Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009

Το Δέντρο Που Πληγώναμε


Σκηνοθεσία: Δήμος Αβδελιώδης
Παραγωγής: Greece / 1986
Διάρκεια: 75'


Ο Δήμος Αβδελιώδης μεταφέρεται στη νησιωτική Ελλάδα του 80, για να μας περιγράψει με ποιητικό λόγο τα πάθη και τη γοητεία της. Η Χίος λειτουργεί σαν μούσα του σκηνοθέτη και γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι με την ιστορία παιδικής φιλίας των δύο αγοριών που πρωταγωνιστούν.

Ο τίτλος "Το Δέντρο Που Πληγώναμε" αποτελεί μια εύστροφη μεταφορά! Το δέντρο είναι το μαστιχόδεντρο. Και χύνει τα πολυπόθητα δάκρυα μαστίχας, σε λυρικότατες σκηνές, καθώς οι άνθρωποι πληγώνουν τον κορμό του. Όμοια είναι και τα δάκρυα των παιδιών. Οι αθώοι οφθαλμοί τους πλημμυρίζουν με δάκρυα καθώς δέχονται τα ραπίσματα του ενήλικου κυνισμού και καθωσπρεπεισμού. Όπως το δέντρο αποβάλλει τη μαστίχα, έτσι και τα παιδιά αποβάλλουν την παιδική τους αθωότητα. Στη διαδικασία της προετοιμασίας για την βάρβαρη ενήλικη πραγματικότητα.


Ο χρόνος της ταινίας αναφέρεται σκοπίμως στη διάρκεια ενός Καλοκαιριού. Εκεί που τα παιδιά είναι απαλλαγμένα από τις σχολικές υποχρεώσεις. Εκεί που απαλλάσσονται από τις ετεροπροσδιόριστες υποχρεώσεις. Με το πέρας του Καλοκαιριού, και μέσα από αληθινές εμπειρίες με έντονα συναισθήματα, τα παιδιά βγαίνουν πιο πλούσια και πιο ολοκληρωμένα εσωτερικά. Θυμίζοντας μας και τη ρήση του Oscar Wilde, "πρέπει να θυμόμαστε πως όλα εκείνα τα πράγματα που αξίζει να μάθει κανείς, δε διδάσκονται".

Ο Δήμος Αβδελιώδης σκηνοθετεί με έναν ακομπλεξάριστο ερασιτεχνισμό. Αυτός είναι και ο λόγος που καταφέρνει να ανασταίνει ατόφιες τις αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων. Αυθεντικές και απαλλαγμένες από κάθε επιτήδευση. Οι μουσικές του Δημήτρη Παπαδημητρίου τρέχουν στη ράχη του στεγνού Καλοκαιριού της Χίου. Ενός Καλοκαιριού γεμισμένου με ότι επεισόδιο μπορείς να συναντήσεις στη φύση των παιδικών διακοπών. Από τις νεανικές συμμορίες, την αγάπη για τη Φύση και τα ζωντανά, ως τους πλατωνικούς έρωτες και τον τρελό του χωριού κλπ. Όμως δεν είναι αυτά τα επεισόδια που κάνουν την ταινία ένα αριστούργημα νεανικής, και όχι μόνο, ηλικίας. Αλλά το απύθμενο βύθισμα στα έγκατα της παιδικής ψυχής.
Βαθμολογία 7/10

Δεν υπάρχουν σχόλια: