Σκηνοθεσία: Woody Allen
Παραγωγής: Usa / 1971
Διάρκεια: 82'
Από τις πρώτες ταινίες του δαιμόνιου Woody Allen ετούτη εδώ. Μια ανεξέλεγκτη πολιτική και κοινωνική σάτιρα στο πιο "βέβηλο" ύφος του σπουδαίου κωμικού. Πως να μην την λατρέψουμε;
Το Bananas παρακολουθώντας τον κεντρικό ήρωα, που υποδύεται ο απίστευτος Woody Allen, θα ξεστομίσει μια ξεκαρδιστική σάτιρα ποικίλης ύλης. Τα ανύπαρκτα όρια μεταξύ δικτατορίας και δημοκρατίας, φασισμού και κομουνισμού, καθώς οι άνθρωποι έχουν πάντοτε τις ίδιες αρπακτικές βλέψεις για εξουσία. Η περιγραφή μιας βιομηχανικής επανάστασης των υλικών αγαθών που λανσάρει και πλασάρει οποιοδήποτε τραγελαφικό και άχρηστο προϊόν. Οι άνθρωποι αδύναμοι και ασθενής που υπόκεινται οποιαδήποτε ταπείνωση χρυσώνοντας τα πάθη τους. Η εμπορευματοποίηση της εκκλησίας. Η αερολογία των ηδονιζόμενων ΜΜΕ που ανεξέλεγκτα χώνονται παντού. Οι φαιδρές φαντασιώσεις. Όλα αυτά είναι μόνο λίγα απ' τα κακώς κείμενα της ανθρωπότητας που θίγονται εδώ.
Αυτήν την ποικιλόμορφη σάτιρα λοιπόν, θα περατώσει ο Woody Allen παρουσιάζοντας την προσωπική οδύσσεια του κεντρικού ήρωα Fielding Mellish. Ενός Αμερικάνου μικροαστού που για τα τερτίπια μιας όμορφης ακτιβίστριας διατίθεται να αλλάζει ταυτότητες σαν τον χαμαιλέοντα δίχως ίχνος αξιοπρέπειας. Η σχέση τους έρχεται σε ένα τέλμα. Ο Fielding μετακομίζει στο δικτατορικό Σαν Μάρκος(αγαπημένος τόπος της ακτιβίστριας πρώην φίλης του), όπου έπειτα από ποικίλες ξεκαρδιστικές περιπέτειες στέφεται πρόεδρος της αντιεξουσιαστικής κίνησης, η οποία όμως αποκτά την εξουσία! Ω, αντίφαση! Ο Fielding, ως πρόεδρος του Σαν Μάρκος πλέον, γυρνάει στην Αμερική για διάφορες οικονομικές διαπραγματεύσεις. Μόνο που η διπλή ταυτότητα του τον βάζει στόχαστρο της Αμερικανικής παντοκρατορίας που ελέγχει όλο τον κόσμο. Παρ' όλα ταύτα, ο ήρωας στην επιστροφή του θα κερδίσει την αγάπη της καλής του, που έχει αποπλανηθεί από τον πολιτικό ακτιβισμό του. Η σχέση τους θα επισφραγιστεί από έναν ερωτικό γύρο.... πυγμαχίας που μεταδίδεται πανεθνικά από τους παρουσιαστές-γελοτοποιούς των ΜΜΕ της χώρας.
Ο Woody Allen εδώ εμφανίζεται πιο ασυγκράτητος από ποτέ. Τόσο δημιουργικά όσο και ερμηνευτικά. Πολύ γρήγορα ημιαυτόνομα επεισόδια και αστραπιαίως εναλλασσόμενα κωμικά σκετσάκια μυούν τον θεατή σε έναν ιδιόρρυθμα κωμικό κόσμο. Η άμεση σχέση που επιτυγχάνει με το κοινό θα μπορούσε να παρομοιάσει την ταινία με ένα άλλο κινηματογραφικό θέατρο δρόμου. Οι επιρροές απ' τον βουβό κινηματογράφο είναι εμφανής, ενώ το βέβηλο ύφος μας παραπέμπει στο μπουρλέσκ. Οι ερμηνείες σίγουρα θα ασφυκτιούσαν στα στενά καλούπια του όποιου σεναρίου, για το λόγο αυτό απελευθερώνονται μέσω ενός δημιουργικότατου αυτοσχεδιασμού. Άλλωστε ο αυτοσχεδιασμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι στην συνολική πορεία του μεγάλου Νεοϋορκέζου σκηνοθέτη.
