Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

The Thomas Crown Affair


Σκηνοθεσία: Norman Jewison
Παραγωγής: USA / 1968
Διάρκεια: 102'


Νέος, γοητευτικός και εκατομμυριούχος οργανώνει το τέλειο έγκλημα σε κεντρική τράπεζα της Αμερικής. Και φεύγει με δυο δις στην τσέπη. Τα τζιμάνια της αστυνομίας προσλαμβάνουν femme-fatale να παγιδεύσει τον υποψήφιο δράστη. Η αναμεταξύ τους σχέση παρά τους δηλωμένους σκοπούς υποκύπτει σε έναν ισχυρό ερωτισμό. Και οι ισορροπίες είναι εξαιρετικά εύθραυστες!


Στον κινηματογράφο έχει διατυπωθεί πολλάκις, πως το σενάριο ίσως είναι το πιο σημαντικό στοιχείο μιας ταινίας. Χωρίς να μπορούμε να ισχυριστούμε πως η παραπάνω δήλωση έχει καθολική ισχύ, είναι σχεδόν αυτονόητο πως οι ταινίες που στηρίζονται στην πλοκή έχουν ως προϋπόθεση για την επιτυχία τους ένα καλό σενάριο. Το "The Thomas Crown Affair" όμως, είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Το σενάριο δε διαθέτει τίποτα περισσότερο από ταινίες ανάλογης θεματολογίας, ενώ κάποιες φορές στοιχειώνεται και από διάφορες ευκολίες. Ωστόσο αυτό δεν εμποδίζει την ταινία να ηχεί σε σχεδόν αριστουργηματικό επίπεδο. Και αυτή την επιτυχία τη χρωστάει στον Norman Jewison. Ο οποίος δίνει με υποδειγματικό τρόπο την έννοια της μοντέρνας σκηνοθεσίας. Ενώ το βάρος της πλοκής σηκώνουν οι εκπληκτικοί Steve McQueen, Faye Dunaway. Ένα εκπληκτικό δίδυμο, που για την ερμηνεία του εδώ έχει μείνει στην ιστορία του cinema. Σχηματίζοντας ανάμεσα τους ένα ηλεκτροφόρο πεδίο, που διαπερνά εκκωφαντικά τους θεατές.

Αυτός (Steve McQueen) είναι ένας γοητευτικός νέος και εκατομμυριούχος. Θέμα επιβίωσης έχει πάψει να υφίσταται προ πολλού. Είναι καταξιωμένος και αναγνωρίσιμος στους υψηλούς κύκλους. Η υπέρβαση του νόμου είναι μια υπόθεση που αφορά αυτόν και το σύστημα. Μια απόδειξη ανωτερότητας, περισσότερο προς τον εαυτό του, έναντι ολόκληρου του συστήματος. Αυτή τη φορά, εκτός από την αστυνομία και τους οικονομικούς άρχοντες, έχει να τα βάλει και με την αισθησιακή Faye Dunaway. Υποκύπτει εθελούσια στην ερωτική παγίδα της, ενδίδοντας στην πρόκληση να την καθυποτάξει με την αρσενική γοητεία του...


Αυτή (Faye Dunaway) είναι το απόλυτο θηλυκό. Προκαλεί ρίγος με την παρουσία της στον αρσενικό πληθυσμό. Δουλεύει για την αστυνομία, αλλά και τον εγωκεντρισμό της. Καθώς πέρα από τις χρηματικές ανταμοιβές, μεγαλύτερο έπαθλο αποτελεί να παγιδεύει στον σαγηνευτικό ιστό της, τα αρσενικά θηράματα. Επιστρατεύοντας όλη τη θηλυκότητα και τον ερωτισμό που μπορείς να φανταστείς. Όμως στην περίπτωση της, ελοχεύει πάντοτε ο κίνδυνος, τα ίδια σου τα όπλα να στραφούν εναντίον σου.

