Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

El Espinazo del diablo


Σκηνοθεσία: Guillermo del Toro
Παραγωγής: Spain / Mexico / 2001

Διάρκεια: 106'


Όταν ο Guillermo del Toro γυρνούσε το "El laberinto del fauno" έκανε μια σαφή αναδρομή σε τούτη την ταινία, που είναι και η 3η μεγάλου μήκους του. Επί της ουσίας το El laberinto del fauno αποτελεί τα μερεμέτια του "El Espinazo del diablo", όσον αφορά την ενίσχυση του ιστορικο-πολιτικού background στη δραματουργία.


Αλλά ας πούμε λίγα λόγια για την υπόθεση. Στην Ισπανία του Φράνκο, σε ένα ορφανοτροφείο μια γυναίκα κουτσή και ένας ηλικιωμένος ιατρός, που πρεσβεύουν(συμβολίζουν) τα αντιστασιακά ιδεώδη, έχουν αναλάβει την τύχη ορισμένων παιδιών. Ανάμεσα τους ο Carlos, ένα ώριμο παιδί που μόλις έχει φτάσει στο προαναφερθέν ορφανοτροφείο. Κατά την έλευση του θα αντιμετωπιστεί με αντιπάθεια από τα υπόλοιπα παιδιά, αλλά αργότερα θα καταφέρει να ενσωματωθεί στο κλίμα. Στο ενδιάμεσο έχει αποκτήσει προσωπική επικοινωνία με το φάντασμα του Σάντυ, ενός παιδιού που έχει δολοφονηθεί απ' τον "κακό"-άπληστο-φασίστα(;) της ιστορίας, τον επιστάτη Jacinto(Eduardo Noriega).


Ο Guillermo del Toro σκηνοθετεί υποβλητικότατα ένα φανταστικό παραμύθι τρόμου. Η σκοτεινή ατμόσφαιρα παντρεύεται αρμονικά τα εύφλεκτα χρώματα της φωτογραφίας, εκεί που το έρεβος της φαντασίας συναντά τη φρίκη της πραγματικότητας. Ο θεατής συμπάσχει με το νεαρό Carlos, και οφείλουμε να βγάλουμε το καπέλο στο δημιουργό για το ρυθμό και το συναισθηματικό φόρτο με το οποίο ποτίζει την ιστορία του.

Ωστόσο, όσο και αν η σκηνοθεσία καταφέρνει να καθηλώνει, το σενάριο ολισθαίνει αρκετά πριν τη λύση του μύθου. Το ιστορικοπολιτικό πλαίσιο, ο φασισμός του Φράνκο δηλαδή, είναι εξαιρετικά αχνό για να ενσωματωθεί στη δραματουργία. Κατά αυτό τον τρόπο οι ήρωες, παρά τις όποιες σεναριακές προθέσεις, αδυνατούν να χρωματιστούν με μια συμβολική διάσταση. Και έτσι στις αναμεταξύ τους μάχες διαφαίνεται περισσότερο μια ανελέητη πάλη μεταξύ του καλού και του κακού σε ένα στρυφνά ηθικολογικό επίπεδο, παρά η φρίκη του φασισμού.


Ο Guillermo del Toro συγκρίνοντας το "El Laberinto del fauno" με το "El Espinazo del diablo" έχει διατυπώσει τα ακόλουθα: "Η ταινία διαδραματίζεται τη περίοδο της κυριαρχίας του Φράνκο και ασχολείται με τον πυρήνα του φασισμό. Όχι άμεσα, αλλά μάλλον κωδικοποιημένα – έτσι είναι οι ταινίες που μ’ αρέσουν που κάνουν τους θεατές να σκεφθούν. Για μένα ο φασισμός είναι αναπαράσταση του απόλυτου τρόμου. Επειδή ο φασισμός είναι η πρώτη και απόλυτη μορφή διαστροφής της αθωότητας και γι’ αυτό της παιδικής ηλικίας. Ο φασισμός σε αναλώνει σιγά- σιγά όχι απαραίτητα σωματικά αλλά σίγουρα πνευματικά. Αυτή η ιδέα υπήρχε στο El Espinazo del diablo όμως το έχω χειριστεί πολύ καλύτερα στο El Laberinto del Fauno: είναι πιο σκοτεινή πιο περιπλοκή, πιο μεταφορική ταινία."

Παρ' όλα ταύτα το El Espinazo del diablo είναι μια καλογυρισμένη ταινία που θα θυμάσαι για καιρό. Κυρίως για την ατμόσφαιρα και τη δύναμη των εικόνων της.
Βαθμολογία 5,5/10

2 σχόλια:

aggelika είπε...

ενδιαφέρον!
πάντως ο λαβύρινθος ήταν εκπληκτική ταινία! Κατάφερνε και περνούσε τα μηνύματα που ήθελε με εντελώς απροσδόκητο τρόπο.

kioy είπε...

Χμ! Συμφωνώ για το Λαβύρινθο. Έχω την αίσθηση πως αυτό κινείται στα ίδια επίπεδα ατμοσφαιρικά και σκηνοθετικά(ίσως έχει και έναν ακμαιότερο ενθουσιασμό). Αλλά είναι και πιο άγαρμο-παρορμητικό στο σενάριο-σχόλια του.

Την καλησπέρα μου!