The Last House on the Left

Σκηνοθεσία: Ντένης Ηλιάδης
Παραγωγής: USA / 2009
Διάρκεια: 110'

Ο Wes Craven επέλεξε τον δικό μας Ντένη Ηλιάδη για το remake της πρωτότυπης ταινίας του(1972). Αν και το πρωτότυπο b-movie του Wes Craven αποτελεί σταθμό ορόσημο στο horror είδος, το έργο του Ντένη στο να αναστήσει αυτή την ταινία είναι σαφώς πιο δύσκολο!


Αλλά ας συνοψίσουμε για αρχή την υπόθεση. Τριμελής οικογένεια, με νωπές τις μνήμες του πρόσφατου άδικου χαμού του τέταρτου μέλους, καταφτάνει σε απόμερη εξοχική κατοικία. Η όμορφη πιτσιρίκα Mari θα συναντήσει τη φίλη της Paige στην πόλη. Και τα δυο όμορφα κορίτσια θα πέσουν θύματα αδίστακτης συμμορίας. Και εμείς θύματα αίματος και σπέρματος, κυρίως αίματος! Μια καταιγίδα ξεσπάει, και οι βαριά τραυματισμένοι "φονιάδες" της συμμορίας θα ζητήσουν στέγη και φροντίδα στους ανυποψίαστους γονείς της Mari. Όμως και η βαριά πληγωμένη Mari γνωρίζει πως η μοναδική της σωτηρία είναι να καταφτάσει στο σπίτι της. Όταν όλοι συναθροισθούν στο ίδιο σπίτι, η φιλήσυχη πολυτελή εξοχική κατοικία θα μετατραπεί σε ένα αιματηρό μακελειό επιβίωσης.


Τα horror movies εκείνης της περιόδου έχουν καταφέρει να κερδίσουν τον απόλυτο ενθουσιασμό ενός αριθμητικά περιορισμένου κοινού, κάτι που τους δίνει μια cult ταυτότητα. Έτσι, τα remake των ταινιών του είδους συναντούν την εξής διττή δυσκολία: Το σύγχρονο mainstream hollywood επιζητεί από τους διασκευαστές να κοινωνικοποιήσουν τις συγκεκριμένες ταινίες, δίνοντας τους έναν ευρύτερο χαρακτήρα, χωρίς ωστόσο να απογοητεύσουν την ενθουσιώδης μερίδα των fan. Η επίτευξη αυτής της ισορροπίας είναι κάτι παραπάνω από δύσκολη, με διαρκή τον κίνδυνο της γελοιοποίησης, ή της κατασκευής ενός αδιάφορου remake αντίστροφα. Το "The Last House on the Left" με το καρα-προβληματικό σενάριο και τις κραυγαλέες ευκολίες-απλοϊκότητες αποτελεί μια ακόμα πιο δυσμενή περίπτωση. Ωστόσο ο Ντένης Ηλιάδης τα πάει περίφημα. Και επιτυγχάνει το παραπάνω όχι με κάποια υπερφυσική ικανότητα στα καδραρίσματα, αλλά με την εύρεση του ιδανικού ρυθμού, έστω και ασθμαίνοντας, μεταξύ του (horror) αίματος και της αυθεντικής (thriller) αγωνίας. Και αν αναλογιστούμε τις τρύπες στο σενάριο που προαναφέραμε, το επίτευγμα του Έλληνα σκηνοθέτη είναι πραγματικά σπουδαίο. Ο οποίος καταφέρνει να δώσει σφυγμό σε μια παράλυτη ιστορία, έχοντας μάλιστα στα χέρια του ένα αμιγώς τηλεοπτικό cast!


Τα προβλήματα του σεναρίου είναι ποικιλόμορφα. Από τους ήρωες (με αποκορύφωμα το γιο) ως τα δραματικά στοιχεία. Η εγκληματικότητα και η βαρβαρότητα αντιμετωπίζονται με έναν ενοχλητικά στερεότυπο τρόπο σε κλισέ αιματηρές σκηνές. Η συμμορία αποθανατίζεται με εμφανές στοιχεία καρικατούρας, και ο Ηλιάδης, χωρίς να το κρύβει, γυρνάει την ταινία του Αμερικάνικα! Ωστόσο όταν η δράση μεταφέρεται εντός του σπιτικού τα πράγματα αλλάζουν. Η οικογένεια συσπειρώνεται καθώς βρίσκεται ευθέως αντιμέτωπη με την απειλή του θανάτου. Και τα μέλη της γίνονται εξίσου σκληρά, αιμοβόρα και αδίστακτα με τα μέλη της συμμορίας. Η βία αποκτάει μια υγιεινή απόχρωση ενστίκτου επιβίωσης, και ο Ντένης (ή μάλλον ο Wes Craven) μας κλείνει πονηρά το μάτι!

Για να κλείσουμε, το νέο "The Last House on the Left" δεν είναι η ταινία που θα θυμόμαστε για χρόνια. Αλλά είναι η ταινία που μπορεί να εξαργυρώσει στον αξιοπρεπέστατο Ντένη Ηλιάδη το έναυσμα μιας καριέρας στο Hollywood!
Βαθμολογία 5/10