Σκηνοθεσία: Joe Wright
Παραγωγής: UK / France/ 2007
Διάρκεια: 130’
Αλήθεια ο Joe Wright(Pride and Prejudice) πρέπει να το κοιτάξει λίγο… Δεν μπορώ να καταλάβω πως ένας σκηνοθέτης μπορεί να φάει κόλλημα με την Keira Knightley, η οποία υποκριτικά αναδύει μόνο μια ψυχρή ατμόσφαιρα παγετώνων! Ας αφήσω όμως τις λασπολογίες, και να πω 2 πραγματάκια για την ταινία.
Ο θεατής βλέποντας λοιπόν αυτό το film, θα εγκλωβιστεί στο καταφανή άνισο των δυο μερών του. Το πρώτο μέρος είναι εξαιρετικά δυνατό, χάρις κυρίως την συμπαγή σκηνοθεσία. Μια σκηνοθεσία που καταφέρνει να υπερκαλύψει ευδιάκριτες σεναριακές τρύπες. Αντίθετα όμως το δεύτερο μέρος χαρακτηρίζεται από μια εύκολη, εύπεπτη και μάλλον αδιάφορη κινηματογράφηση. Μελό ξεπατικοτούρες, υπερβάλλουσες σκηνές αντισταθμίζουν την αδυναμία της αφήγησης να πλάσει τα κομβικά σημεία. Και έτσι οδηγούμαστε μέχρι το λυτρωτήριο μεν, επιτηδευμένο δε, finale.
Συγκεκριμένα ο Joe Wright στο πρώτο μέρος αποφασίζει να κομματιάσει τις σκηνές, δίνοντας την υποκειμενική όψη των γεγονότων από το πρίσμα του κάθε ήρωα. Μια πολύ ενδιαφέρον εστίαση, που μυεί τον θεατή στον ψυχισμό των πρωταγωνιστών. Μια αφήγηση με αργό αλλά μεθυστικό ρυθμό που προϊδεάζει τον θεατή για κάτι σπουδαίο. Ωστόσο αυτή η «ευλύγιστη» σκηνοθεσία, άλλοτε χρησιμοποιείται ουσιαστικά και άλλοτε με σκοπό να εντυπωσιάσει. Αντίθετα στο δεύτερο μέρος, απομακρυνόμαστε από την μυστήρια και υπαινικτική αυτή κινηματογράφηση. Οι εύκολες και άσκοπες πληροφορίες που ρέουν άφθονα λειτουργούν αναιρώντας όσα έχουν προηγηθεί. Σκοπός του filmikou χρόνου είναι να αφηγηθεί τις ασυμβάδιστες ζωές των πρωταγωνιστών του. Όμως αυτή η αφήγηση πάσχει από παντού. Δεν ξέρω πως μπορείς να καταφέρεις θέματα, όπως τον πόλεμο, το νοσοκομείο, που έχουν τόσο υλικό, να τα κάνεις να φαίνονται γελοία μες στην υπερβολή τους. Ο Joe πάντως τα καταφέρνει! Τέλος, για να οδηγηθούμε στο εξλιεαστήριο finale της πρωταγωνίστριας Brioni, ακολουθούν ένα σωρό από ωραιοποιημένα και μελό τεχνάσματα. Τα οποία εν τέλει θα πείσουν μόνο τους υπέρ καλοπροέραιτους, και θα αποστρέψουν τους υπόλοιπους.
Στις προθέσεις της ταινίας είναι να θίξει θέματα όπως: το φλογερό και ασυμβίβαστο του έρωτα, την μετάνοια και την εξιλέωση, τη δύναμη της φαντασίας αλλά και ένα κοινωνικό σχόλιο για την ανισότητα που βιώνουν άνθρωποι χαμηλότερης προέλευσης. Ωστόσο το αποτέλεσμα είναι αμφίβολο. Καθώς ανισόρροπα μοιάζουν όλα αυτά στο ασταθή σύμπαν της ταινίας. Ωστόσο το Antonement έχει στα σκαριά της μια ενδιαφέρον φωτογραφία, ωραία δεσίματα στα κάδρα και τις πολύ καλές ερμηνείες των Saoirse Ronan, Vanessa Redgrave στον διαχρονικό ρόλο της Brioni.
Βαθμολογία 6/10
6 σχόλια:
Σχεδόν τα ίδια λέμε για την ταινία!
Ωστόσο θα πρέπει να μην αφήσεις ασχολίαστη την ερμηνεία της Ρομόλα Γκαράι, της 18χρονης Μπραιόνι. Και για να καταλάβεις της διαφορά της σε αυτό τον ρόλο, πρέπει να την δεις στο Amazing Grace, το οποίο μόλις κυκλοφόρησε στα βίντεο κλαμπ ως "Δρόμος για την ελευθερία", στο οποίο είναι καρακουκλάρα.
Και τώρα που είπα καρακουκλάρα, θυμήθηκα την Κίρα. Μα γιατί δεν σου αρέσει η Κίρα, εμένα μου αρέσει!
Ναι καλή ήταν και η Ρομόλα, αν και την θεωρώ ίσως την πιο αδύναμη των τριών! Αμα πέσει στα χέρια μου θα δω και αυτό που μου προτείνεις...
