Σκηνοθεσία: King Vidor
Παραγωγής: USA / 1928
Διάρκεια: 104'
Ο King Vidor θα εκμεταλλευτεί τους ξέφρενους ρυθμούς του βωβού κινηματογράφου, και θα κοιτάξει καυστικότητα τον θεσμό της οικογένειας. Παρατηρεί ασφυκτικά μια τέτοια, από την χαραυγή ως τη δύση της. Παραθέτοντας ένα κανιβαλιστικό, αλλά και τρυφερό συνάμα, μελόδραμα.
Στον βωβό κινηματογράφο σχεδόν τα πάντα είναι αυτοτελή. Σχεδόν τίποτα δεν έχει επεισέλθει στη διαδικασία ενοποίησης. Ο βωβός κινηματογράφος είναι σαν ένα ακρωτήρι που βρέχεται από τρεις θάλασσες. Πρώτον, η εικόνα έχει τη δική της υπόσταση και τη δική της βαρύτητα. Δεύτερον, η μουσική παράγεται ως ένα άλλο κείμενο, συνήθως σε κάποιο πιάνο, η οποία δεν ενσωματώνεται αλλά προστίθεται αυτούσια στην εικόνα. Για αυτό και η μουσική την περίοδο των πρώτων ταινιών, είτε ερχόταν από κάποιο pick up, είτε από το σόλο ενός μουσικού που "έπαιζε" παράλληλα με την εικόνα. Και τρίτον, το κάδρο συχνά αποκτάει τη λειτουργικότητα μιας λογοτεχνικής σελίδας. Όπου πάνω του διατρέχει ένα πληροφοριακό κείμενο σχετικό με την πλοκή. Έτσι ο βωβός κινηματογράφος, ως Τέχνη, δεν αποτελεί την ενοποίηση των τεχνών που τον απαρτίζουν, αλλά το σημείο συνάντησης αυτών. Την ίδια αυτοτέλεια παρατηρούμε και στο σενάριο. Για παράδειγμα, η έννοια της σεκάνς δε σημαίνει μια ξεχωριστή νοηματική οντότητα που συνδέεται αναπόσπαστα με τον ευρύτερο (νοηματικό) σκοπό της ταινίας. Στο βωβό κινηματογράφο η σεκάνς σημαίνει κυρίως ένα αυτόνομο σκετς-επεισόδιο που διατηρεί την αυτοτέλεια του. Και έτσι η δραματουργία είναι σαν να παράγεται γραμμικά, ως το άθροισμα των επιμέρους επεισοδίων.
Το "The Crowd" λοιπόν είναι το άθροισμα μερικών πολύ ενδιαφέροντων τέτοιων επεισοδίων. Επεισόδια που εκκινούν από την δημιουργικότητα και την ευρηματικότητα του φλερτ δύο ανθρώπων, για να περάσουν στο ερωτοχτυπημένο στάδιο της πρώτης περιόδου, το οποίο παρέρχεται δια της έλευσης της ρουτίνας και της συνηθεισιοποίησης. Ένας καρπός σεξουαλικής πράξης -όχι έρωτα- έρχεται να συσπειρώσει τις διαλυτικές τάσεις. Οι οποίες επανέρχονται εντονότερες και αμείλικτες έπειτα από την έλευση ενός (ή μιας σειράς) δραματικού γεγονότος. Ο King Vidor παρατηρεί όλα τα παραπάνω καυτηριάζοντας την οικογένεια, αλλά και τα μέλη που την απαρτίζουν. Κοιτώντας τον άντρα ως το απαύγασμα μιας ονειροπαρμένης και τραγικά φιλόδοξης ύπαρξης. Και την γυναίκα ως το αντίβαρο που κρατάει ισορροπία σε αυτή την επικίνδυνη κούρσα. Την ώρα που η οικογένεια βρέχεται υπό το διαρκές άγχος του βιοπορισμού, αλλά και των πυρών του κοντινού περιβάλλοντος. Υπό αυτές τις συνθήκες, τα τέκνα βαδίζουν αβέβαια και αβοήθητα στο δρόμο της κοινωνίας, την ώρα που η μετωπική δεν είναι απλά μια απειλή...
