Σκηνοθεσία: James Cameron
Παραγωγής: USA / UK / 2009
Διάρκεια: 162'
Ο Jake Sully(Sam Worthington), ένας πρώην πεζοναύτης, με κινητική αναπηρία ενσωματώνεται στον πλανήτη Pandora, όπου το ανθρώπινο είδος βρίσκεται σε μια ιμπεριαλιστική αποστολή. Όλα αυτά τοποθετούνται στα μέσα του 22ου αιώνα. Ο Jake Sully βρίσκεται στο "ανάμεσα" δύο κόσμων: αυτού των ανθρώπων και αυτού των γηγενών εξωγήινων. Σύντομα θα γοητευθεί από μια εξωγήινη κοπέλα, αλλά και από την ουμανιστική, φυσιολατρική και πνευματώδη κουλτούρα του πολιτισμού τους, και θα πολεμήσει στο πλευρό τους τους κατά των κτηνώδων επεκτατικών σχεδίων των ανθρώπων.
Λοιπόν κατ' αρχάς να σας εξομολογηθώ πως το παρόν κείμενο δεν θα καταπιαστεί επιμεριστικά με το τεχνολογικό κομμάτι, αλλά με την ταινία στην ολότητα της. Ενώ επίσης θα παρακινούσα τους φανατικούς θαυμαστές του Avatar να το παρακολουθήσουν και στη δυσδιάστατη εκδοχή του. Όχι, δε υποτιμώ την τεχνογνωσία του James Cameron ο οποίος μας ξενάγησε με αξιοπρέπεια στην τρίτη διάσταση, ούτε αγνοώ πως η ταινία προορίζεται αποκλειστικά για την τρισδιάστατη αίθουσα. Αλλά μια ταινία υπάρχει ως ολότητα, ως ένα σύνολο. Και καλό θα ήταν να κρατήσουμε τις αποστάσεις από το πρωτοφανές βίωμα του εντυπωσιασμού που μπορεί να επιφέρει μια μεμονωμένη πτυχή της ταινίας, θολώνοντας τη συνολική κρίση μας. Στον κινηματογράφο του 21ου αιώνα δε νοείται φόρμα για τη φόρμα: δεν ασχολούμαστε πλέον αν ένας σκηνοθέτης γυρνάει σε 16mm, 35mm, με high definition, με τεχνική στοπ καρέ ή με picture motion. Δεν ενδιαφερόμαστε ούτε για το μοντάζ εξατομικευμένα, ούτε για το αν η φωτογραφία είναι έγχρωμη ή ασπρόμαυρη. Αντιθέτως, όλα τα παραπάνω και όλες οι αισθητικές επιλογές "εξετάζονται" στο μέτρο που εξυπηρετούν το περιεχόμενο και το ευρύτερο αισθητικό πνεύμα της ταινίας.
Και σ' αυτό το σημείο θα 'θελά να θέσω το ερώτημα: κατά πόσο αυτή η techno-freak(φόρμα) οπτική άπτεται στο DNA της ταινίας. Προφανώς το 3D είναι μια τεχνική που συμβαδίζει με μια φουτουριστική περιγραφή του ανθρώπινου είδους. Είναι όμως εξίσου κατάλληλο για την περιγραφή του" οπισθοδρομικού" γηγενή πολιτισμού της ταινίας; Ενός πολιτισμού που θεμελιώνεται σε μια βαθέως εσωτερική και πνευματική διαλογική διάσταση, στη σχέση του ανθρώπου με τη Φύση και στις αγνές δομές της πρωτογενούς κοινωνίας και της συλλογικότητας; Η απάντηση ασφαλώς και είναι αρνητική. Η τεχνολογία, δομικά και μόνο, ως το μοντέλο που υλοποιείται απ' το δίπτυχο χρήστης-διεπαφή, αποτελεί μέσο αποξένωσης. Τοποθετώντας το άτομο σ' ένα εξωτερικό λειτουργικό περιβάλλον. Σε αυτή τη βάση, το υπερηχητικό 3D μοιάζει τουλάχιστον ασύμβατο με τον χαμηλότονο ύφος του πολιτισμού του οποίου περιγράφει. Βέβαια θα ήταν κάπως άδικο να μην αναφέραμε πως παρόμοια τεχνολογική στρατηγική ακολουθούν ταινίες με πανομοιότυπο περιβάλλον,(με πρόχειρο παράδειγμα το αξιοπρεπές Apocalypto) προσπαθώντας να εντυπωσιάσουν το αναπόφευκτα αδαή κοινό. Η μόνη ταινία που θυμάμαι αυτή τη στιγμή να ξεφεύγει αυτής της "παγίδας" είναι το Ten Canoes.
