με θάνατο τη σχεδιάστρια του παιχνιδιού(Jennifer Jason Leigh), η οποία εν τέλει γλιτώνει με τη βοήθεια ενός φοιτητή marketing(Jude Law). Ο οποίος θα αποτελέσει και τον προσωπικό της σωματοφύλακα για το υπόλοιπο της ταινίας.


Φουτουριστικό και εφιαλτικά διορατικό το εν λόγω δημιούργημα του Cronenberg, όπου κυριαρχεί η προσφιλής horror αισθητική και τα αφηγηματικά twists. Η λέξη που θα το προσδιόριζε: μετάλλαξη. Ορίζοντας τον techno-freak κόσμο των video games ως μια πύλη μεταλλαγμένης πραγματικότητας. Η μεταφορά γίνεται απ' τον ανυπόφορο και βαρετό πραγματικό κόσμο προς έναν ψηφιακό παράδεισο. Υποβοηθούμενη από τη δαιμονοποιημένη, όπως παρουσιάζεται χαρακτηριστικά, τεχνολογία, αλλά και τη διαστροφικά εξελιγμένη βιολογία.


Μετάλλαξη. Η λέξη όμως δεν αναφέρεται στη μεταμόρφωση της πραγματικότητας. Άλλωστε η συγκεκριμένη διαδικασία είναι πανάρχαιη. Το όνειρο και η φαντασία αποτελούν αρχέτυπους εσωτερικούς μηχανισμούς μεταφοράς σε μια εναλλακτική πραγματικότητα. Οι τοξικές ουσίες επίσης. Ενώ και η ίδια η Τέχνη αποτελεί έναν δημιουργικό μηχανισμό παραποίησης της πραγματικότητας. Κατά Pessoa "η Τέχνη είναι η ομολογία ότι η πραγματικότητα δεν αρκεί". Όλα τα παραπάνω λοιπόν αποτελούν χαρακτηριστικά εργαλεία μετάλλαξης. Πως νοείται όμως η μετάλλαξη στο eXistenZ; Νοείται στην αυξανόμενη και μονοπωλιακή κυριαρχία του οπτικοακουστικού θεάματος όσον αφορά την παρασκευή εναλλακτικών κόσμων, δεδομένης της δημιουργικής ύπνωσης του μέσου ανθρώπου.


Στο φουτουριστικό και συνάμα ρεαλιστικό σύμπαν του eXistenZ, ο σχεδιαστής των video games δοξάζεται σαν Θεός. Όχι λόγω ρευστής επιφάνειας. Αλλά λόγω της ικανότητας του να δημιουργεί. Θεία ικανότητα. Αυτό, από μόνο του, μοιάζει να εγείρει ποικίλλα συναισθήματα θρησκευτικού φανατισμού τοις πάσι. Και ο δαιμόνιος Cronenberg ενδυναμώνει σκηνοθετικά το σενάριο του. Αναπαριστά τον φανταστικό κόσμο δίχως ίχνος εφέ. Ενώ και οι ήρωες, με εκνευριστικά πανομοιότυπες ερμηνείες μεταξύ των δύο κόσμων εμφανίζονται εξοργιστικά απαράλλακτοι. Τα σύνορα είναι αδιόρατα. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ταύτιση των δύο κόσμων. Η οποία προκύπτει από την υποβάθμιση του άνθρωπου. Άνθρωπος μεταλλαγμένος από αυτόβουλο ον σε ντετερμινιστικό δημιούργημα. Ψυχή και σώματι. Δρα και πράττει μονάχα κατ' εντολή. Άνθρωποι ευνουχισμένοι θιασώτες μιας σχεδιασμένης πλατφόρμας, είτε αυτή αποκαλείται πραγματικός ή φανταστικός κόσμος.

eXistenZ: η συκοφαντία της ύπαρξης. Ξεπεσμός και ατομική πνευματική διάλυση. Και όλος αυτός ο high-tech εξελιγμένος πολιτισμός αποτυπώνεται ως η χορηγία ενδομήτριας ένεσης φαιάς ουσίας.
Βαθμολογία 7,5/10

More eXistenZ here!

