Brief Encounter

Σκηνοθεσία: David Lean
Παραγωγής: England / 1945
Διάρκεια: 86'

Ζωές που κυλούν πάνω σε προκαθορισμένες ράγες. Ταξίδι: το ενδιάμεσο της απόστασης γνωστών σταθμών. Είναι αυτό ταξίδι; Οικογένεια, εργασία, ψώνια, πολιτισμός, κοινή γνώμη το υλικό επίστρωσης στις ατσάλινες ράγες. Τι θλιβερό να σέρνεις το βαγόνι του εαυτού σου στο αναμεταξύ των προδικασμένα μονότονων ημερών; Ο έρωτας είναι η μόνη οδός για το απρόβλεπτο. Εκεί που τα πράγματα χάνουν το προκάτ όνομά τους. Ο χρόνος τη ροή του. Οι γνωστές διαστάσεις ανατρέπονται. Μένει μόνο εκείνο το αδιευκρίνιστο, σχεδόν μεταφυσικό κάλεσμα, που σε σέρνει στις βαρκάδες των ανεξερεύνητων υδάτων. Κάτω από έναν ήλιο αλλιώτικο, και ας μοιάζει τόσο κοινότοπος στους άλλους. Μέσα στην οργασμική αισθαντικότητα κάθε στιγμής. Ο έρωτας το μέσο διαφυγής από τις ράγες του αποστεωμένου. Το οδυνηρό τέντωμα και το κύλισμα στην αχαρτογράφητη περιοχή του απαγορευμένου. Εκεί εκχύνεται η εσωτερική απελευθέρωση, σαν μια λυτρωτική κατάσταση, ως άνθος της απάρνησης των δοσμένων ετυμολογιών. Όμως, ποιος αντέχει να θυσιάσει τις ράγες της έτοιμης ζωής και να αφεθεί στην οδύνη του μοναχικού δρόμου του εκτροχιασμού; Έρωτας: αυτό είναι το ταξίδι...


Αυτόν τον έρωτα, αγνό και φυσικό, θα βιώσουν εξωσυζυγικά ένας παντρεμένος και μια παντρεμένη. Τον έρωτα που σε καλεί να διαπράξεις όλες τις απαγορεύσεις ώστε να βιώσεις την απόλυτη απελευθέρωση. Ο σπαρακτικός λόγος της Celia Johnson διαποτίζει αυτή την ρομαντική διαδρομή. Ο εκτροχιασμός του άρματός της, από τις ράγες του επιτρεπτού, εξαπολύει σπινθήρες. Μικρά φλεγόμενα πυροτεχνήματα, μαγνητίζουν μέσα από τη γνήσια αισθαντικότητά τους, έτοιμα να προκαλέσουν ολοκαυτώματα στις νεκρές περιοχές του δέρματος. Ο θάνατος, ο πόνος, το εισιτήριο για την αναγέννηση. Και αυτός ο φλογισμένος λόγος της ηρωίδας σημαίνει τη διαρκή πάλη ανάμεσα στο επιτρεπτό και το απαγορευμένο. Εσύ μέχρι που μπορείς να φτάσεις;


Το Brief Encounter είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα τυπικό ρομάντζο. Ο David Lean χρησιμοποιεί πληθώρα σκηνοθετικών καινοτομιών, με μια μοντερνιστική προσέγγιση. Η οποία μετατρέπει την κινηματογραφική αφήγηση σε κάτι μαγικό! Σήμερα μπορεί να φαίνεται ξεπερασμένο -αν και όχι τελείως, αλλά στη δεκαετία του 40 υπήρχε ένας σχεδόν απαράβατος κανόνας, σύμφωνα με τον οποίον η κάμερα "υποχρεούταν" να κινηματογραφεί τον ήρωα που ενεργεί μέσα στο κάδρο. Για παράδειγμα, σ' έναν διάλογο μεταξύ δύο προσώπων, θεωρούνταν ως απόλυτος κανόνας να κινηματογραφείται το πρόσωπο που μιλάει. Ο David Lean, συνειδητά και κωδικοποιημένα πλέον, σπάει αυτόν τον κανόνα. . Σ' έναν διάλογο, μια χειρονομία, ανάλογα με τη δραματουργία του, επιλέγει πολλάκις να κινηματογραφήσει το πρόσωπο που "παθαίνει", το πρόσωπο που δέχεται. Το πρόσωπο που γίνεται ένας καθρέφτης συναισθημάτων, άκρως πιο ομιλητικός από τον ίδιο το λόγο και από την ίδια τη χειρονομία. Ένας καθρέφτης αντανάκλασης και μεγέθυνσης όλων των εκείνων των εκφράσεων που εκρήγνυνται από το πορτραίτο μιας κατάστασης συναισθηματικής υπερέντασης.


Brief Encounter: Στιγμιαίες συναντήσεις, έξω απ' το χώρο και το χρόνο, στο αέναο φευγιό των τραίνων. Όμως, πόσο κρατάει τελικά μια στιγμή;
Βαθμολογία 8/10