Αλλά ας πάμε στο Avatar. Οφείλω να ομολογήσω πως το πρώτο μισό, και κάτι ακόμα, της ταινίας είναι αξιοπερίεργα ανεκτό. Καθώς ο James Cameron μετριάζει την πλοκή και τις Αμερικάνικες φανφάρες, μένοντας σχεδόν εξ' ολοκλήρου πιστός σε μια δηλωτική περιγραφή των πολιτισμών που συγκρούονται στην ταινία. Το εκθαμβωτικά όμορφο πράσινο τοπίο και η γοητευτική επιρροή του γηγενούς πληθυσμού στέκονται ακρογωνιαίοι λίθοι στο χτίσιμο της ταινίας. Χωρίς σε καμία περίπτωση να μπορούμε να πούμε ότι ο James Cameron παραδίδει μαθήματα πολιτισμικής ταυτότητας. Στο αναμενόμενο κλισέ επαναπαύεται. Των ιμπεριαλιστών και τεχνολογικά αλλοτριωμένων ανθρώπων, και των αγνών και ανυπεράσπιστων φυσιολατρών κατοίκων της περιοχής.
Βέβαια η ταινία αποκτάει άγρια τροπή απ' το πρώτο της κιόλας twist. Σημείο ορόσημο η στιγμή που ο Jake σπάει τις κάμερες, δηλώνοντας φανερά τη θέση του. Βυθίζοντας τη δραματουργία στους βούρκους της απλουστευμένης και εξαγριωτικά περιορισμένης Αμερικάνικης περιπέτειας. Το καλό και το κακό ορίζονται στρυφνά. Μ' έναν άκρως υποτιμητικό τρόπο για τη νοημοσύνη μας. Τα πάντα εγκλωβίζονται στη λεπτή επιδερμίδα της επιφάνειας. Η δραματουργία εξελίσσεται σε ένα πεδίο μάχης που το σύμπαν συνωμοτεί για τη δικαίωση του καλού. Νοήματα όπως η Θεολογία της φύσης(ή μήπως η φύση της Θεολογίας) συντελούν στο παραπάνω. Το Avatar τελικά καταλήγει σ' ένα ασόβαρο φιλμάκι διασκεδαστικής κατανάλωσης και εκβιασμού συναισθημάτων. Το αντιιμπεριαλιστικό μύνημα διαψεύδεται με κωμικοτραγικό τρόπο από τη δομική σύσταση του film. Την ώρα που ο πρωταγωνιστής βαφτίζεται υπερήρωας, και επανακτεί την εμπιστοσύνη των ντόπιων με μια ατάκα του τύπου: "Πάμε μια βόλτα με την Πόρσε;"
Θα' ταν άδικο να μην αναγνωρίσουμε στο Avatar το τεχνολογικό επίτευγμα: να ποιήσει με αξιοπρόσεκτη ωριμότητα την τρίτη διάσταση. Και να φέρει ένα σημαντικό θέμα στο προσκήνιο: αυτό της ανασύστασης του κινηματογραφικού κάδρου. Όμως θα ήταν επίσης άδικο να μην αναφέρουμε και το κινηματογραφικό επίτευγμα: Ο James Cameron κατάφερε να κάνει χειρότερη ταινία απ' τον Τιτανικό.
Βαθμολογία 3/10
Θα ήθελα ακόμα να παραθέσω το link ενός κειμένου που γράφτηκε στη blogοσφαιρά, που εκφράζει αποδοτικότερα όσα ήθελα να αναφέρω. 2 in the soup
22 σχόλια:
Λοιπόν αγαπητέ, με βρίσκεις απέναντί σου εδώ.
Καταρχήν αναφέρεσαι στη ταινία σαν ολότητα αλλά τελικά φαίνεται να την «κρίνεις» επιμεριστικά στο μη τεχνολογικό κομάτι. Αλλά δεν είναι εκεί το πρόβλημα (το κάνεις όμως).