Μεταξύ των δύο θα παρατηρήσουμε, στην ακραία του μορφή, το αδιάκοπο ερωτικό παιχνίδι μεταξύ των φύλων. Αλλά και την ανελέητη πάλη τους. Καθώς πρωτίστως πρόκειται για παιχνίδι κυριαρχίας. Ο Steve McQueen, όπως έχει δηλώσει, θα καταφέρει να φέρει την Faye Dunaway πιο κοντά στον εαυτό της, με ένα σχεδόν χαρτοπαιχτικό κόλπο. Ωστόσο και ο ίδιος, φέρεται να αυτοεξερευνείται εις βάθος κατά τη διάρκεια της συνύπαρξής τους. Τελικά ποιος είναι ο κυρίαρχος;

Το "The Thomas Crown Affair" παραμένει 40 χρόνια αργότερα εξαιρετικά ευχάριστο στην παρακολούθηση. Αλλά πέραν όλων των άλλων, θα μας δώσει την ευκαιρία να απολαύσουμε δυο σπουδαίους ερμηνευτές. Υπό την καθοδήγηση του Norman Jewison. Με μια σκηνοθεσία που έχει να διδάξει πολλά στο σύγχρονο Hollywood, περί μοντερνισμού στη σκηνοθεσία.
Βαθμολογία 8/10

8 σχόλια:

W. είπε...

And the world is like an apple
Whirling silently in space
Like the circles that you find
In the windmills of your mind

Ιδανική επανέκδοση!

Rynocerose είπε...

Η σκηνή με το σκάκι απλά απολαυστική, όπως και το soundtrack του Michel Legrand. Αξέχαστο το Windmills of your Mind. Αξέχαστη και η τελευταία σκηνή της ταινίας, καμία σχέση βέβαια με το happy ending του ριμέικ.

kioy είπε...

Είναι μια απολαυστική επανέκδοση!

Με ωραίες μουσικές, με ωραίες σκηνές κλπ!

Αλλά πιο πολύ απ' όλα μένει αυυή η χημεία μεταξύ του πρωταγωνιστικού ζεύγους!

Η σκηνή του σκάκι respect!

baphomet είπε...

Ωραίο review (ως συνήθως, άλλωστε). Ξαναείδα πρόσφατα την εν λόγω ταινία μαζί με το επίσης υπέροχο The Cincinnati Kid, το οποίο είχε γυριστεί 3 χρόνια πριν (1965) με τον ίδιο σκηνοθέτη και τον ίδιο πρωταγωνιστή...

kioy είπε...

@baphomet
Πολύ χαίρομαι για την παρουσί σου εδώ! Το Cincinnati Kid το έχω στα υπ' όψιν! O McQueen μας έχει δώσει πολλές αριστουργηματικές ερμηνείες, και είχε πολλά ακόμα να δώσει!

Ανώνυμος είπε...

Οπως το λες. Μοντερνα σκηνοθεσια!

kioy είπε...

Okocha, πολλά προσωπεία μας δίνει το διαδίκτυο ε;

Αλλά και στη ζωή, εν τέλει περισσότερο υποδυόμαστε έναν εαυτό, παρά απεγδυόμαστε από τα τεχνητά φορέματά του!

Χαίρομαι που τα λέμε κι από εδώ!

Μοντέρνα σκηνοθεσία όντως. Ο μορντενισμός είναι παρεξηγημένος νομίζω, και ευδιόρατος μόνο σε τρίτο χρόνο! Και "πειράζοντας" τη βάση θεμέλιων αρχών προκύπτει η απαραίτητη ανσημασιοδότηση...

Ανώνυμος είπε...

Και εγω χαιρομαι να διαβαζω καλα κειμενα. Αρχισα απο ενα κειμενο που βρηκα στο fb κ τα πηρα με τη σειρα. Θα επανελθω μολις βρω περισσοτερο χρονο.
Ισως ειναι παρεξηγημενος λογω των ιδιων των χαραχτηριστικων του μεταμοντερνου Σινεμα με το οποιο εχουν μεγαλωσει οι τελευταιες γενιες (μαζι με τη δικια μας). Παρατηρησα οτι με τον μπλοκμπαστερα (no hard feelings, περι ορεξεως...) φιλο μου, οταν ειχα παει να το δω, το ειχε χαρακτηρισει παλαιομοδιτικο. Περιεργο για φαν του Ταραντινο, ε;