Κυριακή 25 Μαΐου 2008

Mýrin



Σκηνοθεσία: Baltasar Kormákur
Παραγωγής: Iceland / Germany / Denmark / 2006
Διάρκεια: 93'


Ο καθόλου αδιάφορος Baltasar Kormakur κάνει εδώ μια πολύ ενδιαφέρουσα αστυνομική ταινία βασισμένη στη δημοφιλή νουβέλα του Arnaldur Indriοason , "Tainted Blood". Και λέω πολύ ενδιαφέρουσα γιατί μόνο ως τέτοιο μπορώ να χαρακτηρίσω τον τρόπο με τον οποίο αφηγείται και δένει την πλοκή του!

Η ιστορία τοποθετείται στην Ισλανδία, άλλωστε από 'κει μας προέρχεται και αυτή η ταινία. Και προειδοποιώ όσους αρκούνται και αρέσκονται αυστηρώς στην κατανάλωση του φτηνού Holywoodianου cinema να μην ξυνίσουν την μούρη τους, γιατί ίσως αυτή η ταινία είναι μια αφορμή να δουν σφαιρικότερα και βαθύτερα το θέμα κινηματογράφος, καθώς η ταινία σίγουρα δεν απευθύνεται μόνο στην ολιγομελή σινεφίλ κοινότητα! Αλλά ας μιλήσουμε για την ταινία. Ένας φόνος διαπράττεται σε μια αραιοκατοικημένη και ωχρή μικρή πόλη, όπου ξετυλίγεται η ιστορία. Το θύμα γνωστό, ο θύτης άγνωστος. Το θύμα είναι ένας ηλικιωμένος, από τους περιβόητους κακοποιούς της πόλης, που μαζί με μια μικρή συμμορία έχουν απασχολήσει παρατεταμένως την αστυνομία στο παρελθόν. Την υπόθεση αναλαμβάνει να εξιχνιάσει ένας αστυνομικός και για τον σκοπό αυτό καλείται να αναστήσει και να μελετήσει εκτενώς φαντάσματα του παρελθόντος. Τα ίδια φαντάσματα, από διαφορετική σκοπιά, σκαλίζει και ένας πατέρας που έχει χάσει την κόρη του, η οποία έπασχε από ένα είδος γενετικής ανωμαλίας. Έτσι μπροστά από την οθόνη παρελαύνει ένας σωρός προσώπων που όλα μαζί συνθέτουν τα κομμάτια αυτού του παζλ που θα αναδείξει αθώους και ενόχους.

Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται το θέμα είναι απλός, λιτός και μάλλον με την πρέπουσα μινιμαλιστικότητα. Άλλωστε αυτή η μινιμαλιστικότητα είναι που κρατάει και τον έλεγχο της ταινίας, καθώς με αυτή χειρίζεται δύσκολα θέματα όπως της εξελιγμένης γενετικής επιστήμης, ενός ευρύτατου δικτύου πληροφοριών κλπ, που σε άλλες περιπτώσεις θα μπορούσαν να ήταν τροφή για εφετζίδικα, εξυπνακίστικα και υπερβολικά σχόλια. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο τρόπος με τον οποίο ο Baltasar Kormakur χειρίζεται την αφήγηση. Η οποία επιτυγχάνει να μοιάζει φαινομενικά ακομμάτιαστη, ενώ στην πραγματικότητα διηγείται την ιστορία τόσο παράλληλα όσο και με διακυμάνσεις στη σκάλα του χρόνου. Επίσης θέλω να αναφερθώ σε ένα ακόμα ατού της ταινίας. Στην εισαγωγή ανέφερα πως πρόκειται για ένα αστυνομικό film, ωστόσο σε αντίθεση με την πλοκή οι ήρωες μοιάζουν βγαλμένοι από το σκοτεινό και σκιερό είδος του νουάρ. Ένα πάντρεμα που εκ του αποτελέσματος επιτυγχάνει μια πολύ γοητευτική μορφή.