Το Avatar δυστυχώς κατακρίνεται διότι αυτοί που το λάτρεψαν το παρουσίασαν/ζουν στους άλλους με λάθος τρόπο. Και οι άλλοι, αυτοί που δεν το λάτρεψαν, μοιάζουν τελικά επίσης θαμπομένοι από την τεχνολογία του που δυστυχώς το κατακρίνουν για τους δικούς τους λάθους λόγους. Το κοινό που θα πάει στον κινηματογράφο για να εντυπωσιαστεί δεν είναι απαραίτητα αδαή και πίστεψέ με, πολλοί από εμάς που γουστάρουμε το Avatar δεν το γουστάρουμε για την τεχνολογία του, αυτή άλλωστε υπάγεται στη γενικότερη ανάπτυξη του είδους. Όμως, και διόρθωσέ με αν κάνω λάθος, σε αυτήν αναλώνεται, τουλάχιστον, το μισό κείμενο που διάβασα παραπάνω.
Κατά δεύτερον, πως θα μπορούσε ο Cameron να παρουσιάσει μια ολοκρηρωμένη στο 100% πολιτισμική ταυτότητα για να πείσει τους κατήγορούς του από την στιγμή που ο ίδιος από το μηδέν έχτισε αυτόν τον πολιτισμό και είχε μόλις 3 ώρες να τον παρουσιάσει (και γιατί να το κάνει άλλωστε αν ρωτάς εμένα). Αν και νομίζω πως δεν ήθελε να παρουσιάσει ένα νέο πολιτισμό, απλά έναν στο ελάχιστο διαφοροποιημένο από τον δικό μας, αλλά φυσικά ποτέ επιδιωκόμενο από εμάς. Και εδώ κάνεις επίσης ένα λάθος. Σε αντίθεση με το (για να μη το χαρακτηρίσω θα πω απλά μη αποδεκτό) Αpocalypto, οι μπλε κάτοικοι του Avatar δεν είναι αγνοί ανυπεράσπιστοι φυσιολάτρες, σε καμία περίπτωση – που το είδες αυτό?. Το ότι δεν έχουν τεχνολογία και όπλα μαζικής καταστροφής δεν σημαίνει ότι δεν είναι αναπτυγμένοι (και εδώ είναι που σου λέω ότι παρόλο που προσπάθησες, παρέμεινες θαμπωμένος από τα εφέ της ταινίας). Οι μπλε κάτοικοι είναι πλήρως αναπτυγμένοι και εναρμονισμένοι με την φύση (τους), σε αντίθεση με τον γήινο-ανθρώπινο πολιτισμό ό οποίος πορεύεται διαφορετικά. Δεν έχει να κάνει με τους αμερικάνους ή τους marines, αυτοί απλοί αγγελιοφόροι είναι αντιπροσωπεύοντας όλους μας. Το μήνυμα δεν είναι αντιιμπεριαλιστικό. Ούτε προειδοποιητικό ή διδακτικό. Απλά ξεκάθαρο. Ο δρόμος που διαλέξαμε εμείς δεν σημαίνει ότι είναι ο μοναδικός.
Επίσης, σημείο ορόσημο δεν είναι όταν ο Jake σπάει τις κάμερες αλλά όταν μπαίνει στο Avatar και αφήνεται ελεύθερος. Οι κάμερες είναι αναμενόμενες. Ούτε το καλό με το κακό δεν ορίζονται στρυφνά όπως λες, απλά δεν ορίζονται καθόλου. Αυτό που τονίζεται είναι η διαφορετικότητα των ειδών και είναι 2-3 ατάκες οι οποίες κάνουν την διαφορά. Το σύμπαν συνωμοτεί ναι, αλλά όχι για την δικαίωση του καλου, αυτό δεν στέκει καν σαν έκφραση (πως θα μπορούσε να υπάρχει η δικαίωση του «κακού»?). Το σύμπαν συνωμοτεί για να επέλθει η ισορροπία (όπως πολύ πιθανόν να συνωμοτήσει στο μέλλον και για την γήινη ισορροπία). Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Παρόλες τις διαφωνίες μας όμως χαίρομαι όμως όταν μιλάς για εκβιασμό συναισθημάτων γιατί δείχνει ότι κάτι ένιωσες. Ακόμα και αν το επέρριψες ως εκβιαστικά επιδιωκόμενο. Και στο κάτω κάτω, δεν έχει σημασία αν την ιστορία που λες την έχει πει κάποιος άλλος στο παρελθόν, σημασία έχει ότι εσύ την λες πιο γαμάτα απ’ όλους. Και επειδή αρκετά κρατήθηκα, γαμάει το Avatar..!!!!!!! ;)
Την καλημέρα μου….