Το Bananas, είναι μια πολύ ευχάριστη ταινία. Που μέσα από την απροκάλυπτη σάτιρα καταφέρνει τόσο τον προβληματισμό όσο και το ανεξέλεγκτο γέλιο. Παρά τις όποιες συγχωρεμένες αρρυθμίες και επιπολαιότητες του, είναι η ιδανική ευκαιρία να εξερευνήσετε τον Woody Allen στα πρώτα του σκηνοθετικά βήματα.
Βαθμολογία 7,5/10
7 σχόλια:
Είμαι φανατικός γουντιαλλενικος! Πολύ καλή ταινία (αν και όχι από τις πιο αστείες του). Η σκηνή με την άρπα στη ντουλάπα με κάνει να ξεκαρδίζομαι κάθε φορά στα γέλια! Είναι όλα τα λεφτά!
Στο ίδιο, κάπως επιπόλαιο στυλ, είναι το Love and Death και το Sleeper. Για μένα οι 2 πιο αστείες και έξυπνες ταινίες του Woody Allen.
kioy συμφωνούμε σε όλα το 7.5 για μένα είναι λίγο
dynx τη θεωρώ από τις πιο αστείες μαζί με το Take the Money and Run ΑΛΛΑ επειδή από το Sleeper πάνε χρόνια και το Love and Death δεν το έχω δει, επιφυλάσσομαι να επανέλθω με ολοκληρωμένη άποψη αφού τα δω, νομίζω ότι συμπεριλαμβάνονται στην 6άδα των επανακδόσεων του καλοκαιριού
Ω, καλά. Με το Λαβ εντ Ντεθ θα πεθάνεις. Πολύ γέλιο.
Γελάω περισσότερο με τις μπανάνες.
Αλλά επιμένω, βρίσκω πολύ πιο αστείες τις λιγότερο "κωμωδίες" του.
Καλησπέρα φίλτατοι(απευθύνομαι και στους τεις σας). Ωραία η κουβεντούλα που ανοίξαμε εδώ! Αγαπητέ dynx φοβερή η σκηνη που αναφέρεις, εγώ βρήκα πολλές που ξεκαρδίστικα. Μία από αυτές τα τσιγάρα στην εκκλησία! Αν και θα συμφωνήσω με τον Πάνο πως περισσότερο γελάω(πολλές φορές και με γέλιο εσωτερικό) με τις λιγότερο αστείες ταινίες του και κατ' επέκταση με τις λιγότερο αστείες σκηνές του!
Ποιος πραγματικός σινεφίλ δεν είναι γουντιαλλενικός; Και εγώ εχώ πολλά κενά, τα οποία σκοπεύω να καλύψω στις επανεκδόσεις. Αν γουστάρετε κανονίζουμε καμιά ομαδική προβολή, όσο ξεμένουμε στην Αθήνα!
Woody for ever! Δεν νομίζω να υπάρχει μεγαλύτερος κωμικοδραματικοφιλόσοφος στον κινηματογράφο. Οι ταινίες του είναι όλες υποδειγματικές.
Υπέροχη και η φάση όπου φλερτάρει ο W.A. στο Bananas:)
Καλησπέρα σας
Εκτός από το Manhattan που το είδα σχετικά πρόσφατα σε όλα τα άλλα σκοπεύω να πάω οπότε σίγουρα κάπου θα συναντηθούμε
@ Caesar
Μια χαρά τα λες! Θρυλική μορφή ο Woody Allen, που δυστυχώς ακόμα υπάρχουν πολλοί που δεν καταλαβαίνουν πως έχει στοιχειώσει αυτή την Τέχνη(του κινηματογράφου).
@zamuc
Ωραία, ας κανονίσουμε να τα πούμε και από κοντά τότε!
Δημοσίευση σχολίου