Σάββατο 29 Αυγούστου 2009

Οδηγός της χρονιάς 2008-2009-Part 1(Ταινίες που αξίζει να δείτε)

Ο περσινός οδηγός περιελάμβανε 36 ταινίες. Φέτος η cine-theasi έγινε πιο εκλεκτική, δεδομένης και της δυναμικής της τρέχουσας σεζόν, αλλά και των δικών της ελλείψεων, και σας παρουσιάζει τις 27 καλύτερες ταινίες της σεζόν που μας πέρασε!

27
12/Nikita Mikhalkov

Μια αξιοπρεπέστατη διασκευή του αριστουργηματικού 12 Angry Men. Ο Mikhalkov βρίσκει ένα γεμάτο 150λεπτό αφιερωμένο στην καλλιτεχνική παράδοση της χώρας. Με κεντρικό άξονα το θέατρο. Ενώ συγχρόνως, σμπαραλιάζοντας τα συμβατικά στεγανά της δικαιοσύνης, αφηγείται μια καθαρή και αναπνεύσιμη θρησκευτική παραβολή.

26
Home/Ursula Meier

Μια κοινωνική απογύμνωση του θεσμού της οικογενείας από την Ursula Meier. Η οικογένεια που αρνείται να συνδιαλλαγεί με το περιβάλλον. Χτίζει το δικό της μοναχικό κόσμο. Μα είναι τα παράθυρα αυτά που τσιμεντώνει. Αφήνοντας το φως απ' έξω. Οδηγούμενη σταδιακά, όχι στον ασκητισμό, αλλά στον ατομικό εγκλεισμό και σε ένα αδιεξοδικό τείχος.

25
Coraline/Henry Selick

Άλλη μια σπουδή στα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, πατώντας γερά στα θεμέλια της Ψυχανάλυσης. Μόνο που όταν ξεσκίζεται η γυαλιστερή επιφάνεια του ονείρου, κάποιος οφείλει να πληρώσει το αντίτιμο της κενότητας και της τεχνητής κατασκευής του.

24
Jas sum od Titov Veles/Teona Strugar Mitevska

Μια ποιητική ελεγεία δια χειρός της Teona Strugar Mitevska. Μεταφερόμαστε στο πολυπαθή τοπίο των Βαλκανίων. Για μια κατάδυση στην ιστορία του τόπου, συλλογικού και ατομικού, μέσα από παρορμητικούς και απύθμενους συμβολισμούς. Είναι η ιστορία, η ανθρώπινη ιστορία, μια ιστορία πτώσης;

23
Boy A/John Crowley

Ποιος αποφασίζει αν σου αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία; Ακριβό το εισιτήριο της επανένταξης. Της επανένταξης σε μια κοινωνία που έχει πάψει να αισθάνεται. Μόνο ταμπέλες κολλάει σε πρόσωπα και καταστάσεις. Για να μπορεί να φτάνει στους αυτοσχέδιους προορισμούς χωρίς να ταξιδεύει.

22
Afterschool/Antonio Campos

Στα ψιλά πέρασε αυτό το διαμαντάκι του Antonio Campos. Μια πνιγερή κινηματογραφική άσκηση ρεαλισμού με ασφυκτικά στατικά πλάνα να τεμαχίζουν το χώρο. Παράγοντας κινηματογραφικά κάδρα αρτίως επιμελημένα. Σε μια νατουραλιστική αναπαράσταση της σχολικής βίας, αλλά και της βίας του περιθωρίου.

21
Kirschblüten - Hanami/Doris Dörrie

Απ' το Τόκιο στη Γερμανία. Εκεί που συναντιούνται οι πολιτισμοί. Εφήμεροι άνθρωποι, βαδίζουν και σβήνουν. Έτσι όπως σβήνει η ιστορία στη γέννεση του νέου. Του νέου που δε θα διαρκέσει. Δε μπορεί, κάτι θα 'ναι αθάνατο; Κάτι θα υπάρχει πιο δυνατό. Ετούτη η ταινία είναι μια σπαραχτική ωδή για την αγάπη που μένει... Την άχρονη και άτοπη αγάπη!

20
Vicky Cristina Barcelona/Woody Allen

Το πάθος της στιγμής ο οδηγός για μια ζωή που αφήσαμε. Μια Penelope Cruz που δε θα ξεχάσουμε. Και μια ενοχική ματιά στη μηχανιστική εποχή των γραφείων, των πτυχίων, και της πνιγερής καθημερινότητας-ρουτίνας, που μας διαγράφει κάτω απ' την σκόνη των αδιάφορων ζωών μας.

19
Eden à l'Ouest/Costa-Gavras

Μια αριστουργηματική ταινία για τη μετανάστευση. Ο Γαβράς μας εκπλήσσει ευχάριστα, με ένα ρυθμικό φιλμ που δε βαραίνει στιγμή. Ένα ιδιότυπο road movie για την προσφυγιά, και η καταπίεση στις πλάτες όλων εμάς, με τις ενοχλητικά βολικές ζωές μας. Η Δύση του ηλίου μια οφθαλμαπάτη. Η Δύση του πολιτισμού μια ψευδαίσθηση.

18
Uc Maymun/Nuri Bigle Ceylan

Ο Nuri Bigle Ceylan πειραματίζεται στην πιο διαλογική του ταινία. Για να βυθιστεί στα σπάργανα της οικογένειας. Όπου τα επικοινωνιακά καλώδια έχουν βραχυκυκλώσει προ πολλού. Σκηνικό ατομικής σήψης. Σε ένα ακόμα οπτικό κομψοτέχνημα.

