Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2008

Αχ άγνοιας αγνό μου φως




Βαρέθηκα να τρέχω στις ασφαλστρωμένες τους υποχρεώσεις,
τα ξένα τους μηχανήματα να συντηρώ,
μια άγνωστη ζωή να εξοφλώ σε δόσεις,
και σε κουστούμια παστρικά να ασφυκτιώ.

Βουνοκορφές να ψάχνω να πατήσω,
τα θέλω μου στιγμιαία να αντικρίσω από ψηλά,
καρδιά και ψυχή να εξαπατήσω,
όσο θα σέρνομαι σε αλώνια χαμηλά.

Και αν απ' το σκοτάδι το 'σκαγά μια μέρα,
της παντελής μου άγνοιας θα διάλεγα το φως,
εκεί που μοιάζουν όλα όμορφα και ευτυχισμένα,
και βασιλιάς φαντάζει το αφελές μου σ' αγαπώ...

1-11-07

(Πηγή αφίσσας: Deviantart
Χρήστης: ~Ashlomi)

3 σχόλια:

Unknown είπε...

μπορώ να πω ότι έχω μείνει άφωνη...
δεν ξέρω πού να πρωτοσταθώ, είχες δίκιο ότι έχουμε ίδιες ανησυχίες και σκέψεις..!
εύγε, μικρέ.. :-))

ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ είπε...

Μερες τωρα μου εχει "καρφωθει" μια ευαγγελικη ρηση...

"Μακαριοι οι πρτωχοι τω πνευματι"

Μετα τιμης,

Πυγμαλιων.

kioy είπε...

Χαιρετίζω και τους δυο σας! Και σας ευχαριστώ πολύ για αυτό σας το πέρασμα...
Μακάρι κάποιοι φτωχοί μου στίχοι να βρίσκουν ζεστασιά στην ανάγνωση σας...