Το "The Crowd" παραμένει μια απολαυστική ρομαντική ιστορία. Όντας ταυτόχρονα και ο κανίβαλος του ρομαντισμού! Παραθέτοντας ένα νατουραλιστικό μάθημα οικογενιολογίας.
Βαθμολογία 7/10
8 σχόλια:
(Παρα)πιάσαμε τον βωβό τελευταία ή μου φαίνεται;; :P ;)
Πάντως το παίζεις λίγο δύσκολος με τις βαθμολογίες, από πότε έχεις να βάλεις 10;;
Μπα, δεν την παλεύω αυτή την ταινία. Καμία σχέση με τα αριστουργήματα του βωβού. Γίνεσαι βέβηλος με το 8 στα Φώτα της Πόλης και το 7.5 σε τούτο εδώ. Κοστέλο μην ρωτάς για 10 γιατί αν το έβλεπα θα την έκοβα την καρωτίδα...
@costello
"Το παίζεις λίγο δύσκολος με τη βαθμολογία"
Τι εννοεί ο ποιητής; Έχω εκφραστεί δεκάδες φορές για το τι αντιπροσωπεύει η βαθμολογία στα δικά μου μάτια!
@Πανοσ
Κατ' αρχάς το city lights έχει 8,5(ίσως είναι για 9 στα δικά μου μάτια πλέον). Αλλά ok. Η βαθμολογία δεν καθιστά τις ταινίες(καμιά ταινία) συγκρίσιμες. You know that...
Kioy,εγώ δε θα σταθώ στα περί βαθμολογίας ούτε στην ίδια την ταινία,η οποία εν πολλοις με άφησε αδιάφορο...
Θα αρκεστώ απλώς να σε συγχαρώ για το σημείο του κειμένου όπου θίγεις τόσο ευθύβολα τις ιδιαιτερότητες(μορφολογικές κι αφηγηματικές) του βωβού κινηματογράφου.Κεντάς!!! 10 στα 10!!!
είχες βάλει 8,5 [!!!!!!!!!!!!!!] στα φώτα της πόλης??????????????????
σαρκαστικα είναι τα σχόλια για τις βαθμολογίες, ελπιζω να μην παρεξηγιέσαι!
Έλα μωρέ Κιου, πλάκα κάνω. Τί σημαίνει η βαθμολογία στα δικά σου μάτια, δεν το έχω ακούσει.
Και κάτι άσχετο για τον χαβαλέ: Το υποτιμημένο ταλέντο του Σιλβέστερ Σταλόνε
@Ετερώνυμος
Ευχαριστώ τη γεναιοδωρία σου στα καλά λόγια...
@gilles
Εννοείται πως δεν παρεξηγώ ρε! Οι βαθμολογίες (μου) προσφέρονται για σαρκασμό!!! Anyway!
@Costello
Respect το videaki!! :)
Περί βαθμολογίας. Η βαθμολογία είθισται να μπαίνει σε μια κριτική ως ένα υπερσυνοπτικό σχόλιο. Ωστόσο, από μόνη της είναι εξαιρετικά μονοδιάστατη για να καλύψει το εύρος του όποιου κειμένου. Και το να στεκόμαστε αυστηρά σε αυτή είναι μάλλον ριψοκίνδυνο και αβάσιμο! Και μάλλον καταστροφικό για την ουσία της όποιας κριτικής ματιάς! Γενικότερα η βαθμολογία είναι ένα πολύ εργαλειακό χαρακτηριστικό. Που η προσοχή που τις οφείλουμε, νομίζω, είναι μόνο στα πλαίσια της εντύπωσης. Κατι παρόμοιο νομίζω είχαμε συζητήσει και στο post του slumdog... Anyway!
Καλημέρες!
Δημοσίευση σχολίου