Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Gomorra


Σκηνοθεσία: Matteo Garrone
Παραγωγής: Italy / 2008
Διάρκεια: 137'


Μέρες τώρα η ταινία σβουρίζει στο κεφάλι μου. Πως να αναμετρηθείς με το διαμέτρημα ενός τόσο πρωτότυπου film; Η Καμόρα ζωντανεύει μπροστά μας δια φακού Matteo Garrone.

Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Roberto Saviano. Του οποίου τη ζωή και τον θάνατο, σύμφωνα πάντα με δηλώσεις της Καμόρα, μην απορρήσετε αν τις δείτε σε στοιχηματικό κουπόνι! Ξεχάστε όσα ξέρατε για τις ταινίες του είδους. Όπου το χρονικό της μαφίας ξεδιπλώνεται πίσω από την αίγλη πολύκροτων σκηνών και το glamour ύφος των εκφραστών της. Εδώ οι ήρωες είναι τόσο ενδιαφέρον και τόσο αδιάφοροι όσο είναι η πραγματικότητα. Αναδύοντας τη ζοφερή ατμόσφαιρα που εκλύεται ενός ατόφιου ρεαλισμού. Και τα θεμέλια της παγκόσμιας ευημερίας τρίζουν για τα καλά!


Στο πανί πέντε ιστορίες. Που εκ πρώτης όψεως μοιάζουν ασύνδετες, αποδεικνύοντας την τιμιότητα του δημιουργού, και την έλλειψη στρατευμένων δραματουργικών προθέσεων. Δύο νεαροί οραματίζονται τη δόξα μέσα από τον μύθο του Tony Montana. Ένας πιτσιρίκος, φοβισμένος και με μια υπαινικτική μαλθακότητα, επιθυμεί την ένταξή του στους δρόμους της μαφίας. Ένας αναγνωρισμένος ράπτης προδίδει την οργάνωση της Καμόρα πουλώντας μυστικά του επαγγέλματος στην Κινεζική παροικία. Ένας κομιστής χρημάτων υπερβολικά γερασμένος για τη σκληρότητα των δρόμων. Και τέλος ένας πιτσιρίκος στο πλάι ενός επαγγελματία "εξαφάνισης" τοξικών αποβλήτων. Όλες οι ιστορίες ερμηνευμένες από ερασιτέχνες ηθοποιούς που κόβουν την ανάσα με την επαγγελματική προσέγγιση τους! Πως συνδέονται όλα αυτά; Μέσα από την αφηρημένη έννοια της Καμόρα, καθώς ξεναγούμαστε στους σμπαραλιασμένους δρόμους της Νάπολη. Ιστορίες που παρέχουν μια πρωτόλεια θεώρηση της οργάνωσης, και του προσφέρουν το χάρισμα του στοχασμού μέσα από καθαρή παρατήρηση.


Κινηματογραφικά έχουμε να παρατηρήσουμε μια στιβαρότατη αφήγηση. Τρομερή δεξιοτεχνία στο ντεκουπάζ, που μετατρέπουν τα διαδοχικά πλάνα σε μια μοναδική σινεθεατική εμπειρία. Μέσα στα ελαφρώς ξεθωριασμένα τοπία του γυρίσματος μπορείς να συνειδητοποιήσεις πως η Καμόρα δεν είναι μόνο μια μακρινή απειλή. Η Καμόρα είναι γύρω σου, η Καμόρα βρίσκεται παντού, η Καμόρα είναι ο κόσμος. Ο ρεαλισμός στο απόγειό του, ωμός και κυνικός. Όπως υπαγορεύει μια βαθιά πολιτική ταινία αυτού του βεληνεκούς. Και μέσα από αυτές τις σκηνές υποθάλπεται διαρκώς ένα αιχμηρό σχόλιο για την κομπάρσα φύση του, άνευ γεωγραφικών ορίων, προλεταριάτου.


Αν μη τι άλλο βλέποντας το Gomorra μπορείς να συλλάβεις τον εαυτό σου παραλυμένο απ' την ανία. Ίσως επειδή δεν έχεις μυηθεί στη βαθύτερη Τέχνη της παρατήρησης. Της παρατήρησης που πηγάζει από τα σχήματα και τις εκφάνσεις του κόσμου στην ατόφια τους μορφή. Όμως υπάρχει και το ενδεχόμενο να μεταφερθείς αυτούσια σε μια ζοφερή ατμόσφαιρα, που δεν είναι τόσο μακρινή όσο φαντάζει. Και όλα αυτά με μια σπανιότατη κινηματογράφηση που εντυπωσιάζει. Με την ακόρεστη δίψα της για πειραματισμό, ενώ ταυτοχρόνως δημιουργεί cinema υψηλότατου επιπέδου!
Βαθμολογία 9,5/10

7 σχόλια:

BloodByTheJukebox είπε...

