Michael Clayton

Σκηνοθεσία: Tony Gilroy
Παραγωγής: USA/ 2007
Διάρκεια: 119'

Πολύς λόγος έγινε το χειμώνα που μας πέρασε για την ταινία του σεναριογράφου και πρωτάρη στα σκηνοθετικά χωράφια Tony Gilroy. Επί της ουσίας πρόκειται για μια ταινία καταγγελίας του άνευ φραγμών κερδοσκοπικού επιχειρηματικού κόσμου, ιδωμένη απ' τα μάτια του κεντρικού ήρωα του τίτλου.

Ποιος είναι όμως ο Michael Clayton(George Clooney); Είναι ένας δικηγόρος που εργάζεται για πολυεθνική δικηγορική εταιρεία. Ωστόσο, για τους σκοπούς της εταιρείας έχει απαλλαχθεί απ' την τυπικότητα του επαγγέλματος και εργάζεται παρασκηνιακά στις ανάγκες κάθε δίκης. Μέσω αυτής της ιδιότυπης θέσης, εμείς ως θεατές θα περιηγηθούμε στον υπόγειο κόσμο των επιχειρήσεων, τις οποίες εκπροσωπεί η δικηγορική καμπάνια. Έναν κόσμο γεμάτο πλεκτάνες, ίντριγκες και δολοπλοκίες για χάρη του χρήματος. Έτσι σε αυτό το ευρύτερο περιβάλλον ο Michael Clayton βρίσκεται ως ένας ενδιάμεσος διεκπεραιωτής. Σύντομα ο Michael Clayton θα γίνει ηθικός συμπαραστάτης του θεατή, χάρης μιας εκβιαστικής μεταστροφής του ήρωα που "επιτυγχάνει" το σενάριο.


Το Michael Clayton εκ πρώτης όψης βαδίζει στα χνάρια ενός άλλου Insider. Στο συμπέρασμα αυτό μας οδηγεί τόσο ο καταγγελτικός του τόνος, η μουντή φωτογραφία στα πλαίσια του απρόσωπου επαγγελματικού κόσμου, η στιβαρή επιμέλεια της σκηνοθεσίας, η πυκνή γραφή του σεναρίου και η ελλειπτική αφήγηση της ιστορίας. Ωστόσο εν συνεχεία δυσκολεύεται να προσανατολιστεί σε μια βαθύτερη δήλωση. Ο George Clooney, παρά την πληθώρα των γλυκερών υποκειμενικών κάδρων, δεν μπορεί να σκορπίσει το ρίγος της παρουσίας του Al Pacino του Insider. Όχι μόνο ως ερμηνεία, αλλά κυρίως ως ρόλος. Ενώ ακόμα η εμμονή της αφήγησης και της δραματουργίας να υλοποιηθεί με αποκλειστικό σημείο αναφοράς τον κεντρικό ήρωα οδηγεί σε κάποιες αναπόφευκτες απλουστεύσεις.

Το αρχικό ύφος της ταινίας εγκαταλείπεται για χάρη ενός ηθικού εμπλουτισμού του ήρωα Michael Clayton. Τέτοιου που θα επιτρέψει στον θεατή να ταυτιστεί μαζί του και να τον οδηγήσει σε ένα αχρείαστο, κατά την άποψη μου, happy end. Έτσι στο ευρύτερο απλουστευτικό κλίμα παραγκωνίζεται η καταγγελτική υφή της ταινίας ενώ και το γενικότερο πολιτικό σχόλιο στέκει εξαιρετικά ανολοκλήρωτο. Αρνητική εντύπωση ακόμα προκαλεί και η χρήση "σκηνών-σοφισμάτων" που επιστρατεύονται για τη λύση του μύθου και την έξοδο της ταινίας απ' τα σεναριακά αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει.


Πάντως παρά τα όσα αρνητικά αναφέρω, η ταινία έχει μια καταπληκτική πρώτη ώρα. Με αποκορύφωμα την αποδόμηση του επιχειρησιακού κόσμου. Ένας κόσμος που καταφέρνει να διαμορφώνει την δομή ολόκληρου του κοινωνικού status χάρις την σχέση που αναπτύσσει με το κεφάλαιο. Η μουντή φωτογραφία αποτυπώνει κάλλιστα τη μιασματική και δολοπλόκα πραγματικότητα των επιχειρήσεων, ενώ η σκηνοθεσία εφάπτεται αριστουργηματικά της θεματικής της. Τέλος, στα θετικά περιλαμβάνεται το αποτέλεσμα που επιτυγχάνει το cast(George Clooney, Tom Wilkinson, Sydney Pollack, Tilda Swinton) ως καρπός ομαδικής συνεργασίας.


Έτσι η προσωπική μου άποψη είναι πως πρόκειται για μια ταινία που αδυνατεί στο να βρει ισορροπία, εξαιτίας και της εμπορικότητας που επιδιώκει. Ενώ αξιοπρόσεκτο είναι πως ο σεναριογράφος Tony Gilroy στέκεται καλύτερα στο σκηνοθετικό απ' το οικείο προς αυτόν σεναριακό κομμάτι.
Βαθμολογία 6/10