Σκηνοθεσία: Spike Jonze
Παραγωγής: Usa / 2009
Διάρκεια: 101'
Ο Spike Jonze επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη μετά το Adaptation, διασκευάζοντας το ομότιτλο παιδικό βιβλίο σαρανταετίας του Maurice Sendak. Η ταινία εκτείνεται στο genre της παιδικής φαντασίας. Το Wild του τίτλου, αλλά και η υπόθεση, ίσως να σας παραπέμπει σε σκοτεινές ταινίες του είδους, όπως ο Λαβύρινθος του Πάνα. Ωστόσο κάτι τέτοιο είναι εντελώς άστοχο. Αν θα επιθυμούσαμε να κάνουμε κάποιες αναφορές-συσχετισμούς, αυτοί θα ήταν πιο ταιριαστοί με ταινίες όπως το "Bridge to Terabithia", η το κλασσικότατο "The Wizard of Oz".
Η ιστορία είναι πολυειπωμένη και πολυειδωμένη στο cinema. Αξιοποιεί το εύρημα μιας εναλλακτικής πραγματικότητας που ξεπηδάει απ' την γοητευτική φαντασία ενός πιτσιρίκου. Για την ακρίβεια, ο 9χρονός Max βουλιάζει στον τυπικό πλέον τρόπο ζωής της σύγχρονης πόλης. Η αδερφή του τον παραμελεί, όντας αφοσιωμένη στην teenage ιδέα του cool. Η μητέρα, παρά τις ευδιόρατες προθέσεις άσκησης των κηδεμονικών δικαιωμάτων, είναι αποπνικτικά πιεσμένη στο ανθρωποφάγο εργασιακό γίγνεσθαι. Ενώ πατέρας δεν υπάρχει, είναι της μόδας τα διαζύγια. Όλα αυτά, κάπως άγαρμπα σκηνοθετημένα είναι η αλήθεια, τρέφουν τον Max με τα αρνητικά συναισθήματα της αποξένωσης και της μοναξιάς. Η συναισθηματική καταπίεση τον εξωθεί μακριά απ' τον αδιεξοδικό τρόπο ζήσης της πόλης και της οικογένειας. Και με τη φαντασία στα κουπιά του και την επιθυμία ενός άλλου τόπου στα πανιά του, καταφτάνει σ' έναν αλλόκοτο κόσμο, που κατοικείται από γιγάντια, και σε γενικές γραμμές άκακα, τέρατα.
Τα αγαθά τέρατα, 7 στον αριθμό, μιλούν με φωνές επωνύμων όπως ο Paul Dano, ο Forest Whitaker, η Catherine O'Hara κ.α. Διαφέρουν μορφολογικά αλλά και χαρακτηρολογικά, παρουσιάζοντας έτσι μια ποικιλόμορφη κοινωνία. Τόσο ως προς τα εσωτερικά χαρακτηριστικά της, όσο και ως προς τα εξωτερικά. Μια κοινωνία που είναι καταδικασμένη να βασιλεύεται απ' τον Max. Ο Spike Jonze σκηνοθετεί με όπλο τη γοητεία της παιδικής ανάμνησης. Και αυθόρμητα μας μεταφέρει στις συναισθηματικές μεταπτώσεις των ανέμελης παιδικότητας επεισοδίων του. Που ξεχειλίζουν από στοιχεία ψυχογραφικού και χαρακτηρολογικού ενδιαφέροντος.
Στη συνέχεια όμως, θα παρουσιάσω μια πιο προχωρημένη αποδόμηση της ταινίας. Όλος αυτός ο κόσμος είναι ένας τόπος δημιουργημένος από τη φαντασία του Max. Οι συναισθηματικές του μεταπτώσεις, του τόπου, βρίσκονται σε πλήρη σύνδεση με τον Max. Η αναστάτωση, η γαλήνη και η ευημερία εξαρτάται αποκλειστικά απ' τον τρόπο που ο Max διοικεί τα καλοκάγαθα τέρατα. Τα πλάσματα όμως αυτά, ως στοιχεία του φανταστικού τόπου, είναι τα επινοήματα του νεαρού πρωταγωνιστή. Δεν είναι αυτόνομες εξωτερικές υπάρξεις. Είναι οι ενδότερες αντανακλάσεις και το πλήθος των εσωτερικών ετερωνύμων του Max. Και το μορφολογικό εύρος τους, εσωτερικά και εξωτερικά, μας αποκαλύπτει το εύρος των πτυχών του εαυτού του ιδιοκτήτη τους. Ο οποίος αποτελεί τον πνευματικό πατέρα ολόκληρου αυτού του κόσμου. Και έτσι η πολυπόθητη ευημερία του τόπου αναφέρεται ουσιαστικά στην εσωτερική γαλήνη του Max. και του κάθε Max. Που προκύπτει αποκλειστικά απ' την επίτευξη, ή μη, της εσωτερικής ισορροπίας ανάμεσα σ' ένα πλήθος ετερόκλητων εαυτών.
Ανεξάρτητα από την επιτυχία ή της αποτυχία του εγχειρήματος της βασιλείας του Max, αυτός επιστρέφει σοφότερος. Με τη σοφία που προσθέτει κάθε ταξίδι, φανταστικό ή πραγματικό, αν το βιώνεις βαθιά και συνειδησιακά. Μαζί του, και εμείς ωριμότεροι...
Βαθμολογία 6/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου