Un homme et une femme

Σκηνοθεσία: Claude Lelouch
Παραγωγής: France / 1966
Διάρκεια: 102'

Πολυδοξασμένη και πολυβραβευμένη(Κάννες, Oscars) ταινία του Γαλλικού κινηματογράφου. Ο Claude Lelouch αναμειγνύει το άναρχο πνεύμα της avant garde με ένα προσωπικό, εξωγήινο όραμα λυρικής εικονοποιείας, και μεταφέρει τη διαδεδομένη μελό σημειολογία της εποχής, στα σαλόνια της high class κοινωνίας.


Το story είναι απλό. Ο άντρας και η γυναίκα του τίτλου, χτυπημένοι απ' τη μοίρα αμφότεροι, ερωτεύονται. Ένας έρωτας αέρινος. Μια φωτιά σ' ένα φιτίλι, που στην ψευδαίσθηση των χθεσινών σταχτών, είχε παραδοθεί στην πρότερη ακινησία. Και όλα αυτά ο φακός τα κάνει μια οπτική πανδαισία. Σαν να αναλαμβάνει ρόλο χορευτή-καβαλιέρου, ντάμες όλοι εμείς, που μας καθοδηγεί σε τοπία ανείπωτης ομορφιάς και αθώας ρομαντικής ποίησης. Οι μουσικές του Francis Lai, σύμβολο μιας εποχής, κάνουν τα βήματα πιο εύκολα.

Η φόρμα της ταινίας είναι πραγματικά ανεπανάληπτη. Πρόκειται για εκείνες τις φορές που οι δεδομένες λέξεις αδυνατούν να περιγράψουν το νόημα του απροσδιόριστου, του πρωτόγνωρου. Της γοητευτικής υπέρβασης. Στοιχεία που χαρακτήρισαν τον Claude Lelouch ως μοντερνιστή. Ο φακός εναλλάσσει τα χρώματα και τις στυλιστικές επιλογές ανά σκηνή. Κάτι που έχουμε ξανασυναντήσει στον κινηματογράφο, με τη χρήση των flash backs και της ασπρόμαυρης φωτογραφίας, χρήση που αποσκοπούσε αποκλειστικά στον προσδιορισμό του τώρα και του χθες. Όμως το "Un homme et une femme" είναι άλλη περίπτωση. Η εναλλαγή στα χρώματα δεν απευθύνεται στις μεταπτώσεις του εξωτερικού χρόνου. Αυτός δε νοείται στο σινεμά του Claude Lelouch. Οι προαναφερθέν εναλλαγές καθρεφτίζουν την απόχρωση, την εσωτερική απόχρωση της στιγμής. Ο χρόνος δεν έχει αυθύπαρκτη ροή. Η στιγμή δεν υπακούει σε κάποια φυσική νομοτέλεια. Έτσι σχεδόν όλο το φάσμα της ίριδος παρελαύνει στο κινηματογραφικό κάδρο, πλαισιομένο με εμβόλιμα φυσικά πλάνα άπταιστης ποιητικότητας. Και όλο αυτό το ρεσιτάλ φωτογραφίας δε μοιάζει καθόλου με κάποιο επειδεξιομανικό πειραματισμό. Αντιθέτως, οι εικόνες ενώνονται από το αίσθημα της μελαγχολικής απώλειας, αλλά και του έρωτα, που αποπνέονται σε ολόκληρο το φιλμικό χρόνο.


Μόλις όμως ξεπεράσεις την επιφάνεια της φόρμας, θα 'ρθεις αντιμέτωπος με την κενότητα ενός έρωτα που συντηρείται μόνο από την εκκωφαντική ποιητικότητα και τις ικανές ερμηνείες της Anouk Aimée και του Jean-Louis Trintignant. Επιπροσθέτως, ο Claude Lelouch θα χειριστεί κάπως εκβιαστικά γεγονότα θανατηφόρων δυστυχημάτων, αφήνοντας αδικαιολόγητα υψίφωνες δραματικές κορώνες, να καταβάλλουν τον θεατή.


Δεν ξέρω κατά πόσο είναι φρόνιμο να σπας μια ταινία σε επιμέρους ενότητες. Δεδομένου ότι ένα έργο Τέχνης αποτελεί μια ολότητα, μια αυθύπαρκτη οντότητα. Ωστόσο, το "Un homme et une femme" είναι μια ταινία που δεν καταφέρνει να πείσει, αλλά επιτυγχάνει με χαρακτηριστική ευκολία να μαγέψει.
Βαθμολογία 7/10