5 σχόλια:

ds είπε...

Ενδιαφέρουσα ταινία, άλλωστε δεν μπορώ να πω κάτι αρνητικό για τον Cronenberg, κάνει καλά τη δουλειά του και ξεχωρίζει από το mainstream, έχοντας πάντα άποψη και κάτι ενδιαφέρον να εξερευνήσει στην ανθρώπινη ψυχή και σώμα.

Chris Z. είπε...

Ευχαριστώ για την αναφορά..
Νομίζω καλά τα καταφέραμε, έως πολύ καλά δηλαδή...

Πάντα υπάρχει κάτι ενδιαφέρον για εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχή και σώμα. ;)

Tην καλημέρα μου...

Ανώνυμος είπε...

Έκανα το ίδιο σχόλιο και στον Chris:
Έχω δει τουλάχιστον 10 ταινίες του Cronenberg και νομίζω ότι αυτή είναι η χειρότερη του. Την έχω δει πριν 10 χρόνια βέβαια οπότε δεν θα είμαι απόλυτος. Αλλά συνολικά φυσικά και είμαι υπέρμαχος του συγκεκριμένου σκηνοθέτη ειδικά με τις 2 τελευταίες ταινίες του ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου

ναυτίλος είπε...

Σίγουρα ενδιαφέρουσα, όμως αρκετά νοσηρή, όχι βέβαια όσο κάποες άλλες του. Οι Διχασμένοι ήταν ένα σοκ για μένα. Δε φτάνει βέβαια τον Γκρίναγουει (έχω νοιώσει συχνά ναυτία βγαίνοντας από ταινία του!!!)
Μια ακόμη αναφορά για μελλοντική δυστοπία, κάτι αρκετά σύνηθες τελευταία μιας κι οι ταινίες αυτές όλο και πυκνώνουν. "Ο δρόμος" ήταν η τελευταία "μαύρη" ταινία που είδα.Σοκαριστική! Περιμένω τα σχόλιά σου και σ' αυτήν...

Καλό σου απόγευμα!! Χ.

ΥΓ Σου έγραψα κάτι στην "πόλη της ζωής..." Μάλλον δεν το έχεις δει!

kioy είπε...

@Dynx
Καλησπέρα.
Μεγάλος ο Cronenberg. Σαν είδος υπό εξαφάνιση μοιάζει αυτό το σινεμά, ενός συνειδητοοποιημένου δημιουργού που δραστηριοποιείται κυρίως στο America!

@Chris Z.
Καλημέρα φίλε μου! Εξαίσιο το κείμενο σου... Παρομοίως για την αναφορά!

Η αειθαλής διαδικασία της εξερεύνησης φωτίζει αγέραστες μέρες...

@zamuc
Νομίζω ότι έχω διαβάσει το σχετικό κείμενο στο blog σου! Χαίρομαι που είσαι λάτρης του Cronenberg. Αυτή η ενδελεχή μελέτη του(των 10 ταινιών εννοώ) δε σου δίνει ένα έναυσμα να επανεξετάσεις και τούτο;

Καλησπέρα!

@ναυτίλος
Καλησπέρα!
Πολύ καίριο το σχόλιο σου. Χμ, δεν ξέρω αν πυκνώνουν οι ταινίες με φουτουριστικές θεματολογίες. Γιατί οι περισσότεροι χρησιμοποιούν το φουτουρισμό ως μακέτα έκρηξης πυροτεχνημάτων εφέ...

Αλλά όντως, η κριτική ματιά στο χρόνο, είτε αυτός είναι παρόν, παρελθόν, μέλλον δύναται να μας διαπλατύνει ως προς την άχρονη τροχιά της ανθρωπότητας.

Υγ. Χμ, στην πόλη της ζωής έχω κάτι αναπάντητο; Λες για τη Γιουρίκο ε; Χμ, ναι πρέπει να το διορθώσω...

Καλό μεσημέρι...


Ευχαριστώ για την επίσκεψη άπαντες...