Ειλικρινά η Κίρα για μένα είναι μια από τις πιο ατάλαντες καταξιωμένες ηθοποιούς... Πολύ ψυχρή, και πάντα καταφέρνει να αποδίδει κάτι φτηνό σε όλους της τους ρόλους. Τώρα απόψεις είναι αυτά, ελπίζω πάντως αν γίνεις ποτέ σκηνοθέτης(!) να μην την πάρεις στο cast σου!
Καλημέρα φίλε Kioy!
Την ταινία την είδαμε μαζί, οπότε λίγο-πολύ τα συζητήσαμε. :)
Όταν βγήκαμε απ' την αίθουσα μέσα μου ένιωθα κάπως πιο "σκληρή" με το αποτέλεσμα. Όταν όμως γύρισα σπίτι μου και το σκέφτηκα προκειμένου να γράψω το post μου, σιγά-σιγά μέσα μου μαλάκωνα.
-το σκεφτόμουνα πάντως εκείνη τη στιγμή πως θα διαφωνήσουμε :p-
Η αλήθεια είναι πως δεν θεωρώ αυτές τις ταινίες για όλα τα γούστα (ο άντρας μου ας πούμε θα έκοβε φλέβες).
Μου άρεσε εξαιρετικά η φωτογραφία, η μουσική, η σιωπή του πρώτου μέρους που έμοιαζε να μιλάει από μόνη της, ο McAvoy (για την Keira το αναλύσαμε διεξοδικά, σε γενικές γραμμές κι εγώ ατάλαντη κι αγγούρο τη θεωρώ, ωστώσο έχει που και που ορισμένες εκλάμψεις... :p)
Γενικά, για να μην λέω και πολλά μιας και το ανάλυσα στο δικό μου post και τα διάβασες, τη θεωρώ μια απ' τις πιο καλές προσπάθειες του Αγγλικού σινεμά. Θα μπορούσε να ήταν καλύτερη; Σίγουρα! Ωστώσο μου άφησε ένα τέτοιο αίσθημα όταν έμεινα μόνη μου και το σκέφτηκα, όπου με έκανε πιο ελαστική.
:) Καλημέρα και φιλιά!
Για ψάξτο και διαφορετικά, φίλε μου.
Για σκέψου για ποιο λόγο είναι κατατμημένη έτσι η ταινία στο πρώτο τρίτο.
Και γιατί "αλλάζει", επιδιδόμενη σε φανταχτερή δεξιοτεχνία στην συνέχεια;
(Ε, όχι και βαρετή η κινηματογράφηση, μπορεί να μην σ' αρέσει, ή έστω να την βρίσκεις κενή, αλλά βαρετή;...)
Και για την Keira, ευτυχώς, δεν θα τσακωθούμε. Γύρνα την πίσω εσύ, την κρατάω εγώ για πάντα...
Γεια σου, kioy! Μόλις διάβασα την κριτική σου για το atonement. Συμφωνώ απόλυτα για τη βιαστική και "εύκολη" σκηνοθεσία του δευτέρου μέρους της ταινίας. Έμοιαζε να είναι έργο άλλου σκηνοθέτη, σχεδόν αυτονομήθηκε από το πρώτο μέρος!
Διαφωνώ όσον αφορά το φινάλε : το βρήκα δυνατό, συγκινητικό αλλά καθόλου λυτρωτικό! Η μεταμέλεια δεν οδηγεί αυτόματα και στην εξιλέωση που, για'μένα, δεν ήρθε ποτέ.
Όσο για την Keira, θα διαφωνήσω και εδώ! Μου αρέσει πολύ η εσωτερικότητά της σε κάθε ερμηνεία και η εύθραυστη ομορφιά της...Απλά νομίζω ότι πλέον είναι επικίνδυνα αδύνατη!
φιλιά
Maliosa
Γεια χαρά σου αγαπητή maliosa,
χαρά μου να σε βρίσκω εδώ γύρω...
Για την Κίρα, αντίθετως με σένα αυτό που με προβληματίζει είναι η απουσία εσωτερικότητας. Νομίζω πως ερμηνεύει τους ρόλους πολύ επιδερμικά, σαν να ερμηνεύει τύπους ανθρώπων και όχι ολοκληρωμένους ήρωες.
Για το τέλος δεν θα διαφωνήσω ως προς αυτά που λες. Και δυνατό και συγκηνιτικό είναι, αλλά νομίζω είναι επιτηδευμένο. Η γηρασμένη πλέον Brioni, κατά την γνώμη μου, αναλαμβάνει να βγάλει σε πέρας την σεναριακή ανεπάρκεια. Ρίχνει κορωνάτα την λέξη θάνατος και σε συνδυασμό με την πολύ συμπαθήτικη φυσιογνωμία της και τις ώριμες έκφρασεις της(κυρίως λόγου της εκπληκτικής ερμηνείας) κερδίζει τον θεατή και αποσκοπεί, άστοχα, στο να γυρίσει τις εντυπώσεις. Αυτή η εξιλέωση όμως που θέλει να μας ταίσει ο Wright δε νομίζω πως έρχεται...
Δημοσίευση σχολίου