Για μια ακόμη φορα συμφωνώ απόλυτα και κατακάθετα!!! Δεν το κάνω επίτηδες... αλήθεια! Δεν έχω να πω πολλά, η ταινία μου άρεσε πάρα πολύ. Η κινηματογράφηση ιδιαίτερα. Ο φωτισμός (ή η απουσία του). Η σύνθεση των κάδρων και των πλάνων. Ακόμα και το γεγονός ότι ήταν σχετικά αργή και δεν είχε τη βιντεοκλιπίστικη ροή που έχουν άλλες ταινίες του είδους (βλέπε Πόλη του Θεού) είναι ένα μεγάλο υπέρ της ταινίας. Και οι "ηθοποιοί" φυσικά, κι όχι μόνο οι πρώτοι και δεύτεροι ρόλοι. Μου'ρχονται τώρα στο μυαλό πχ η κυρια με το μωρό που χασμουριέται, η άλλη κυρία με τα ροδάκινα... Άσε, πολύ με άρεσε!!!

kioy είπε...

Σαν στο ίδιο πηγάδι να κατοικεί ο ενθουσιασμός και η αρεσκεία μας για αυτή την ταινία. Που απλώνουμε τις παλάμες μας να βρέξουμε το χώμα της ψυχής μας ύστερα από μια τόσο δυνατή θέαση. Και σαν ρίζες διψασμένες του δέρματος οι πόροι απορροφούν όλο όσο γλιστράει εντός των καρπών μας. Μόνο λίγες σταγόνες μένουν, που άγαρμπα ξεχύνονται απάνω στα γραπτά μας. (Οι δικές σου ομολογώ καθόλου άγαρμπα, μάλλον με καλλίγραμη ευαισθησία θα έλεγα)!

Πολύ χαίρομαι που μοιράζεσαι και συ αυτά τα συναισθήματα εδώ πέρα! Την θερμή καληνύχτα μου...

ναυτίλος είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με τις κρίσεις σου ... ίσως γιατί ήμασταν και δυο στην ίδια προβολή .
"Η Καμόρα βρίσκεται παντού ...είναι ο κόσμος μας"

kioy είπε...

¨οταν βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο, το ίδιο κύμα χτυπά διαφορετικούς ανθρώπους! Ίσως για αυτό οι κρίσειςσυγγενεύουν!

lafkadio είπε...

Πολύ πολύ σπουδαία ταινία!

Stepas είπε...

Γειά χαρά kioy και καλή χρονιά!

Δύσκολη ταινία. Δεν είμαι εκπαιδευμένος τόσο πολύ στην παρατήρηση ούτε στο βαθύτερο νόημα της τέχνης της κινηματογράφησης κι έτσι μου φάνηκε λίγο περίεργη η ταινία. Η αλήθεια είναι ότι η ταινία αυτή σε θέλει εκεί, καθηλωμένο και προσεκτικό για να την καταλάβεις και να την εκτιμήσεις. Κι εγώ ομολογώ πως ήμουν ελαφρώς κουρασμένος και δεν της έδωσα την απαραίτητη προσοχή. Θα προσπαθήσω να την ξαναδώ και θα επανέλθω.

Σε ένα θα συμφωνήσω σίγουρα: ατόφιος ρεαλισμός! Λέει πολλά και σημαντικά πράγματα η ταινία μεσα από αυτόν τον ρεαλισμό.

Τα λέμε

kioy είπε...

Καλησπέρα stepas

Είναι πολύ καλή ταινία όντως. Προσωπικά θεωρώ ως αναπόσπαστο συστατικό μιας ταινίας να σε "κουράζει". Ακούω από ανθρώπους απολογητικά να λένε πως ορισμένες ταινίες τους νυστάζουν, τους κουράζουν κλπ. Αλλά δεν πρέπει να νιώθουμε ένοχοι για κάτι τέτοιο... Ταινίες σαν το Gomorra απαιτούν απ' τον θεατή να συνδράμει, να συμμετέχει, να προβληματιστεί, να κουβαλήσει τους πυλώνες της ταινίας... Συνεπώς απαιτείται ο θεατής να βρίσκεται και στην κατάλληλη κατάσταση!

Περιμένω λοιπόν με αγωνία τις εντυπώσεις σου... Για μένα είναι η πιο πραγματικοφανή παρατήρηση που έχουμε, απ' τα σκαριά του κινηματογράφου, όσον αφορά τη μαφία!

Τα λέμε...:)