Και μένα θα με βρεις απέναντί σου! Δεν είναι χειρότερο του Τιτανικού :Ρ
Οι Na'vi νομίζω πως παραείναι μπροστά τεχνολογικά και μόνο τρισδιάστατα θα μπορούσαν να παρασταθούν(μιλάμε το internet τρέχει στις φλέβες τους, usb κοτσίδες και όλοι συνδεδεμένοι σε ένα τεράστιο δίκτυο). Πλέον η τεχνολογία είναι στο αίμα τους απλά με διαφορετικό τρόπο από αυτή που αντιμβανόμαστε εμείς(σεναριακά το μόνο που μου άρεσε-το nerd μέσα μου έκανε μεγάλες χαρές-).
Από εκεί και πέρα μαζί σου σε όλα περί σεναρίου. Απίστευτα κλισέ και προσωπικά όταν συνήθισα τα εντυπωσιακά εφέ βαρέθηκα και λίγο. Τουλάχιστον είναι ειλικρινής ταινία καθώς ποτέ δεν θέλησε να περάσει σαν κάτι παραπάνω από ταινία ποπ κορν.
Είμαι όμως της γνώμης ότι έπρεπε να γίνει. Τώρα ξέρουμε ότι ο κινηματογαφος έχει ΚΑΙ αυτή τη δυνατότητα. Τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να αποτελεί το μέλλον αλλά δεν γινόταν να μην εντυπωσιαστώ. Και πιστεύω ότι το σενάριο δεν μπορούσε να είναι αλλιώς γιατί την περισσότερη ώρα δεν μπορείς να προσέξεις απόλυτα τι γίνεται(αποσπασμένος από τα τρομερά εφέ) οπότε όσο πιο απλοϊκό τόσο καλύτερο!
Εγώ πάλι που δε συμμερίζομαι το παράφορο πάθος σας για τη μεγάλη οθόνη,θα ακολουθήσω το ένστικτό μου και δε θα πάω να τη δω,γιατί φαίνεται μια μπούρδα και μισή! Και είχα μια σκασίλα αν η κάθε πατάτα περιέχει ή όχι τεχνολογικούς νεωτερισμούς...
"Κατάφερε να κάνει χειρότερη ταινία απ'τον Τιτανικό",χα χα χα,δεν παίζεσαι,Kioy!! Καλά,αν και δεν πρόκειατι να δω το Avatar,δυσκολεύομαι να το πιστέψω!!!!
Δεν έχω διαβάσει το κείμενο ακόμα και κατέβηκα αφού επιμένεις να βάζεις βαθμολογία σαν σινε-δάσκαλος να δω τον βαθμό που απέσπασε αυτό το φιλμ. Το μάτι μου έπεσε στην τελευταία πρόταση σου και, δυστυχώς, γίνεσαι γραφικά εμπαθής: Από πού και ως πού ο Τιτανικός είναι μια κακή ταινία και πού αυτό χρειαζόταν στο κείμενο;
@Chris Z.
Δε σου κρύβω πως απόλαυσα το σχόλιο σου. Ή καλύτερα την κριτική σου πάνω στο film.
Κατ' αρχάς από κει και πέρα θέλω να αναφέρω πως δε μπορώ να διακρίνω λάθος/σωστούς λόγους και λάθος/σωστούς τρόπυος στην "ανάγνωση" μιας ταινίας και στην παρουσιασή της. Το ορθό και το εσφαλμένο είναι συνάρτηση των συντεταγμένων που ορίζεται η εξατομικευμένη σου θέα.
Και να λύσω και μια άλλη παρεξήγηση, δε χαρακτήρισα αδαή το κοινό στο οποίο άρεσε το Avatar. Αλλά μας χαρακτήρισα όλυος αδαής πάνω στη σημειολογία μαις ταινίας που πραγματεύεται κάτι απ' το οποίο μας χωρίζει μια γιγάντια απόσταση, αναπόφευκτα, του πραγματικού.
Τώρα στα υπόλοιπα που υπέροχα λες:
Μ' αρέσει που μετατοπίζεις το μύνημα στο: "Ο δρόμος που διαλέξαμε εμείς δεν σημαίνει ότι είναι ο μοναδικός." Δίνοντας μαι ενδιαφέρουσα συνιστώσα στην ταινία. Και που καταφέρνεις να δυεισδύσεις κατω απ' το ανθυγιηνό Αμερικάνικο περιτύλιγμα.