Αισθητικά η ταινία έχει να επιδείξει μια πολύ καλλιτεχνική φωτογραφία. Προσωπικά με παρέπεμψε στο αγαπημένο, και επίσης Σκανδιναβικό, Drabet του Per Fly. Τα μουντά χρώματα, η νεφώδης ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με τη σκοτεινή και νοσηρή ιστορία σου δίνει στο ανυπέρβλητο την αίσθηση μιας πόλης που κανείς δεν θα ήθελε να κατοικεί, μιας ιστορίας που κανείς δεν θα ήθελε να ζήσει. Επιπροσθέτως, κάποια γενικά κινηματογραφικά πλάνα, που χρήζουν φωτογραφικής ευαισθησίας, είναι ικανά να μαγνητίσουν τα βλέμματα.

Ωστόσο παρά τα όσα εγκωμιαστικά παραθέτω οφείλω να αναφέρω και τα προβληματάκια της ταινίας. Το πρώτο έχει να κάνει με τον τρόπο αντιμετώπισης των ηρώων. Την μινιμαλιστικότητα που ανέφερα προηγουμένως εδώ την παρατηρούμε σε μορφή απλοϊκότητας, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι εκ των δεύτερων και τρίτων ρόλων να στερούνται δραματουργικού βάθους. Απόρροια αυτής της επιδερμικής αντιμετώπισης είναι να υπάρχει ένα μεγάλο πλήθος ανεκμετάλλευτων ηρώων, ενώ και κάποιοι άλλοι μοιάζουν σε μεγάλο βαθμό "χάρτινοι". Επίσης, ένα ακόμα πρόβλημα εντόπισα στις λίγες σκηνές βίας, οι οποίες αναπαριστώνται κατά συντριπτική πλειοψηφία με γραφικό και μη πειστικό τρόπο.

Παρ' όλα αυτά αυτή η ταινία του Baltasar Kormakur απ' την Ισλανδία, με το μικρό budget, δίνει μαθήματα για τον τρόπο διαχείρισης του αστυνομικού είδους, το οποίο στις μέρες μας περιορίζεται σε μια υπερβολική μορφή στην προσπάθεια του να κερδίσει το παιχνίδι των εντυπώσεων. Δώστε του λοιπόν μια ευκαιρία πριν το απορρίψετε!
Βαθμολογία 7/10

Myrin (Jar City) Trailer

6 σχόλια:

zamuc είπε...

Τα λες πολύ καλά.
Πάντως ούτε στο βιβλίo (αν και το έχω διαβάσει εδώ και αρκετό καιρό) από ότι θυμάμαι δίνει μεγάλο βάθος στους χαρακτήρες

kioy είπε...

Χαίρομαι που συμφωνούμε, σε είχα διαβάσει και στην δική σου αναφορά για την ταινία, κάπως καθυστερημένα, και είχα συμπεράνει πως κινούμασταν στον ίδιο ρυθμό για το film.

Την καληνλυχτα μου!

Niemandsrose είπε...

Πολύ καλό το ριβιού σου! Αν και το στόρυ δε μου λέει πολλά. :(

kioy είπε...

Για το ρεβιού και το στόρυ το έχω ελειπής γραμμένο καθώς όλη η ταινία βασίζεται στην πλοκή. Όπως και η πλειοψηφία των ταινιών του είδους. Πολύ χάρηκα για το πέρασμα σου από δω!

Lorelei Am Rhein είπε...

Το μικρό budget είναι όλα τα λεφτά!
Εμείς γιατί δεν μπορούμε, ρε γμτ;

Καλησπέρα, Kioy!

kioy είπε...

Καλησπέρα Lucy μου, σε ευχαριστώ για την επίσκεψη.

Στην Ελλάδα το φαινόμενο ανεξάρτητος κινηματογράφος είναι ακόμα σε βρεφικό στάδιο, έχει πολύ μικρή χρονικά ζωή. Σε αντίθεση με ότι βλέπουμε στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης. Αυτό εκτός από περιορισμένες δυνατότητες, καθώς όσο πιο μικρή είναι η ιστορία του ανεξάρτητρου cinema τόσο πιο δύσκολο είναι να βρεθούν ικανές χρηματοδοτήσεις, εκφράζει και την νοοτροπία των Ελλήνων σκηνοθετών που μέχρι προσφάτως έμοιαζαν κρεμασμένοι από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Δεν γίνετα έτσι cinema, δίχως όραμα.

Τώρα τελευταία, πάντως κάτι έχει αρχίσει να κινείται και στον ανεξάρτητο χώρο, και νομίζω πως στο μέλλον μπορούμε να περιμένουμε-απαιτούμε και καλύτερα πράγματα.