17
Gran Torino/Clint Eastwood

Ο αειθαλής Eastwood Στην πιο αυταναφορική του ταινία. Θα παρατηρήσει σ' ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, ρατσιστικές αντιλήψεις, τους στρυφνούς και δύσκαμπτους χώρους των ιδεολογημάτων που λειτουργούν σαν δεκανοίκι για τον σύγχρονο ανασφαλή άνθρωπο. Σ' έναν κόσμο που δε μπορείς να ανασάνεις. Σε έναν κόσμο που στερείται ηρώων...

16
Il Divo/Paolo Sorrentino

Ο Ιταλικός κινηματογράφος είναι εδώ. Ο Paolo Sorentino με σκηνοθεσία που μας παραπέμπει σε Fellini, χωρίς καμία εγκράτεια, ξεγυμνώνει το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της Ιταλίας. Ένας απολαυστικός Toni Servillo, και μια θεματολογία τόσο συγγενή στα δικά μας, τα εγχώρια.

15
The Reader/Stephen Daldry

Μια τραυματική ιστορία αγάπης, με φόντο το ολοκαύτωμα του Άουσβιτς. Που αρχίζει η ατομική ευθύνη; Που πεθαίνει ο έρωτας; Πως η αγάπη κρατάει για πάντα; Το ερωτικό ποίημα του Stephen Daldry, που ή θα το λατρέψετε ή θα το μισήσετε!

14
Låt den rätte komma in/Tomas Alfredson

Η έκπληξη μιλάει Σουηδικά. Ένα σπαρακτικό παιδικό ερωτικό παραμύθι. Ένας ύμνος στη διαφορετικότητα. Η πιο ανθρώπινη απεικόνιση του βαμπιρικού μύθου. Και μια σφοδρή καταγγελία στο μεταδιδόμενο σαράκι της βίας. Θέλετε και άλλα;

13
Dust Of Time/Theo Angelopoulos

Τι και αν έχει τους επικριτές του; Ο Αγγελόπουλος είναι από τους σπουδαιότερους Ευρωπαίους δημιουργούς. Τίποτα δεν τελειώνει. Όλα παρελθόν, παρόν και μέλλον θαμμένα κάτω από ομιχλώδες τοπίο. Που περιμένουν το φύσημα ενός αέρα για να τα αποκαλύψει κάτω από τη σκόνη του χρόνου. Το τρίτο φτερό είναι η μόνη ουτοπία. Και η μόνη ανθρώπινη αδυναμία. Σε μιας από τις ποιητικότερες εξομολογήσεις, ενός auteur που τραυματίζεται από τον αδιάσπαστο και ενιαίο χρόνο.

12
Hunger/Steve McQueen

Άλλη μια ταινία έκπληξη από τον πρωτάρη Steve McQueen. Εικαστικά ανεπανάληπτη, και ένας ωμός ρεαλισμός με την κάμερα να περιφέρεται ξεθεωμένη εντός των Αγγλικών φυλακών επί Θάτσερ, και της "υγιής" μεταχείρισης των πολιτικών κρατουμένων του IRA, που δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ ως τέτοιοι.

11
Le silence de Lorna/Jean-Pierre Dardenne-Luc Dardenne

Η εκπόρνευση και ο αφανισμός του ανθρώπου στο βωμό του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι πιο εύκολο να είσαι-κρίνεσαι ως ιδιότητα παρά ως άνθρωπος. Και η τραυματισμένη εσωτερικότητα έμεινε κατάμονη να κυοφορεί όνειρα και ελπίδες, πλάι σε εκκωφαντικούς φόβους, που πατούν στις μύτες για να μην τα ακούσουμε...

3 σχόλια:

ΠΑΝΟΣ είπε...

Α μπράβο! Ωραιότατος ο οδηγός σου. Νομίζω σε προτιμώ έτσι. Δεν έχω δει αρκετές βέβαια αλλά με βοηθάς. Thanks.

By the way, από πού και ως πού είναι κλασικό love or hate το The Reader ρε μαν; Όλοι το υποδέχτηκαν χλιαρά και με μέτριες κριτικές. Κανείς δεν ενθουσιάστηκε, κανείς δεν το μίσησε. Το ίδιο κι εγώ, μου φάνηκε απρόσμενα καλό, αλλά ως εκεί.

W. είπε...

Περίεργο το 27, σημαδιακός αριθμός;; :P ;)

Πάντως εγώ αναμένω τη δεκάδα να σχολιάσω...

Αλλά ρε γαμώτο, GRAN TORINO και IL DIVO πίσω από το ΡΙΝΤΕΡ;;;

Δε συγκρατούμαι, σχολιάζω :P

kioy είπε...

@Πανοσ

Χλιαρή η υποδοχή του Reader. Με όσους έτυχε να το δω, και να συζητήσω κυρίως. Ή το μίσησαν ή το λάτρεψαν. Αλλά οκ πιθανόν να μεταφέρω μόνο τις αντιδράσεις ενός περιορισμένου και εξαιρετικά οικείου περιβάλλοντος.

@costell
Οι θέσεις είναι φθαρτές εννοείται. Και ανταποκρίνονται κυρίως στη στιγμιαία διάθεση μου. Δεν επιχειρηματολογώ δηλαδή περί κάποιας απολυτότητας. Μπορεί σε μια επόμενη προβολή να επανεκτιμήσω πολλές από αυτές τις ταινίες κλπ. Το ίδιο ισχύει και για δεκάδα!