Ωστόσο επιμένει να μου ακούγεται ειρωνική η χροιά του James Cameron αν θέλει με ΑΥΤΗ την ταινία να μιλήσει για λοξοδρόμηση.
@Aniie Hall
Ασφαλώς έχεις δίκιο στα περί τεχνολογίας. Το κειμενό μου, το ξαναδιαβάζω και γενικά είναι αρκετά κακοδιατυπωμένο. Πέφτοντας στη λούπα της μη τήρησης της πρέπουσας απόστασης. Ωστόσο και αυτή η υπερηχητική τεχνολογάι τεκμηριώνεται μ' έναν εσωτερικό τρόπο, ως επακόλουθο μιας σχεδόν ερωτικής φυσικής ένωσης και ΄χοι μιας εξωτερικής σύνδεσης.
Για το τεχνολογικό εμένα με βλέπεις απενάντι! Δεν ξέρω κατά πόσο ο κινηματογράφος απειλείται από αυτό, και αν οφελείται μόνο η βιομηχανία. Αλλά ο James Cameron κατάφερε να βάλει στο τραπέζι μια συζήτηση περί επαναπροσδιορισμού και επανασύστασης του κινηματογραφικού κάδρου. Και αυτό από μόνο του είναι κατι. Όχι απαραίτητα σπουδαίο. Αλλά κάτι.
@Ετερώνυμος
Πίστευε και μη ερεύνα!
όσο για τους τεχνολογικούς νεωτερισμούς δε διαφωνώ. Γιατί στον κινηματογράφο δε μπορούμε να μιλάμε για τη φόρμα για τη φόρμα. Όμως έιναι τέτοιο το μέγεθος της τεχνολογικής πρωτοπορίας, που σ' ένα πλαίσιο, διαφορετικό από αυτό της ταινίας, ανάβει μια άλλη συζήτηση περί ανασύστασης του κάδρου. Το οποίο μας αφορά ως θεατές, ως μια μελοντική πράξη που (πιθανόν) θα αντιμετωπίσουμε/βιώσουμε! Δεν το λέω απαραιτήτως αρνητικά. Όπως και να το κάνουμε το 3D, εφόσον αρτιοποιηθεί, δίνει πολλές δυνατοτητες!
@Πάνος
Στο θέμα της βαθμολογίας, μου χεις δώσει την αφορμή να αναφερθώ πολλάκιςμ Ννομίζω πως έχει γίνει αντιληπτό ότι δεν παρίσταται εκεί για να δηλώσει το μετρο κάποιας κινηματογραφικής αλήθειας ή κάποιας αυθεντίας του υποφαινόμενου. Κάθε άλλο υπαρχει με προσωπικό κόστος!
Τώρα αν εσύ επιμένεις να στρέφεις το βλέμμα σου προς τα εκεί, ίσως ορίζεις τη θέση σου ως σινε-μαθητής!
Τα περί εμπάθειας μου τα γνωρίζεις ρε! Άστα να πάνε...
Καληνύχτα σου φίλε...
Σε ευχαριστούμε για τα πολύ καλά σου λόγια και το σχόλιο στο blog μας. Μπορεί να μην έχουμε usb κοτσίδες που ζήλεψε και η Annie Hall για να συνδεόμαστε, διαθέτουμε όμως την blogoσφαιρα αντ'αυτού !
Φίλε,
το προσωπικό κόστος της βαθμολογίας προφανώς και το επωμίζεσαι, αλλά ίσως πρέπει να το ξανασκεφτείς, αυτό το απόλυτο μέτρο δεν ταιριάζει στο σινεμά. Εκτίθεσαι για παράδειγμα σε συγκρίσεις: Αν ο Τιτανικός είναι μια τόσο κακή ταινία και το Άβαταρ που κατάφερε να είναι τόσο χειρότερη πήρε 3/10, ο Τιτανικός παίρνει ένα 5/10 ας πούμε. Είναι τόσο κακός αυτός ο βαθμός, είναι αυτή μια τόσο κακή ταινία; Τα Φώτα της Πόλης με το 8/10 τους είναι μια ταινία εξίσου καλή με το Εργοστάσιο Σοκολάτας; Και άλλα τέτοια χαριτωμένα.
