Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008

Της ψυχής απροσδιόριστη φωτιά


Μέρες τώρα, μέσα μου κάτι βράζει.
Λάθος!
Χρόνια τώρα, μέσα μου κάτι βράζει...
Ανομολόγητο μένει, ίσως για αυτό να καίγομαι μαζί του.
Όσο και αν προσπάθησα.
Το εναπόθεσα σε λευκές κόλλες και αυτές γίνανε στάχτη
Με τα μάτια μου το ζωγράφισα πάνω σε ανθρώπινα τείχη.

Κάθομαι πίσω απ' το παράθυρο.
Κάθομαι πίσω απ' το τζάμι του λεωφορείου.
Μέσα στην τρικυμία διαβατάρηδες περαστικοί πατούν το βρεγμένο κράσπεδο του μυαλού μου.
Οι δικοί μου, την πλάτη μου σκουντάνε,
"Μη μαυρίζεις", λένε χαμογελώντας.
"Διασκέδασε, τα χέρια σου άπλωσε τη ζωή να δαμάσεις."
Πάντα απόντες ήσασταν.
Δε σας κρατώ κακία.
Πιο συχνά οι άνθρωποι απουσιάζουν όταν δεν αντέχουν να μην είναι παρόντες.

Οι εχθροί μου φανερώνονται μέσα από τη σκιεράτσα.
Ασφαλής είναι, το καζάνι μου δε τους αγγίζει.
Ένα περιπαικτικό γέλιο μόνο.
Πιο έντονο, πιο έντονο.
Ένα δωμάτιο ο κόσμος όλος.
Ένα δωμάτιο αντηχήσεις χαχάνων που ροκανίζουν τα τύμπανα μου.

Και εσύ που είσαι;
Εσύ που δήλωνες το κορμί απ' την ψυχή μου.
Που μου 'λεγές, "μη φοβάσαι".
"Τον κόσμο εμείς θα αλώσουμε στα γέρικα άλογα μας."
Που;
Και εγώ χαράματα μόνος παλεύω τις πληγές μου...
Πόση παγωνιά να βαστάξουν τα κόκαλα μου;

Και ύστερα φάνηκε εκείνη...
Μια απροσδιόριστη φιγούρα, μα τόσο απτή.
Της ζωής παράξενη ταξιδιώτισσα σε βάφτισα μόλις σε πρωτοείδα.
Ένα της βλέμμα αρκούσε να καεί μαζί μου.
Τα μάτια σαν να διάσχισαν τα χρονολόγια αιώνων...
Μια επαφή στιγμιαία.
Και τα δεσμά μου λύθηκαν.
Και ύστερα έφυγες...
Και η ύπαρξη ανεξίτηλο σημάδι μέσα στην απουσία.

(Πηγή αφίσας: Deviantart
Χρήστης: ~mudakisa)

9 σχόλια:

Unknown είπε...

λοιπόν, σκεφτόμουν ακριβώς τα ίδια.. και μου ήρθε στο μυαλό η φράση του μίλτου "ξεθώριασαν οι όρκοι μας και φάνηκε η απάτη.."..
όσο για το ανομολόγητο, αυτό είναι που τα χειροτερεύει όλα, και μένουμε με τη φωτιά στο αίμα...

kioy είπε...

Συμφωνώ. Πολύ εύστοχη σου η αναφορά στο Μίλτο... Για το ανομολόγητο δεν ξέρω, ίσως αυτή η φωτιά είναι που δίνει το νόημα στη ζωή μας...
Δε μπορώ να με φανταστώ χωρίς αυτή τη φωτιά... Μου είναι απροσδιόριστο!

Unknown είπε...

σίγουρα, νιώθεις ζωντανός έτσι...αλλά για πόσο...?

kioy είπε...

"Έκανε την ερώτηση και ας ήξερε πως δεν έχουν όλες οι ερωτήσεις απαντήσεις..." "Και αν έχουν πιο το νόημα τους;"
"Η μάλλον ζητούσε απ' την ψυχή της να στείλει εκείνο το σήμα, εκείνο το σινιάλο. Να κατακτήσει, να λυγίσει έστω για λίγο τη φωτιά της...:)"

Caesar είπε...

Πάντα κάποια σημάδια ανεξίτηλα θα αφήνουν τα ίχνη τους στη ζωή μας.

kioy είπε...

Την καλημέρα μου αγαπητέ Caesar.

Ανεξίτηλα περάσματα πάνω σε ζωές που αδυνατούν να ανοίξουν τα φτερά τους...

BloodByTheJukebox είπε...

Η φωτιά συνυπάρχει με την παγωνιά μέσα μας κι έτσι χωρίζουμε το ένα απο το άλλο ή όχι, κάποτε μία από τις δύο τα παίρνει, κι όταν η παγωνιά νικάει, φαίνεται το έγκαυμα, κι όταν η φωτιά νικάει, η παγωνιά λιώνει και το έγκαυμα βαθαίνει και δεν το παίρνεις χαμπάρι μέχρι η παγωνιά να πάρει τα πάνω της και πάλι.

Μου άρεσε πολύ αυτό που έγραψες.
Επίσης η φράση "Έκανε την ερώτηση και ας ήξερε πως δεν έχουν όλες οι ερωτήσεις απαντήσεις..." "Και αν έχουν πιο το νόημα τους;" μου θυμίζει πολύ έντονα κάτι άλλα δε μπορώ να θυμηθώ τι!!! Μπορείς να βοηθήσεις;;; :)

kioy είπε...

@BloodByTheJukebox
Kαλημερα, χαίρομαι που βρήκες κάτι να σου αρέσει εδω! Εγώ πολύ ενδιαφέρουσα βρίσκω και την οπτική για την παγωνιά που μας αναφέρεις. Προσωπικά έθεσα την φλόγα ως αναπόσπαστο στοιχείο της έννοιας που ονομάζουμε ψυχή. Αυτό που ροκανίζει το μέσα μας, τις σπίθες των ματιών, των συναισθημάτων. Αυτό το άδηλο, το απροσδιόριστο που τόσο απτό είναι... Αλλά ναι, πρέπει να ύπάρχει και μια παγωνιά, αλλιώς με τι παλεύει; Ωστόσο εγώ αυτή την οριοθετώ ως πιο εξωτερική δύναμη που επέρχεται από την αλλοίωση του μέσα μας στα βαδίσματα αυτού του στερεότυπου κόσμου και φέρνει εκείνη την παγωνιά...

Τώρα για τη φράση, ομολογώ πως δε γνωρίζω ποια είναι η προέλευση της! Αλλά δεν αποκλείεται να είμαι επηρεασμένος υποσεινήδειτα από κάποια αφήγηση σε ταινία φανταστικού. Αν βρεις κάποια άκρη help and me! Όταν την έγραφα ήταν απλά η απάντηση που μου έβγαινε για την άγαπητή μου Γεωργία! :)

BloodByTheJukebox είπε...

Δε χρειάζεται να ψάξω πολύ για να βρω κάτι να μ'αρέσει εδώ. Σίγουρα έχεις τον τρόπο σου με τις λέξεις!!!

Όσο για τη φράση, είναι δικιά σου ε? Και ξανά ... έχεις το τρόπο σου με τις λέξεις! Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απόλυτα! Αν βρώ τι μου θυμίζει θα ενημερώσω.