Αν με έβαζε κάποιος να διαλέξω μεταξύ ενός συνεπούς σινε-μαθητή και ενός σινε-δάσκαλου του δημοσίου, δίχως σκέψη θα διάλεγα το πρώτο :)
Έλα τώρα, παραδέξου ότι ήταν άστοχη η αναφορά στον Τιτανικό. Εξάλλου αύριο μεθαύριο θα σε πετύχω και θα σ'τα ψάλλω. :Ρ
Καλημέρα μαν.
Πρόκειται απλώς για ένα μεγαλειώδες παραμύθι, που καταφέρνει να σε κρατήσει καθηλωμένο στην καρέκλα, χωρίς να καταλάβεις πως πέρασε τόση ώρα. Είναι μια ταινία περιπέτειας, που "χτίζεται" πάνω σε ανθρωπιστικές αξίες και αυτό την κάνει ακόμα σημαντικότερη. Έχουν, ασφαλώς, γίνει ταινίες καλύτερες για θέματα οικολογίας, ενσωμάτωσης του διαφορετικού μέσα στην κοινότητα ή επεκτατικής ληστρικής προσέγγισης απέναντι στον πλανήτη. Το σημαντικό, κατά την γνώμη μου, είναι, ότι όλα αυτά και άλλα πολλά, λειτουργούν εδώ, σαν το backround, για να ξεδιπλωθεί ατόφιο, το κυρίαρχο "διασκεδαστικό", ας μου επιτραπεί η έκφραση, μέρος της ταινίας.
@2inthesoup
Δική μυο η ευχαρίστηση να απολαμβάνω δια της ανάγνωσης κείμενα σαν τα δικά σας! Η μπλογκόσφαιρα γίνεται τόπος εκτόνωσης των εσωτερικών μας κόσμων, και πα΄νω στο παιχνίδι οι τόποι δικτυόνονται, όλοι δικός μας κόσμος!
@Πάνοσ
Πραγματικά σ' απολαμβάνω στα χαριτωμένα που λες φίλε μου! Για την βαθμολογία έχω τοποθετηθεί πολλάκις, δε νοείται(για μένα) σύγκριση μέσω αυτής. (Θα κάνω τον κόπο να ψαχουλέψω στο blog κάποιο σχόλιο μου πάνω σ αυτό και θα στο pastaρω)
Τώρα για τον σινε-μαθητή και τον σινε-δάσκαλο, εντός του ίδιου κύκλου, αντάμα πνίγονται... Ας μην προτιμήσουμε κάποιον. Ούτε τον βολεμένο Ούτε τον άμοιρο αμνό, που ακολουθεί νομοτελιακά την τροχία του βολεμένου μέχρι να καθομοιάσει!
Άντε και να το παραδεχτώ! Τι νόημα έχει! Τ¨ωρα το κείμενο μου το διαβάζω ως τρίτος, σ' έναν τρίτο χρόνο. Ότι γράφτηκε, γράφτηκε σε μια άλλη στιγμή που πλέον δεν κατέχω...(Εκ των πραγμάτων δε δύναμαι να την κατέχω).
υγ. Αντιγράφω το πρώο που βρήκα πρόχειρο: "Δε θα ήθελα κάποια κριτική μου να είναι μέτρο σύγκρισης για άλλη κριτική. Τουλάχιστον όχι λαμβάνοντας υπόψιν τον παράγοντα βαθμολογία. Οι ταινίες δεν είναι πατάτες που της ζυγίζω στο δεξί ή στο αριστερό μου χέρι! Δύο όμοια 9αρια απευθύνονται για τελίως διαφορετικές δημιουργίες, δεν εξισώνουν καμία ταινία. όπως ούτε οι άνισες βαθμολογίες είναι εργαλείο σύγκρισης."
@synephidikos
Συμφωνώ μαζί σου στα περισσότερα.
Απλά θεωρώ τις ανθρωπιστικές αξίες κάπως οξύμωρο στο συγκεκριμένο περιτύλιγμα!
Ενώ εμένα δε με κράτησε στην καρέκλα. Το ρολόι ήταν συχνός τόπος επίσκεψης μου...!
Καλη νύχτα σε άπαντες!
"Η τεχνολογία, δομικά και μόνο, ως το μοντέλο που υλοποιείται απ' το δίπτυχο χρήστης-διεπαφή, αποτελεί μέσο αποξένωσης."
Δεν θα μπορούσα να διαφωνώ περισσότερο αγαπητέ Kioy. Τα πάντα εξαρτώνται από τη χρήση της τεχνολογίας. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί εξ ορισμού μέσο αποξένωσης. Μου θυμίζεις αυτούς που λένε ότι πρέπει να τρως με τα χέρια και όχι με μαχαιροπήρουνο. Δηλαδή ο αγρότης πρέπει να σκάψει με τα χέρια; Το φτυάρι, η τσάπα, το άροτρο και τελικά το μηχάνημα πως αποξενώνουν; οκ ο τεϊλορισμός με την εξωφρενική κατάτμηση της εργασίας στα εργοστάσια αποξενώνει τον εργάτη από το προϊον και την εργασία του αλλά και εκεί δεν φταίει η τεχνολογία. Ο άνθρωπος φταίει που καταφεύγει σε τέτοιους όρους και μεθόδους για μεγιστοποίηση της απόδοσης (αν και αυτό ελέγχεται) και τελικά του κέρδους. Η τεχνολογία με σωστή χρήση της μπορεί να συμβάλλει τα μέγιστα στο να γίνει ο άνθρωπος ελεύθερος, ευτυχισμένος, ακόμα και να πλησιάσει πιο πολύ τη φύση. Τώρα πια με την τεχνολογία και τη βιομηχανοποίηση μπορεί να αλλάξει η κοινωνία από κάτω. Εκτός αν θέλουμε να γυρίσουμε πίσω και η "διεπαφή" να μη γίνεται με τεχνολογικά μέσα αλλά με σκλάβους...
Και κάτι για το 3D το οποίο σε κάποια σημεία με θάμπωσε αλλά δεν με έπεισε. Δεν ξέρω αν είναι το μέλλον αλλά πριν το απορρίψουμε ας έχουμε στο μυαλό μας την περιβόητη ατάκα του Harry Warner το 1927, σχετικά με την προοπτική του ομιλούντος κινηματογράφου: "Ποιος στην ευχή θα 'θελε να ακούσει ηθοποιούς να μιλούν;"
Κλισέ το ξέρω, το ίδιο θα έλεγα και την κόντρα φιλμ/ψηφιακό αλλά αυτή είναι η αλήθεια, με βιαστικές προβλέψεις κινδυνεύουμε να εκτεθούμε.
Θα συμφωνήσω με τον Πάνο. Ο Τιτανικός είναι μέτρια ταινία αλλά σίγουρα όχι κακή.
Πράγματι,δεν είναι κακή.Κάκιστη είναι!
@zamuc
Σ' αυτό που διαφωνείς εγώ συμφωνώ μαζί σου...
"Τα πάντα εξαρτώνται από τη χρήση της τεχνολογίας."
Ασφαλώς. Και αν θες τη γνώμη μου η τεχνολογία αποτελεί (επιθυμητή) υλική εξέλιξη. Μόνο που η υλική εξέλιξη για να καταστεί ωφέλιμη προϋποθέτει και πνευματική εξέλιξη. Εδώ η εξέλιξη είναι στον κατασκευαστή, αποφέρει κέρδος, και οι υπόλοιποι έρμαια του κέρδους τους. Βομβαρδισμένοι σε έναν τρόπο ζωής που μας χρησιμοποιεί χωρίς να τον χρησιμοποιούμε. Ασφαλώς και η πρόταση είναι γενικότητα. Ασφαλώς και υπάρχουν εξαιρέσεις. Ασφαλώς και η τεχνολογία με συνακόλουθη πνευματική εξέλιξη(πολύ γενικόλογο ακούγεται αυτό) μπορεί να επιτελέσει στην συνολική Πρόοδο του είδους (μας).
(Προσωπικά δε θα 'χα πρόβλημα να τρώω/ 'η να τρως με τα χέρια. Ένα άλλο πολιτισμικό σύστημα θα ήταν που δε θα μπορούσα να το "κρίνω" από τη φαινομενικότητα του). Στα ρητορικά που λες για τον αγρότη, ασφαλώς είναι ρητορικά. Φαντάζομαι η θετική μου στάση υπερ σου να αποσαφηνίζεται με την πρώτη παράγραφο της απάντησης.
Όσο για το 3d δεν έχω αρνητική στάση. Ασφαλώς κάθε νέα τεχνολογία προσδίδει νέες δυνατότητες στο μέσο. Μια δυνατότητα νέα εν δυνάμει μπορεί να εμοπόυτίσει το μέσο. Ο προβληματισμός μου έγκειται κατά πόσο η τεχνολογία θα μείνει αυστηρώς στη βιομηχανία κάνοντας το σινεμά ένα διασκεδαστικό τσίρκο και διαφοροποιώντας το ξεκάθαρα από τον κινηματογράφο; Ή κατά πόσο αυτή η τεχνολογία θα παραδοθεί εξ' ολοκλήρου και ελεύθερα στα χέρια των δημιουργών πηγαίνοντας όντως τον κινηματογράφο μπροστά.
@Dynx, Ετερώνυμος
Θέμα γούστου είναι αυτά. Ο Τιτανικός δε μ' άρεσε καθόλου!
Η αλήθεια είναι ότι πήγα αλλού τη συζήτηση αλλά το έκανα εσκεμμένα γιατί μου φάνηκε λίγο αφοριστικό ακόμα και σε ένα κείμενο για ταινία να γράφει κάποιος ότι η τεχνολογία εξ ορισμού αποξενώνει. Το ξέρω ότι απλά απομόνωσα μία φράση σου αλλά θεώρησα ότι ήταν σωστό να το παίξω δικηγόρος του διαβόλου... εεεε της τεχνολογίας :)
Όσο για το 3D συμφωνώ απόλυτα μαζί σου απλά λέω όσοι από εμάς δεν το πήραμε και πολύ ζεστά ας κρατήσουμε μία πισινή
Αν πω ότι συμφωνώ με όσα λες, θα είναι ψέμα.
Καταρχάς, αναφέρεσαι μόνο στη τεχνολογική προοπτική της ταινίας, δηλαδή ότι προβλήθηκε σε τρισδιάστατη μορφή, ήταν κάτι πρωτότυπο, πρωτοποριακό και όλο αυτό συνετέλεσε στο να διαφημιστεί με τον καλύτερο τρόπο. Και συμφωνώ ότι παραδιαφημίστηκε με αυτό το 3D.
Καταρχάς, το 3D δε το βλέπουμε πρώτη φορά στον κινηματογράφο. Να θυμίσω το "Jaws no. 3" (1983 παρακαλώ) ή το "Friday the 13th no. 3" (1982 επίσης παρακαλώ), όπως και το φετινό cartoon "Cloudy with a chance of meatballs", κάποιες ταινίες (από τις τόσες) που προβλήθηκαν σε τρισδιάστατη μορφή και πέρασαν στην αφάνεια από όλους μας.
Το "Avatar" δεν είναι από τις ταινίες, που στηρίχτηκαν μόνο σε αυτό που διαφήμιστηκε, αλλά είχε ένα ικανοποιητικό σενάριο (με κλισέ δε διαφωνώ) και μια προσεκτική σκηνοθεσία. Από την άλλη μην ξεχνάμε και τα μηνύματα που περνά: Μηνύματα οικολογικά, αλλά και το μήνυμα της ψευδαίσθησης του ηλεκτρονικού κόσμου, που βιώνουμε στον αιώνα μας.
Καλό είναι να φύγουμε από το τεχνικό μέρος και να μπορέσουμε να κατανοήσουμε την ολότητα, όπως λες κι εσύ, και να καταλάβουμε τα μηνύματά της.
Και ειλικρινά σε πολλούς δεν άρεσε (οπως και σε σένα πιστεύω) επειδή έγινε όλη αυτή η ανεκδιήγητη διαφήμιση με το 3D. Και είναι κρίμα μια τέτοια ταινία να αδικείται ή να θεωρείται κατώτερη και από το "Titanic".
Εγώ της βάζω 10/10.
Φοβερή ταινία με εκπληκτικά εφέ! Άψογο σενάριο και ακόμη καλύτερη εξέλιξη. Η μαγεία των συναισθημάτων, που μπορεί να σου προξενήσει ο κινηματογράφος, σε όλο του το μεγαλείο!!! Βέβαια αυτό που έχω να πω είναι πως η παρθενογέννεση έχει πεθάνει. Δεν εννοώ οτι έχει ξαναγυριστεί ταινία τέτοιου είδους. Εννοώ κάτι πολύ χειρότερο... αν μπορεί βέβαια κάποιος να το πει έτσι. Ο James πήρε την ιδέα για την δημιουργία του κόσμου της Pandora απο έναν Ρώσο συγγραφέα που στο μυθιστόρημά του περιέγραφε έναν ίδιο κόσμο με το όνομα Pandrossa, με τα ίδια ακριβώς πλάσματα και με τον ίδιο τρόπο ζωής. Απλά ο Αμερικάνος πρόσθεσε και τα δικά του. Ψάξτε το...
Δημοσίευση σχολίου